The Fuckgirls Adventure

Chapter Twenty Four

Blaze's pov

Sabu-sabunot ko ang aking buhok habang naka subsob sa unan.

"Blaze! Stop thinking about her! Stop, stop, stop!!!" Sita ko sa sarili ko at hinampas hampas ang ulo ko.

It's been three days since she admit that she only see me as Blake. Sa loob ng ilang buwan naming pag sasama si putang inang Blake parin pala ang nasa isip at inaalala niya.

What about me? Did she ever think of me? Kaya pala ganun nalang kadaling iwan ako dahil wala naman talaga akong halaga sa kaniya?

I curl myself in a ball and sob. It hurts...so much! Yung tipong gusto kong tanggalin yung puso ko sa loob ng dibdib ko para wala na akong maramdamang sakit. Yung tipong gusto ko nalang mamanhid.

Is this my karma? Sa lahat ng pinag laruan kong babae? Sa mga kabalastugan at kalokohan kong ginawa noon? Is this why I can't forget about her?

Bakit ba kasi hindi nalang siya pwedeng kalimutan? Para wala na akong maramdamang sakit? Kasi kahit andyan lang siya, an arm reach but I feel like she's so far away from me because she don't want me to reach her. She don't want to do anything with me. I am nothing to her. I'm just a replica of her ex that she loves so much kaya niya ako nagawang lokohin ng ganito.

She's just like them...mas matindi pa siya kay Choleen.

My phone rang again for a thousand times but I ignore it. I know that they are worried about me but this pain is making me feel selfish. Wala akong pake sa kahit sino ngayon. Hindi ko man lang iniisip na baka nag aalala na sila kakahanap sa'kin. Because I'm selfish.

I'm selfish to the point that I want to know everything about Blake para makuha ang loob ni Behatti.

Bakit ba kasi kaylangan niyang paibigin ng ganito si Behatti sa kaniya? Bakit ba kasi kahit wala na siya, siya parin ang hinahanap hanap ni Behatti!? Bakit laging siya?

I reach for my beer can and straightly drank it bago ito itapon sa sahig. A loud thud was heard and I couldn't care less, tutal wala namang ibang tao dito kaya okay lang kahit mag wala ako at mag sisigaw buong magdamag.

Nag bukas pa ulit ako ng isa pang beer at inubos ulit iyon ng isang inuman lang. Mahapdi sa lalamunan pero parang tubig ko lang iyong tinungga. I'm immune to the alcohols effect.

Sobrang sakit na ng ulo ko pero ayaw ko pading tumigil. If only I can kill my self to make this pain go away. I stopped and think...what if patayin ko na nga lang ang sarili ko? Besides...no one will look for me aside from my friends. My real parents doesn't care about me and Behatti doesn't want me so what's the use of being alive?

Napahilamos ako ng kamay sa muka at sinubukang tumayo pero nabagsak lang ulit ko. Natamaan ko ang phone kong tumutunog nanaman.

"Blaze!? Oh thank God, you picked up!" Rinig kong saad kaya napatingin ako sa phone ko. I groan, I accidentally answer the call.

"Where the fuck are you Blaze!?" Rinig kong sigaw ng boses lalaki. Then the other line becomes noisy na parang nag aagawan or something.

"Ako na ang kakausap. Huminahon muna kayo. Pwede!?" I heard someone hiss on the other line.

"Wgio isgh this?" I said, not minding if they can understand the words I slur.

"Where are you?" The person asked again.

"Hell." Tanging sagot ko at ngumiti.

"For fuck sake Blaze! We are not playing games here! It's been three fucking days! Kaya sabihinin mo samin kung nasaan ka! Or else ako mismo ang papatay sa'yo!" Pag babanta ng isang hindi ko kilala.