Kaleidoscope of Emotions

You are my Religion

I was cheerfully walking to the church with my grandmother when I was twelve. But now, I'm an Atheist.

"Bria, hindi ka pa ba uuwi?" Tiningala ko si Joy na isa sa mga katrabaho ko habang abala siya sa paglalagay ng lipstick.

"Malapit na. Tatapusin ko muna itong ginagawa kong PowerPoint Presentation," sabi ko at nagpatuloy sa pagta-type.

"Okay. Mauuna na ako sa'yo."

"Sige, Joy. Ingat ka." Ngumiti ako at kumaway para magpaalam.

Ang tanging naririnig ko na lang ay ang mahinang pagtaghoy ng air conditioner. Binilisan ko ang aking trabaho para makauwi na nang maaga. I felt exhausted from sitting in front of my table all day. Sumasakit na rin ang likod at leeg ko kaya nag-unat-unat muna ako habang hinihintay kong ma-send ang file sa email ng Head namin.

After minutes of waiting, I shut down the computer and started arranging my messed up paper on the table. Grabe nakakapagod ang araw na ito.

Naglakad ako papunta sa elevator habang dala-dala ang aking sling bag at isang portfolio. Nang makalabas na sa building na aking pinagtatrabahuan, nagmadali akong pumunta sa aking kotse at nag-drive papunta sa bahay namin. Habang nagmamaneho, may naramdaman akong sakit sa aking dibdib kaya nag-park muna ako sa gilid para hindi maaksidente. Sinubukan kong hawakan o 'di kaya'y hilutin ang dibdib para maibsan man lang ang kirot.

Ano na naman ba ito?

Makalipas ang ilang minuto, nawala ang sakit kaya nagmaneho na ako ulit. Pumasok ako sa bahay at nagbihis muna bago magtungo sa kusina. I was about to cook when I felt the excruciating pain on my breast. Parang mahihimatay ako dahil sa sakit.

"Bria, what's wrong? May masakit ba sa'yo?"

Nakaupo ako sa sahig nang aming kusina habang umiiyak at sumisigaw dahil sa sakit na nararamdaman sa parte nang aking dibdib. Ito na naman yung sakit. I am afraid of what will this be. I have thought of something but I just shrugged it off. Please, huwag naman sana.

"Ang sakit... ang sakit, Adriel." Tumingin ako sa mga mata nang aking asawa para magbakasakaling kumalma ang malakas na pagtibok ng puso ko.

"Dadalhin kita sa hospital. Kumapit ka lang, please," sabi niya at binuhat ako. Parang mawawalan ako nang malay. Bawat paghinga ay katumbas nang isang karayom na tumutusok sa aking dibdib.

"Mr. and Mrs. Galan, I have here the results. The pain that you are feeling Mrs. Galan is caused by a large tumor that is found in your breast. You have Stage 3 Breast Cancer. The tumor invaded the nearby lymph nodes and muscles, and fortunately, didn't spread to distant organs. We need to remove the tumor immediately before the situation gets worse."

The words of the doctor echoed in my ears while having another chemotherapy.

"Ang panget ko. It's like my worth as a woman had lessen," sabi ko sa sarili ko habang nakatingin sa repleksyon nang aking sarili sa salamin- namumutla at kalbo na.

"Don't say that. A woman's value isn't based on the physical appearance. Besides, it's just a hair." Lumipat ang tingin ko kay Adriel na nasa likuran at nakayakap sa akin.

"Mahalaga ang buhok para sa amin. We use our hair to express ourselves, or perhaps, it's where we got our confidence. Without my hair, I felt naked that I am attracting criticisms."

"Huwag mo nang isipin ang sasabihin nang iba sa'yo. They don't know what you are facing right now. Their opinions should be the least of your concern."