NEVER BEEN BETTER FT. HARRY STYLES DUTCH COMPLETED

five.

Ik wordt wakker en zie dat ik in mijn  bed lig. 

Ik kan me niet herrinneren dat ik naar mijn bed gegaan ben? 

Nog versuft loop ik naar beneden in mijn boxer. 

Ik open de broodtrommel en haal het brood eruit. 

Gapend smeer ik mijn brood en beleg het met kaas. 

Ik schenk een beker melk in en loop met mijn spullen naar de woonkamer. 

Ik laat mijn spullen vallen als ik zie wie er op mijn bank zit. Louis. 

'Ben je me gevolgd?' vraag ik hem. Misschien heeft hij niet eens door dat ik het ben. 

'Je was je boodschappen vergeten' zegt hij terug. Hij staat op en loopt naar de keuken. Wtf moet hij hier..!

Hij komt terug lopen met een stoffer en blik en ruimt mijn gevallen spullen op. 

'Thanks' mompel ik. Hij steekt zijn hand uit. 

'Louis, Ik dacht dat je wel wat gezelschap kon gebruiken na al die maanden' zegt hij terwijl hij naar mijn lichaam kijkt. 

'Welke maanden, waar heb je het over?' probeer ik. 

'Kom op Harry, ik weet waar dit heen leidt. Ik weet wie je bent' zucht Louis. Ik draai me om en plof op de bank. 

'Wat doe je hier' vraag ik nors. 

'Het spijt me dat ik je niet meer heb opgezocht' snift hij. 

'HA, en je dacht dat ik je nu meteen ging vergeven?' lach ik. 

'Louis kom op, ik ben in deze maanden veel over mezelf te weten gekomen. Dingen die jullie, dus ook jij, nooit zullen weten. 

Niet eens aan denken. Want weet je, ik heb het overleefd, zonder jullie. WANT JULLIE WAREN ER NIET! Al die maanden Louis, al 

die maanden, waarbij ik je nodig had, was je er niet. En hoe kon je, HOE KON JE!? Ik snap je niet Louis. 

Ik snap je echt echt niet! En omdat ik niet zielig ben, vergeef ik je. Maar nog niet nu. Niet nu je ineens weer in mijn leven springt. 

Ik heb op zijn minst tijd nodig om er over na te denken. Of,...Of ik nog wel met jullie wil omgaan' huil/schreeuw ik. 

'Dus je gaat uit de band?! HARRY VERDOMME, ALS WIJ DE AMBULANCE NIET HADDEN GEBELT WAS JIJ NU DOOD. DUS WIJ HEBBEN JE WEL DEGELIJK

OVERLEEFT DOOR ONS! VERDOMME HARRY! JE MAAKT MIJ ZO KWAAD! JIJ LAAT ONS IN ONZEKER HEID. JIJ BENT HIER DE EGOIST. VIND JE HET GEK DAT WE

NIET KWAMEN! WIJ WAREN GESCHROKKEN, EN BANG. BANG DAT JE NIET MEER WAKKER ZOU WORDEN?! EN NA MIJN GESPREK MET JOU, KON IK HET NIET VERDRAGEN

OM NOG NAAR JOU TOE TE GAAN! WANT WEET JE WAAROM, JE ZEI DAT DIE HAATERS MEER INVLOED OP JE HADDEN, DAN DEGENE DIE VAN JE HOUDEN!' schreeuwt Louis terug. 

'Rot op' mompel ik.

'WAT?!' roept hij kwaad. 

'ROT. OP.!'gil ik nu. 

Hij geeft me een klap in mijn gezicht en ik val op de grond. Hij heeft me nog een trap in mijn buik na, en rent dan het huis uit. 

Ik huil, en huil tot het daglicht verdwijnt en de nacht naar ons keert. 

Nog na sniffend sta ik op en loop door naar mijn bed. Ik val al snel in slaap, en droom over een vredig leven.