KIZIL YARATIK

SONSUZ BİRLİKTELİK

Sellllammmm inşallah hepiniz çok çok iyisinizdir.
İyi okumalarrrrr

Multimedia: Şahika♥️

BÖLÜM:10

Adımlarım sanki ileriye değilde geriye doğru gider gibiydi. Günlerdir hevesle hazırlandığım tören daha çıkamadan mahvolmuştu. Hep daha kötü olamaz dedikçe hayat bana her defasında en kötüsünü yaşatmaktan geri çekilmiyordu. Bu sonu gelmez yola çıkarken aklımda olan tek şey Oya'ydı. Acaba ne haldedir. Beni izliyomudur. Televizyonda ekranda beni görünce korkmuşmudur. En iyi ihtimal belkide benim ne sebepten dolayı burda çıktığımı bilmiyordur. Kimi kandırıyorum kesin ablasının bir savaşa katıldığını duymuştur. Tüm dünya bu olayla çalkalanırlen Oya'nın duymaması demek mucize olurdu.

Allahım nolur yardım et. Ben buraya ait değilim. Bu yürüdüğüm yolda hiç bilmediğim bu topraklarda ne yapıcağımı bilmiyorum. Tek istediğim şey Oya'ya daha iyi bir hayat vermek ve buralardan ömür boyu kaçıp saklanmak.

Adımlarım ortadaki düzlüğe doğru ilerlerken bi an duyduğum sesle durmak zorunda kaldım. B-bu ses istiklal marşıydı! Bizim için çalıyorlardı. Adımlarımın aniden durmasıyla Onur'da durup benim gibi hazırolda beklemeye başladı. Marşın sözleri, törendeki insanların içlerini titretecek kadar yüksek çıkıyordu. Ülkemin insanlarının olduğu tarafa bakınca gururlanmadan edemedim. Hepsi asker selamıyla bize karşılık veriyorlardı. Gözlerimin dolmasına engel olamadım. Gururlanmamak elde değil! Bu manzara için bile can feda edilebilirdi! Büyük bir gülüsemeyle bende asker selamı verip marşın sözlerini gür bir sesle okumaya başladım. Şuan Onur'dan tarafa bakamıyordum ama onunda marşın sözlerini söylediğini duyabiliyordum.

Hakk'a tapan milletimin istiklal!

Son sözleri söylerken gözlerimden akan yaşa engel olmadım. Allahım bu nasıl bir histi böyle! Bu nasıl bir gururlanmadır!

Güçlü bir sesle "Selam olsun TÜRKİYEM!" Diye bağırıp gülümsedim. Büyük bir coşkuyla hepsi bağırıp "Kraliçe Şahika! Onur!"

İnanın bana bu gurur bambaşkaydı.

Ayaklarımı istemedende olsa tekrar hareket ettirip kürsüye doğru gitmeye başladık. Keşke zaman dursa, ben böyle yolda kalsam ve o kürsüye hiç ulaşmasam. Ama ne yazıkki mümkün değildi. Yüzümde küçük bir gülümsemeyle kürsünün merdivenlerine Onur'un yardımıyla yavaş yavaş çıkmaya başladım. Kürsünün başında beni ayakta bekleyen Tom elimi nazikçe tutup öptü. Bunu hiçbir yarışmacıya yaptığını görmedim. Çünkü ben harikayım. Aynen zaten o yüzden bu hallere düştün. İç sesimi susturup Tom'a büyük bir gülümseme bahşedip bana ayrılan yere geçtim. Onur sol tarafıma oturmuş gülümseyerek Tom'a bakıyordu. Anlaşılan rol yapıcaz.

"Ammannn tanrım! Lilly ben hayal mi görüyorum? Bu mümkünmü? Tanrı aşkına sen gerçekmisin Şahika! Aman tanrım Aman tanrım dilim tutuldu resmen!

"Vay canına Şahika! Güzel olduğunu tahmin ediyorduk ama bu kadarını hayal bile edemezdik! Tom, işte benimde şimdi tüylerim diken diken oldu!

Abartarak söyledikleri sözleri yüzümde aptal bir sırıtmayla dinledim. Açıkcası beni bu şekilde yüceltmeleri hem gururumu okşamış hemde çok utandırmıştı. Heyecandan tekrar ellerim terlemeye başlamıştı. Allahım nolur sorunsuz geçsin bu tören!

"Lilly, hayatım seni bilmem ama önümde duran Türkiye'nin Kraliçesine hayran kaldığımı dile getirmeden duramayacağım! Hey Şahika bu güzelliğini kimden aldın? Annenden mi yoksa babandan mı?