NEVER BEEN BETTER FT. HARRY STYLES DUTCH COMPLETED

eleven.

Het is al weer avond, de dag gaat snel als je in gedachten bent of je niet iets vergeet, of juist in gedachten bent of je dit allemaal wel moet doen. Maar ik doe het. Ik heb er lang over na gedacht, en ik kan nu ok niet meer terug. Ik had nooit zelfmoord moeten plegen, dat zie ik in. En ik zal het nu ook niet meer doen. Maar het management heeft wel gelijk, ik hoor niet meer in One Direction, daar ben ik te zwak voor. Blijkbaar. Ik ben niet zwak, ik ben gevoelig. Verdient niemand een tweede kans? Ik zucht en bel Louis. 'Hey Lou! Zin om ffe de stad in te gaan?' 'On my way Bro! Zie je bij de Jack Willson shop!' tuuut tuuut. Ik rijd met me auto naar de stad en parkeer hem, ik zie Louis al staan. Ik ga vandaag alles voor hem betalen. 'LOU!' roep ik. Hij lijkt te schrikken maar ziet mij dan en zet een big smile op. 'Hey Hazz! hoe gaat het? Ik hoorde dat je naar Sri Lanka gaat voor onbepaalde tijd?' zegt hij. Ik glimlach naar hem. 'Weet ik niet, straks is het er heel leuk weetje, en dan heb ik een retourtje gekocht en moet ik na een week alweer terug, en twee weken is weer te lang snap je? Want dan moeten we al weer op het poduim staan' kuch ik. 'Ik snap je' antwoord hij lachend. Ik geef hem een stomp op zijn arm. 'Deze winkel?' vraag ik hem. Hij knikt blij en we gaan meteen naar onze mannen afdeling. 'Lou, ik wil graag alles voor je betalen. Het maakt niet uit wat je kiest. En ik dult geen tegenspraak, want ik doe het toch' zeg ik streng tegen hem. Hij kijkt me verbaasd aan maar knikt dan met een lach. 'Haha, oke Hazzy' grijnst hij. Hazzy. Na een kwartiertje lopen we naar de kassa. Met Louis; 2 broeken, 1 vest, 4 tshirts en 2 sweaters waarvan 1 Harry en Louis opstaat. En ik , ik ook met die sweater. Ik toets mijn pincode in en geef nog een handtekening aan het meisje achter de kassa. Zou het mijn laatste handtekening zijn? Ik neem het meisje in me op, ze ziet er buitenlands uit, wel met een blanke huidskleur, maar toch wat anders als ons. 'Waar kom je vandaan?' vraag ik. 'Sorry het is onbeleefd' zeg ik meteen. 'Mag je gerust vragen hoor, ik kom uit Maui. Ik ga volgende week terug, ik was hier voor een werkvakantie, en opbezoek bij mijn ouders' antwoord ze. Maui, daar staat mijn huis. 'Lou, was dat Liam die ik zag huilen?' zeg ik geschrokken tegen Louis. Louis rent naar buiten en kijkt om zich heen. Snel zet ik mijn nummer op een papiertje en geef haar een knipoog. Ze glimlacht even en helpt dan de volgende klant. Ik ren Louis achterna en ren tegen zijn lichaam aan. 'Het was Liam niet' zegt hij boos. 'Oh, sorry' 'Geeft niet, kom we gaan naar de kermis' zegt hij meteen weer blij. 

Het was ontzettend gezellig met Louis. En ik begin steeds meer te twijfelen. Ik kan ze toch niet niets vermoedend achterlaten? Ja, Liam weet een hoop, maar nog steeds weten ze niet waar ik heen ga, want dat heb ik ze voorgelogen. Het is maar beter zo mompel ik tegen mezelf en ga op de bank liggen. Ik doe een achtergrond muziekje aan en denk aan het meisje. Maui. Maui. Misschien zie ik haar nog wel. Alsof het telepatie is krijg ik een smsje binnen van haar. 

'Hoi, dit is mijn nummer ik dacht, ja..eigenlijk dacht ik, ik stuur gewoon even een berichtje :) X Lia

Lia, wat een mooie naam, wel apart, komt niet vaak voor...Maar het staat haar goed. Dat klinkt ook raar, een naam die goed bij je staat... Ik schud even lachend mijn hoofd om mijn rare gedachtes en begin te typen. 

'Hoi, leuk dat je wat stuurt! Hopelijk zie ik je nog eens ;) Xx H

Ik klik op verzenden voordat ik me bedenk. En sluit mijn ogen.