Έρωτας στους δρόμους της Ευρώπης

Στο πλοίο

Παίζαμε στα κινητά μας ξαπλωμένοι ο καθένας στο κρεβάτι του, στην καμπίνα μας, περιμένοντας κάτι να συμβεί. Ήταν ήδη λίγο αργά, αλλά κανένας από τους δυο μας δεν μπορούσε να κοιμηθεί.

"Λες να μπορούμε να καπνίσουμε εδώ μέσα;", τον ρώτησα βαριεστημένα. 

"Εδώ μέσα όχι, αλλά κάπου πήρε το μάτι μου ένα κουβούκλιο καπνιστών", απάντησε.

"Πάμε;"ρώτησα αλλά είχα ήδη σηκωθεί να βάλω τα παπούτσια μου. Πήρα την τσάντα μου και βγήκα από την καμπίνα. Ο Αλέξης ακολούθησε.

Έπειτα από λίγο καθόμασταν στα χαμηλά καθίσματα στον καλά αεριζόμενο χώρο για καπνιστές. Κανείς δεν κυκλοφορούσε τέτοια ώρα, εκτός από τους καμαρότους που έκοβαν βόλτες στους διαδρόμους άσκοπα. Στρίβαμε τα τσιγάρα μας σιωπηλοί. Την ένιωθα σαν κόμπο στον λαιμό μου, να με πνίγει. 

"Ξέρεις δεν μ'αρέσει το σπανακόρυζο", του είπα ξαφνικά.

Ο Αλέξης με κοίταξε λίγο με απορία.

"Το ξέρω", απάντησε και πέρασε την γλώσσα του από το χαρτάκι του τσιγάρου. Ένιωσα μία μικρή έξαψη μπροστά σε αυτό το θέαμα και έπιασα τον εαυτό μου να παρακολουθεί τις κινήσεις των χειλιών του.

"Ούτε να το μυρίζεις δεν μπορείς", συνέχισε την πρόταση του αφού ρούφηξε μια τζούρα. 

"Έχω φέρει αλκοόλ"

"Κανονικά θα έπρεπε να σε αποτρέπω από τέτοιου είδους κακές συνήθειες, αλλά θα κάνω μία μικρή εξαίρεση για σήμερα", μου είπε και τράβηξε το μπουκαλάκι 'νερού' από την τσάντα μου. 

"Είναι τζιν λεμόνι, το αγαπημένο μας", σημείωσα και έσκασα ένα χαμόγελο.

"Πάνε χρόνια από την τελευταία φορά που σε είδα να χαμογελάς έτσι", παρατήρησε και κατέβασε δύο μεγάλες γουλιές από το τζιν. 

"Εε, δεν φταίω εγώ για αυτό, εσύ αποφάσισες να μείνεις στην Αγγλία. Ήσουν πάντα καλοδεχούμενος στην Ελλάδα", απάντησα και στην μέση της πρότασης την είχα ήδη μετανιώσει. Άλλωστε, εγώ ήμουν ο λόγος που δεν ξανάρθε στην Ελλάδα. 

Πήρα το τζιν από το χέρι του και ήπια. Εκείνος αγνόησε το προηγούμενό μου σχόλιο. 

"Πως γίνεται το τζιν λεμόνι να έχει πάντα τόσο τέλεια γεύση;!", σχεδόν φώναξα από τον ενθουσιασμό μου. 

Γέλασε μαζί μου και μαλάκωσε η καρδιά μου. 

Καθόμασταν εκεί αρκετή ώρα, πίνοντας και καπνίζοντας, μέχρι που αποφασίσαμε να πάμε το μικρό μας πάρτι πίσω στην καμπίνα μας. Καθόμασταν στο πάτωμα με τα -πλέον- μπουκάλια 'νερού' ανάμεσα μας και γελούσαμε με τα πάντα.

"Ποτέ δεν έχω κάνει κοπάνα", είπε ο Αλέξης στα πλαίσια του παιχνιδιού που παίζαμε. Ήπια μία γουλιά αλλά εκείνος όχι.

"Δεν μπορεί να μην έχεις κάνει κοπάνα μία φορά!"

"Ποτέ", απάντησε σοβαρός και σκάσαμε πάλι στα γέλια.

"Σειρά σου", είπε μετά.

"Μισό, το 'χω, το 'χω", αλλά προφανώς δεν το είχα.

"Ποτέ δεν έχω θελήσει άτομο του ίδιου φύλλου", είπα εντέλει και ήπια μία γουλιά. Ο Αλέξης με κοιτούσε ερωτηματικά και εγώ ανασήκωσα τους ώμους μου. 

"Ποτέ δεν έχω θελήσει ερωτικά μία φίλη μου", είπε στη σειρά του και μου κόπηκαν τα γέλια. Σενάρια με πιθανότητες του τι έπρεπε να κάνω έφερναν βόλτες στο κεφάλι μου. Λες να έχει καταλάβει κάτι και να προσπαθεί να με κάνει να το πω; Μα τι να πω; Ούτε εγώ δεν έχω καταλάβει τι θέλω. Κι άμα πιω την γουλιά μου, που ξέρει ότι εννοώ αυτόν; Κοιταζόμασταν σοβαρά μεταξύ μας σαν κάτι να με περιμέναμε και ξαφνικά άρχισα να ζεσταίνομαι. Θα με φιλήσει ποτέ;

Πέρασαν κάποια βασανιστικά δευτερόλεπτα. 

Σαν να διάβασε την σκέψη μου, με τραβά από την μπλούζα και κολλάει τα χείλη μου στα δικά του. Μου παίρνει κάποια δεύτερα να ξεπεράσω το σοκ και έπειτα ανταποδίδω. Η έξαψη της στιγμής και η έκρηξη αδρεναλίνης με ζάλισαν προσωρινά, αλλά απολάμβανα την στιγμή όσο τίποτα. 

Πέρασε το χέρι του από τα μαλλιά μου, έβαλα τα χέρια μου στο στέρνο του προσπαθώντας να τον σπρώξω, ζητώντας ένα κομμάτι λογικής σε όλο αυτό. Εκείνος τοποθέτησε το χέρι του στον σβέρκο μου και με κράτησε εκεί. Το στήθος του κάτω από το χέρι μου σφίχτηκε και ένιωσα πόσο γυμνασμένος ήταν. Σίγουρα περισσότερο από ότι τον θυμόμουν. 

Ένιωθα τα υγρά και γεμάτα χείλη του πάνω μου, τη γλώσσα του να ανακατεύεται με την δική μου και τη γεύση του τζιν. Ήμουν μεθυσμένη από τις αισθήσεις -και όχι μόνο. 

Σύντομα ήμασταν στο κρεβάτι ημίγυμοι και εκείνος φιλούσε με πάθος όλο μου το κορμί.

"Δεν θα κάνω τίποτα που δεν θες", είπε ανάμεσα στα φιλιά μας.

"Σταμάτα να μιλάς", είπα προσπαθώντας να ξεκουμπώσω το σουτιέν μου. 

Τελικά το έκανε ο Αλέξης για μένα και αμέσως τύλιξε το στόμα του γύρω από την μία μου ρόγα. Μείναμε εντελώς γυμνοί σύντομα και τα σώματα μας έμοιαζαν να μην μπορούν να μείνουν το ένα μακριά από τον άλλο.