Dusk and Summer ♥

Chapter 28

Caydee's POV

I am so excited for today kasi mag kikita na kami ni Bryan. Nakokonsensya din naman ako kasi alam ko na nag-aalala na rin sya. wala naman syang kasalanan sa akin eh kaya dapat lang na magpakita na ako sa kanya. Pinili ko naman na wag munang magpakita kay Brina kasi alam kong di sya marunong mag sinungaling lalong lalo na kapag si Daddy na ang nagtatanong sa kanya. Malaki kasi ang respeto nya kay Dad. Kaya wag na muna. 

Basta nagtatampo parin ako kay Dad at lalo na si Dj. Hanggang ngayon masakit parin talaga.

Bahala na nga basta masaya ako na mag kikita kami ni Bryan. Si Zac naman ay pinapapunta ni Tita Veronica sa bahay namin kasi nag-aya daw si Daddy ng dinner. Nakakapag taka naman. But I am sure na tatanungin naman ni Zac kung bakit. 

Naghanda ako ng dinner para sa amin ni Bryan kasi sabi ni Zac ay after school nya daw ay didiritso na sya dito sa condo ni Zac. 

Teka anong oras na ba? Uhmm 7pm na. 6 pm natapos ang kanyang klase so dapat nandito na yun kasi di naman masyadong malayo ang condo ni Zac. Siguro traffic lang kasi mga ganitong oras eh talaga namang rush hour. At tsaka baka may dinaanan lang.

Tumambay muna ako sa music room ni Zac. I sat down and played the piano. 

"I miss those blue eyes

How you kiss me at night
I miss the way we sleep
Like there's no sunrise
Like the taste of your smile
I miss the way we breathe

But I never told you
What I should have said
No, I never told you
I just held it in

And now I miss everything about you
I can't believe it, I still want you
After all the things we've been through
I miss everything about you
Without you, whoa...

(I never told you by: Colbie Cailat)

Right, after all the things na napagdaanan namin ni Bryan, I still want him so much. I miss everything about him. Yung tipong kahit di ko maalala ang nakaraan namin basta na raramdaman lang nang puso ko na na mi-miss ko sya. Pwede pala yung ganun?

Parang nawiwili na yata ako nang pag pa-piano. Lumabas ako ng music room. I looked at the wall clock. It is 9 o'clock already at wala pa sya? What is wrong? kinakabahan na yata ako. Bakit hanggang ngayon ay wala parin si Bryan? Aren't he excited to see me? Sabi naman ni Zac nong tumawag sya kasi iniwan nya ang isang phone nya sa akin eh papunta na si Bryan dito. 

Na te-tense na ako. Kasi di naman ganyan si Bryan eh. Na paghihintayin nya ako for 2 hours ? He never did that to me. Naiiyak ako. I called Zac. I know na nagdidinner sila sa mga oras na to pero wala akong pakialam. Dahil hindi ko alam ang gagawin ko. Kung anu-ano na ang iniisip ko.

Ang sakit na nang ulo ko. Iniisip ko na kung bakit ba wala si Bryan? 

"Hello ZAc? He did not come. Wala sya Zac." Humagulhol ako.

"What? That is a total shit?! Alright, I'll be there in 30." yun na lang ang sinabi nya then end of call.

Kitams? Pati sya di makapaniwala na i-indyanin ako ni Bryan? Ngayon pa na nagdisisyon akong magpakita sa kanya tapus pag hihintayin nya lang ako ng ganito? Sana nag update man lang sya kay Zac kung di sya pwede today. 

Sinubukan kong icharge at i-on ang phone ko. Ni isang text wala. I mean if Bryan would care and he is well aware na magkikita kami today he should atleast send me a message na di sya makakapunta diba? Making me wait is too much. Call me a Brat. Basta naiinis ako!

Maya-maya ay bumukas ang pinto. Nakaupo ako sa sofa na umiiyak. Hindi ako lumingon sa pinto dahil alam ko naman na si Zac ang pumasok.

"So he did not come?" he asked.

"well it's obvious Zac." I said crying.

"I wanna kill him! Brina said na nagmamadali sya kaninang paalis ng school. Kanina payun ah?" galit na untag ni Zac.

" i dont know anymore Zac. I want to think na sana may mas importante lang talaga. Or emergency."

"That's freakin' bullshit Cay. Dapat tumawag o nagtext sya sa akin!" He sat down beside me. " are you Okay?" 

Di ako umimik. Alam na nya na I am frustrated and sad. He just hugged me and tears fell.

"Baka nga may emergency lang. Let's wait until tomorrow, Cay. Stop crying Okay?" Sabi nya.

Di ko alam kung anong gagawin ko kung walang Zac sa buhay ko.