Έρωτας στους δρόμους της Ευρώπης

Πομπηία

Το επόμενο πρωί ξύπνησα σχετικά νωρίς και ο Αλέξης λείπει ήδη από δίπλα μου. Έριξα μία μπλούζα του πάνω μου και βγήκα από το δωμάτιο. Τον είδα να αράζει στον καναπέ παίζοντας με το κινητό του.
"Καλημέρα", μου είπε μόλις με είδε.
"Καλημέρα", απάντησα και έβαλα καφέ να γίνεται. Με παρακολουθούσε για λίγο.
"Δεν θες να βάλεις κάτι ακόμα πάνω σου;" ρώτησε και κουνούσε τα δάχτυλά του στον αέρα.
Κοιτάχτηκα.
"Μπαα", απάντησα και μου έβαλα λίγο καφέ και έπειτα κάθισα στο τραπέζι.
"Έχω έναν τρομερό πονοκέφαλο", του είπα καθώς έπιανα το κεφάλι μου.
"Πάρε ένα depon", μου απάντησε αδιάφορα.
"Ουάου πώς δεν το σκέφτηκα νωρίτερα!" τον ειρωνεύτηκα και ήπια λίγο από τον καφέ μου.
"Πρόσεχε πως μου μιλάς μικρή", πέταξε μεταξύ σοβαρού και αστείου.
"Μπορείς να με πηδήξεις όσες φορές θέλεις αλλά στο τέλος της ημέρας θα κάνω ότι θέλω εγώ", του απάντησα σοβαρά. "Άλλωστε εσύ φαίνεται να είσαι αυτός που δεν μπορεί να διαχειριστεί δύο γυμνά μπούτια, οπότε μη μου λες ποιος κάνει κουμάντο εδώ μέσα", του απάντησα και ήπια άλλο λίγο από τον καφέ.
"Έλα εδώ", μου είπε μαλακά ενώ μου έκανε νόημα με το χέρι του. Άφησα την κούπα στο τραπέζι και τον πλησίασα. Στάθηκα μπροστά του και εκείνος με μία κίνηση με κάθησε πάνω του και πριν προλάβω να αντιδράσω είχε βάλει το χέρι του γύρω μου κρατώντας και εμένα και τα χέρια μου κλειδωμένα. Τον ένιωθα να γίνεται σκληρό σιγά-σιγά. Δεν αντιστεκόμουν και η αλήθεια είναι πως μία πλευρά μου το γούσταρε. Άνοιξε τα πόδια μου και πέρασε το χέρι του μέσα από το εσώρουχό μου.
Περίμενα την επόμενη του κίνηση. Για την ακρίβεια ανυπομονούσα να με αγγίξει. Ξαφνικά πήρε το χέρι του από το εσώρουχό μου, το τύλιξε γύρω μου και με έσφιξε πάνω του.
"Δεν χρειάζεται να σε πηδάω για να σε εξουσιάζω" μου είπε και μου έκανε στην άκρη τα μαλλιά, έπειτα μου έδωσε ένα φιλί στον ώμο και με ελευθέρωσε.
"Πιες τον καφέ σου και ντύσου. Θα πάμε να βρούμε depon και να κάνουμε μία βόλτα", είπε και μου χτύπησε τον κώλο πριν στρέψει την προσοχή του πίσω στο κινητό του.
Άραζα σε ένα καφέ στην Πομπηία, που είχαμε σταματήσει και κάπνιζα, καθώς περίμενα τον Αλέξη να γυρίσει με κάποιο παυσίπονο και ας μην είχα πλέον πονοκέφαλο.
Ένας νεαρός στάθηκε μπροστά μου και μου μπλόκαρε τον ήλιο. Τον κοίταξα μέσα από τα γυαλιά ηλίου μου και εκείνος κάτι μου είπε στα ιταλικά.
"Συγνώμη δεν μιλάω ιταλικά", είπα στα αγγλικά.
"Μπορώ να πάρω ένα από τα τσιγάρα σου;" με ρώτησε και αυτός στα Αγγλικά.
Δεν απάντησα απλά του προσέφερα ένα τσιγάρο.
"Μπορείς να καθίσεις να το κάνεις μαζί μου αν θες", του είπα όταν με ευχαρίστησε.
Ήταν ένας ψηλός γοητευτικός άντρας. Είχε καστανά μαλλιά και μάτια και ένα ευγενικό χαμόγελο. Μιλούσαμε για κάμποση ώρα, τον έλεγαν Λουκ, ήταν 25 χρόνων από την Ισπανία και βρισκόταν στην Ιταλία για αναψυχή.
"Αναζητά το νόημα της ζωής", όπως μου είπε.
Είδα τον Αλέξη να πλησιάζει και του χαμογέλασα αχνά,σχεδόν νικήτρια, γιατί είδα το νευριασμένο του ύφος , ακόμα και από την απόσταση που είχαμε .
"Αυτός είναι ο σοφέρ μου, ο Αλέξης", είπα στον Λουκ, όσο ο Αλέξης στεκόταν δίπλα μου.
"Σοφέρ ε;" Μου είπε ψιθυριστά.
"Λουκ, χάρηκα", είπε και του έτεινε ο χέρι, αλλά ο Αλέξης δεν ανταπέδωσε.
"Δεν είμαι μόνο ο σοφέρ της, είπε στον Λουκ σοβαρός, είμαι και αυτός που την πηδάει κάθε βράδυ", συνέχισε.
"Αλέξη!" του φώναξα και έβγαλα τα γυαλιά ηλίου μου κοιτώντας τον προσβεβλημένη.
"Ω, μην κάνεις έτσι μωρό μου", μου είπε και χαμογέλασε.
Ο Λουκ είχε μείνει ατάραχος να κοιτάει τον Αλέξη και πραγματικά δεν φαινόταν να τον νοιάζει το απειλητικό του βλέμμα .
"Αυτό θα πρέπει να είναι τέλειο!" γύρισε του Αλέξη και με κοίταξε σχεδόν πρόστυχα.
"Είναι. Πολύ μάλιστα. Θα σου πρότεινα να πάρεις τα πόδια σου και να φύγεις και μαζί να πάρεις και τα μάτια σου από πάνω της, γιατί θα στα βγάλω", απάντησε ο Αλέξης με ήρεμο τόνο.
Μα τι διάολο κάνει; Να με νευριάσει προσπαθεί; Γιατί το καταφέρνει μέχρι ώρας.
Ο Λουκ κοίταξε μια φορά τον Αλέξη και μια εμένα.
"Κάτι σου είπα" του υπενθύμισε ο Αλέξης.
Ο Λουκ πήρε μια ανάσα και σηκώθηκε.
"Θα φύγω, ένα τσιγάρο ήθελα μόνο έτσι κι αλλιώς", είπε και απομακρύνθηκε.
Ο Αλέξης που τόση ώρα στεκόταν δίπλα μου, κάθησε στη θέση του και ήπιε μια γλυκιά από τον καφέ του.
"Λοιπόν, είπε σαν να μην είχε συμβεί τίποτα, τι θες να μαγειρέψω αργότερα; Πρέπει να πάμε σούπερ μάρκετ κι όλας"
Τον κοιτούσα με σηκωμένα φρύδια μισή απορημένη μισή θυμωμένη.
"Είσαι απίστευτος!" του είπα νευριασμένη και φόρεσα πάλι τα γυαλιά ηλίου μου.
Έστρεψα το κορμί μου από την άλλη για να μην τον βλέπω και συγχίζομαι.

----------------------------------------------------

Χεεεειι γκαιιζ, σόρρυ για την όλη καθυστέρηση αλλά είχα προτζεκτ για την σχολή και τώρα έχω εξετάσεις. Προσπαθώ να ανανεώνω την ιστορία όσο μπορώ αλλά είναι πολύ δύσκολο αυτόν τον καιρό. Σε λίγες βδομάδες που τελειώνουν όλα θα έχω χρόνο να ανεβάζω καινούρια κεφάλαια πιο συχνά.
Ευχαριστώ για την κατανόηση.