Hindi Tayo Pwede (Broken Heart Series #1)

UNA

UNA

Habang basang basa kami sa ulan ay hinintay namin tumila ito at bumalik sa orphanage para hintayin si Kuya Mark.

Napatuyo ko na ang aking mga gamit kasama ang cellphone ko dahilan upang matawagan na si Kuya Mark.

Pagkabalik sa orphanage ay inalalayan kami nina Sis Mara, at pinaubaya ang isang bakanteng kwarto upang aming tuluyan saglit at doon magpalit.

Pinahiram nila kami ng mga lumang damit pansamanatala habang ipapatuyo namin ang mga suot namin ngayon.

"Maiwan ko na muna kayo.." ani ni Sis Mara at sinarado ang pintuan.

Naiwan kami ni Felix sa isang bakanteng kwarto na basing basa dahil sa ulan.

"Uhmm, labas na muna ako para makapag-palit ka.." ani niya.

"Sige, salamat.." sagot ko at hinintay siyang makalabas ng kwarto.

Ang pinahiram sa akin na damit ay medyo malaki ang size, gaya ng shorts.

Sa aking pagpalit ay naalala ko ang nangyari sa amin ni Felix.

We kissed.

While the rain was pouring.

Just like in the movies.

It was a magical moment, hindi ko mapigilan ang pagngisi ko habang sinasampay ang mga basing damit.

Pagkatapos ko ay tinawag ko na si Felix upang siya naman ang makapag-palit.

"Felix, okay na ako, pasok ka na." sabi ko at agad naman siyang humarap sa'kin.

Bigla siyang napatigil at tinitigan ako mula ulo hanggang paa.

Is the shorts too short? Is the shirt too long?

Oo alam ko para akong bag of potato chips, sa luwag ng aking mga suot pero wala na akong choice, kaysa sipunin ako pag sinuot ko pa rin yung mga basa kong damit.

"Uhh, sure.." mahina niyang sinabi at nakatitig pa rin sa'kin.

Lumabas na ako nang kwarto at hinayaan siyang magpalit.

Makalipas ang ilang minuto ay binuksan niya na ang pintuan at pinapasok na ako.

Tahimik. Pero maingay ang mga emosyong bumabalot sa kwarto.

He broke the silence when he started talking..

"Uhmm, so Liv, are we good?" tanong niya.

"Oo naman.." mahina kong sagot.

"I'm sorry if I was too fast, I didn't want to kiss you without your consent.." ani niya.

"Felix, ano ba? Bakit ka nagsosorry? Trust me it was magical, a kiss in the rain. Sinisira mo lang yung moment.." irita kong sinabi.

"I'm sorry.." wika niya.

"There you again.." asar ko.

"I'm sorry, okay I'll stop. I just don't want you to be uncomfortable around me.." paumanhin niya.

"I will be uncomfortable if you keep saying sorry.. parang pinaparating mon a ayaw mo naman pala ako halikan." sabi ko.

"No, it's not that. Gusto ko, syempre I'm still being a gentleman. I don't want you to feel uneasy or violated.." ani niya.

"I understand, Felix. But can't you see? I'm completely okay and happy with what happened. I like you okay? And I appreciate your gentleness. I do." I assured him.

"I'm sorry Rose, I'll never do anything again to you without your consent. But yes, I do like you. Very much." Ani niya at lumapit na sa akin.

"You do?" tanong ko muli.