Dusk and Summer ♥

Chapter 36

Caydee's Pov

"Talaga Bestie sinabi nya yun?" tanong ni Brina habang nakadapa sa aking kama. Kinuwento ko kasi sa kanya lahat ng tungkol sa problema namin ni Bryan at nong nagkita kami ni Reese nayon. Matagal tagal din ang ganitong moment namin ni Brina. Nakakamiss lang.

I nodded in agreement.

"Walang hiya! I don't understand. I mean Okay naintindihan ko ang ibig nyang sabihin but what I don't understand is why did she tell you that?" she asked.

"Weird right?" I added. I am standing in front of my window trying to get some air kanina while telling all these unfortunate scenario in my life.

I mean, I know that I am not perfect. I know that I was a sinner kahit ngayon sinner parin but God knows that I wanted to change. I wanted to serve in anyway I can and yet He let me experience this ? This is so unfair.

"You know what Bestie, Minsan napapaisip nalang ako kung totoo nga bang may Dyos? Parang wala naman. Kasi halos araw-araw naman akong nasasaktan, umiiyak, nagagalit, at naiinis eh parang wala paring solusyon." i cried.

Napaupo si Brina at niyakap ako.

"Best, God is real. He is there listening to our sobs but sometimes we need to be patient because He knows when is the perfect timing. Best, just don't lose hope in Him. Think of these good things that had happen in your life kesa mag focus ka dyan sa mga misfortune mong sinasabi." pangaral nya.

May point nga si Brina. Ang daling sabihin pero kapag nasa sitwasyon kana eh kahit simple lang ang problema ko para sa iba eh para sa akin ay malaking bagay ito. Ako kaya ang nakakaramdam ng sakit. Tss.

Okay fine! I will trust in God. "Basta Lord ha? Ikaw na bahala. Just guide me nalang in the way I should go para di naman ako parang palaboy dito sa mundo." I prayed in my mind.

---------///--------

Tumambay kami ni Brina sa Veranda ng bahay at nagsa-sound trip. Nakikinig kami ng kana ni Ed Sheeran yung "Thinking out Loud".

"Darling I'll be loving you 'till were seventy.." kumakanta si Brina sabay sa music.

"Hay naku! Bakit ba hanggang seventy lang best? Diba dapat eternity?", I complained. Nagtataka lang kasi ako kasi yung ibang mga songs nag sasabi I love you till the end of time, I love you forevermore, I love you forever tapus itong si Ed Sheeran eh may taning ang pag-ibig nya? Hanggang seventy? Wow ha?

Napatigil si Brina sa pagkanta at napaisip.

"Hay! Pati pa ba yan Best pinoproblema mo? In my opinion.. Siguro si Ed Sheeran eh alam na nya na di na sya aabot ng eighty or ninety kaya hanggang seventy nalang. I mean that is the trend eh normally namamatay ang tao mga seventy,the average kumbaga."

I rolled my eyes.

"And One thing Bestie, diba dapat pag may Dream ka sa buhay dapat Attainable? Kung alam mong imposible bakit mo papangarapin yan? Kung alam mong imposible bakit ka mangangako ng Eternity na ang kaya mo ay 'till seventy? Mafu-frustrate ka lang."

"Oh my gosh, Bestie! Ang lalim mo talaga!" ang dami ng hirit itong bestfriend ko ha?

"I know right? Ed Sheeran don't want something perfect but he wants something real." she added.

May point na naman itong bestie ko. Ano pa nga ba eh sya na ang magaling. Haha. Pero seryoso may point talaga sya.

----------------------------------------

"Bakit ganyan ka makatingin?", tanong ko kay Zac. Nakaupo sya sa sofa. Nandito sya ngayon sa bahay two days after nyang makalabas sa hospital.

"Na miss ko lang ang iyakin kong Bestfriend. Di kana kasi dumalaw sa hospital." sagot nya with the pouty lips. Nagpapa cute ang unggoy na to.

"Ang OA mo? Isang araw lang akong di dumalaw para dalawang araw kalang doon sa hospital." I rolled my eyes.

He smiled. Tingnan mo to baliw na yata.

"Bakit kaba hinimatay noon? Di ka kasi nagkukwento!" I asked.

"Nalipasan ng gutom, pagod, stress sa projects at papers sa school." he answered.

"Weh? Tapus dalawang araw sa hospital?"

"Nilagnat kaya ako noon kaya ayaw pa akong palabasin sa hospital." He defended.

I rolled my eyes again. "Okay fine!"

"Kinukulit kaba nong Bryan na iyon?".

"Nope. Itong si Reese lang ang daming sinasabi nakakairita. Nagkita kasi kami doon sa hospital. She told me to back off. Kapal nya ha? Ako pa ang sinabihinan nya." inis kong paliwanag kay Zac.

Dumating si yaya na may dalang juice. Zac took a sip. "Wag mo na yang i-mind, sasakit lang ang ulo mo doon." he said.

"Hay, maloloka na ako sa problemang ito." napabuntong hininga ako.

"Mahal mo talaga ano?" Tanong ni Zac. I looked at him unsure what to answer. I mean alam kong mahal ko si Bryan pero masyado nang maraming nangyayari. Parang di kami tintantanan ni Bryan ng problema. Nakakabaliw na talaga.

"Hoy!" Zac poked me. "Tss."

I blinked twice. "Oo naman Zac." I sadly answered. Lumungkot narin ang mukha ni Zac.

"Eh pano yan may binuntis?"

"Di pa naman daw confirmed eh. Si Bob nga kinukulit ako. Text ng text na hindi kay Bryan ang bata. Di ko pinapansin syempre ayokong maniwala muna sa sabi-sabi lang. Gusto ko ng proof na hindi talaga si Bryan ang ama ng dinadala ng negrang yun! Mahirap nang umasa."

"Tss. Malay may proof na hindi siya ang ama at wala lang chance si Bryan na ipakita sayo kasi di mo sya binibigyan ng pagkakataon." he said as he drank the last drop of his juice.

I let out a sigh. "Pagod na ako Zac."

---------------------------------------------------------

Bryan's POV

"Nasaan kana ba Bro? Bakit ang tagal mo?" I panic while talking to Bob on the other line.

"Bro, relax. I'll be there in a minute." Nandito ako sa airport. Me and Bob is going back to the US.