Dusk and Summer ♥

Chapter 38

Bryan's POV

"No Bryan! I am telling the truth." Reese shouted.

Nandito sya ngayon sa aking condo. Buti nalang at hindi nya dinala ang baby.

"Reese! Until now ? Here.." i extended her the folder with some papers. Binasa nya ito at tinakip nya ang kamay sa kanyang bibig. Nakita kong may namumuong luha sa kanyang mga mata.

"So? Don't you dare lie to me!" I shouted.

"I'm sorry, I'm sorry Bryan." iyak sya nang iyak. Ang sarap bigwasan dahil grabe ang perwisyo nya sa akin, at sa relasyon namin ni Caydee.

Maya-maya ay dumating si Bob na kasama si Brenan. Hinayaan ko ang dalawang mag-usap at parang nabunutan ako ng tinik nong makita ko silang mag kayakap.

"Problem Solved!", sabi ni Bob. I smiled. Ngayon ang iisipin ko nalang ay kung paano kami mag babati ni Caydee.

-----------++++++++------------
Di ko sinayang ang pagkakataon at nagpunta kina Caydee kasama si Bob.

Pinapasok kami ng katulong nina Cay at pinaupo sa kanilang sala. Bumaba si Dj at nginitian ko sya. Alam ko na galit parin sya sa akon ngunit di naman pwedeng awayin ko sya dahil wala naman syang kasalanan sa akin.

I need to be patient para sa amin ni Caydee. Kinakabahan ako dahil baka ayaw akong tanggapin ni Caydee.

"Anong ginagawa mo dito?" Dj asked.

"Dej. I am here for peace." yun nalamang ang lumabas sa aking bibig.

"Tss. Whatever." tinalikuran nya ako at pumunta sa kusina. Di ko nalang pinansin. Naiinis ako ngunit di ako dapat magpadala. Dapat magfocus ako kung paano kami magkakaayos ni Caydee.

Maya-maya ay narinig ko ang mga yapak ng paa pababa ng hagdaan. Parang sasabog ang puso ko sa wakas ay nakita ko na rin sya. Gusto ko syang hagkan ngunit parang di yata maganda ang mood nya.

"What are you doing here?" she asked.

Second time ko na tong narinig pero mas masakit kapag nanggaling sa mahal mo. Na  plaster na yata ang bibig ko na di makapagsalita.

"Hey, Cay. May sasabihin sana kami sayo." untag ni Bob.

Caydee sat down the couch. She made sure na malayo sya sa akin. She raised her right eyebrows. She looked pissed. God, anong gagawin ko upang pakalmahin ko tong mahal ko? Para mayakap ko na sya. Na mimiss ko na sya at ayoko ng mahiwalay sa kanya.

"Cay.. " I started. Di nya ako tiningnan o nag response man lang sa tawag ko ngunit alam kong makikinig sya sa sasabihin ko.

"I'm sorry. I'm sorry sa lahat nang sakit na binigay ko sayo. I am sorry." My voice crack and Bob tap my shoulders.

"Is that the only thing you know? To say sorry?" she said.

I looked at the floor. Parang may batong naka bara sa aking lalamunan at unti-unti kong naramdaman ang mga tubig na namumuo sa aking mga mata.

"Bro, let me tell her." Sabi ni Bob. He looked worried. He knew that kapag si Caydee ang kaharap ko ay nanghihina talaga ako.

Umiling ako sa sinabi ni Bob. "Let me, bro." sagot ko. Tumingin ako ng diritso sa mga mata ni Caydee na kahit alam na alam ko sa sarili na simpling titig nyalang ay natutunaw na ako. 

"Cay, about Reese it is not true that I am the father of the baby she have.It's Brenan's. Her Boyfriend in U.S. Actually he is here and they are back together. I am sorry Cay for all of these trouble. Please let me have you back. I missed you. Please." I sobbed.

"Yes Cay,totoo ang sinasabi ni Bryan. Yan ang rasun kung bakit kami bumalik sa U.S to get Brenan at magkaayos sila ni Reese." Paliwanag ni Bob para iconfirm ang sinabi ko.

Napapikit si Cay at narealize kong umiiyak na sya. Gusto ko syang hagkan ngunit hinang hina akong nakaupo lang sa sofa na umiiyak din. Nakakabawas naman ng pagkalalaki! Di bale na basta para sa mahal ko.

-------------------------------------------

Caydee's POV

Hindi ko alam kung ano dapat kong maramdaman.Ang alam ko ay galit ako kay Bryan dahil matagal syang hindi nagpakita sa akin at hindi man lang nagpa sabi na aalis sila no Bob papuntang U.S.. Sa kabila ng galit ko ay na mimiss ko siya at masaya narin akong nalaman na hindi pala kanya ang batang dinadala nong negrang iyon.

Ngunit nong nakita kong umiiyak na si Bryan parang feeling ko ang sama-sama ko na talaga. Sabi na ngang ayokong may makikitang umiiyak na lalaki. Napaka meaningful at may value talaga kapag lalaki na ang umiiyak ano? Aminin nyo!

Pero seryoso nasaktan ako nong umiyak si Bryan. Pwede bang kainin ko nalang ang pride ko? Pero parang may pumipigil sa aking pwersa na makipag bati sa kanya. Pero nahihirapan din naman ako dahil namimiss kona talaga sya. Anong gagawin ko? Pakiramdam ko ay parang sasabog ako eh. Ano ba!

"Cay, please forgive me." he continue to sob. 

Sino ba ako  na tanggihan ang paghingi ng tawad iya. Oo nasaktan ako pero siguo  enough narin yung explainations nya at nakita ko namang sincere sya. Isa pa na mahal ko sya.

While he is saying something na di ko maintindihan I stood up and immediately hugged him.