Breaking My Heart (On-Going)

Chapter 8

Sky's POV

Matapos ang naging pag-uusap namin sa loob ng Dean's Office, pinalabas na kami but our parents remained inside to talk about something.

Mabilis kong inalalayan ang pinsan ko palabas. I knew that it must have been hard for her. Yeah, I am aware kung ano man ang  nararamdaman niy para sa bestfriend ko. I am in third year high school then while she was in first year nang umamin siya kay Rence about sa nararamdaman niya. Of course, I thought it was just a puppy love and eventually mawawala run soon pero nagkamali ako. She has always been vocal about what she feels for him. Palagi niya itong binibigyan ng sulat at ng kung ano ano pang stuffs.

When I entered college, I learned to party nonstop, I always drink and get wasted, it was really fun, idagdag pa ang napakaraming mga babae. Oh yes dear, my bestfriend and I became a certified womanizer. Hindi kami nagkakalayo niyan. That's why hindi na ako natutuwa sa isipin na gustong-gusto pa rin siya ng pinsan ko. Rence just didn't care and it it gives me a big relief. Patuloy lang ang buhay namin sa ganoon hanggang sa tumuntong na rin ng college si Autumn. It became a nightmare to me. Mas lalo kasi siyang naging desidido na maipakita kay Rence ang nararamdaman niya para dito. She even came to the point na talagang inaaway niya ang mga babaeng napapalit sa kaibigan ko. At first I don't care at all because I know that she won't do anything crazier than that, pero nang malaman niyang nagkagirlfriend na ito, she's always trying to point put na hindi daw ito nababagay dito, she even accused her of cheating without any evidence at all. And what I really didn't expect ay ang ginawa niya kay Mia, she hurt her physically at lagpas na iyon sa limitasyon niya, it's something serious already.

Nakalabas na din sina Rence mula sa Dean's Office at akmang lalagpasan nila kami ng pigilan sila ni Autumn. She wished to talk to him, I don't wanna agreed at the idea kasi baka kung ano na naman ang mangyari but she looked at me, pleading kaya naman wala na akong nagawa kundi ang hayaan siya, after all, I knew that it would be the last.

Sabay kaming naglakad palayo ni Mia matapos magpaalam dito si Rence.

I walked straight to the parking lot para doon sana siya hintayin nang may biglang tumawag sa akin.

"Hello, Francis, what's the matter", tanong ko dito, kapartner ko siya sa presentation na gagawin namin bukas.

"Bro, we need to add something with our powerpoint presentation, may nakaligtaan pala tayong important details, mabuti na lang at nireview ko ulit", paliwanag niya.

"Okay, magkita na lang tayo sa classroom", iyon lang at ibinaba ko na ang telepono.

Imbes na tahakin pa ang daan patungong parking lot, lumiko ako at naglakad na papunta sa building ng Business, I have to met Francis para mapag-usapan at magawa namin ang nakaligtaang detalye na sinasabi niya.

Nang makarating ako sa classroom namin ay agad ko siyang nakita.

"Hey bro", tawag ko sa kaniya. He was already on his laptop kaya hindi niya agad ako napansin. Agad naman niyang binuksan ang presentation namin at ipinakita sa akin ang part kung saan dapat ay naroon ang nakaligtaan namin at tama siya, important nga iyon. Mabilis akong umupo sa tabi niya upang agad din namin itong matapos. Nasa kalagitnaan na kami ng biglang magring ang cellphone ko, sino na naman kaya ito?

"Where are you?", mataray na tanong ng pinsan ko, kahit kailan talaga itong si A.

"Oh, I'm sorry A, bigla kasing nagtext ung partner ko sa presentation namin bukas, we need to add something on it, may details kasi kaming hindi naisama eh, mabuti na lang pala at nireview niya ito, I'm really sorry hindi na kita mahahatid pauwi", I  said apologetically.

"I understand, ang haba ng paliwanag, ang daming sinasabi, ang tanong ko lang naman eh " where are you", hay naku, sige na aalis na ako", mataray ngunit may bahid ng lungkot na sabi niya, then suddenly I felt something strange, parang iba kasi ang ibig niyang sabihin sa aalis na ako.

"Aalis, you mean uuwi? Bakit wala ka bang klase?", magkakasunod na tanong ko, bakit parang iba talaga, naalala ko iyong sinabi ni tito kagabi but I know na hindi naman niya iyon tototohanin, he maybe mad but he won't do that to his only daughter.

"Ah yes, natatamad na kasi akong umattend ng klase eh, matutulog na lang ako, see  you", at binabaan na ako ng telepono , sinasabi ko na nga ba, katamaran talaga ng batang iyon. I immediately go back to what we're doing and after a half hour, eh natapos na din kami.

I attend my last class that afternoon, it's 3:00 p.m. when we're dismissed and I immediately headed home.

Pagkapasok ko pa lang ay nakita ko sila sa sala. When I said sila, I mean my mom, dad, Tita Aya and Tito Luis. Tita was crying, even mom, I wonder why.

"What's the matter?", nagtatakang tanong ko, but no one answered.

"Mom, why are you crying, Tita?", tanong kong muli ngunit wala pa ring sumasagot.

"Dad, what's going on here?", baling ko naman kay dad na prenteng nakaupo sa tabi ni mom, nagbabakasakaling may maisasagot ito sa akin.

"Stop being melodramatic Aya", nang walang anu-anoy pahayag ni Tito Luis.

"Hindi mo dapat iyon ginawa sa anak natin Luis", nahihirapang sagot ni Tita.

"She needs to learn her lesson", may diin at matigas na pagkakasabi ni Tito.

"What exactly is happening here?", pagtatanong kong muli para kasing hindi nila ako naririnig eh.

"Autumn is gone at hindi namin alam kung saan siya ipinadala ni Luis", tumigil ang mundo ko sa sinabing iyon ni Tita Aya.

"Tito, is that true?", hindi makapaniwalang tanong ko.

"Para din iyon sa ikabubuti niya Skyler, I see nothing wrong on it", parang wala lang na sagot nito sa akin.

"But she's too young-.......",

"Hindi na siya limang tauning paslit para hindi makaya ang sarili niya", pagpuputol ni Tito sa sinasabi ko.

"Where is she?", I need yo know where is my younger sister.

"May usapan kami, she will eventually come back home kapag natapos na niya ang mga ipinapagawa ko, for now all you have to do is to wait for her", pahayag muli ni Tito.

"Paano kung hindi niya magawa ang mga ipinagagawa ninyo?", nag-aalalang tanong ko.

"Don't you trust her? She's my daughter and I know that she can do it, huwag kayong mag-alala because kung nasaan man siya I guarantee you all na nasa mabuti siyang kalagayan", at tinapik pa niya ang balikat ko.

"Gusto ko siyang makita Luis", saad ni Tita Aya na tumayo mula sa pagkakaupo.

"I'm sorry honey pero hindi pwede", seryosong pagkakasabi ni Tito sa asawa niya.

Wala na kaming nagawa nang umalis si Tito. Tita and mom just continued crying, agad ko silang nilapitan para icomfort.

"Tita, mom, hahanapin natin si A okay, wag na po kayong umiyak", pagpapakalma ko sa kanilang dalawa.

Damn it, I should have known it nang sinabi niyang aalis siya. Shit. Shit. Shit......

To be continued................................

Don't forget to vote, thank you.