His Sweetest Lie

Chapter 4: The Trip

Lumaking isang mabuting tao si Dyllan kahit na lagi siyang ikinukumpara ng kaniyang ama kay Daniel. When he found out that he has a lost brother, agad siyang nagalak ngunit naglaho ang kagalakang iyon nang mapansin niyang mas binibigyang pansin ang sakitin niyang kapatid kaysa sa kaniya, ang mas masakit pa doon ay ipinalabas ng kaniyang ama na pumanaw na siya nang lisanin niya ang bahay ng Donyo. Ipinalabas nitong nagkaroon siya ng sakit at kalaonan ay namatay, his father is a powerful man kaya lahat ng media ay naniwala. Sa panahong iyon ay kasalukuyan siyang nakatira sa bahay ng pinsang si Rad, nang malaman ng kaniyang Uncle Nelson ang ginawa ng kapatid, nagalit ito at hininging pumayag si Dyllan na baguhin ang pangalan bago tumungong state. And because he hated his father that time, he agreed.
As what Claret said, she wanted to visit the Orphanage in Tagaytay. Agad siyang nagkaroon ng intensyong samahan ito dahil nais niyang suportahan ang babaeng tinitibok ng kaniyang puso. The place is good and everything is a spot na talagang ma-papa “wow” ka sa ganda. From its rivers to its finest green trees-everything is natural and refreshing. Lahat ay natatanaw nila mula sa sinasakyang helicopter. Kahit noong high school pa ang huli niyang hiking, wala siyang problema dahil sakto naman ang kaalaman niya sa mga survival lalong-lalo na sa pagmamanipula ng first aid -infact  sobra pa nga. So after ng kaniyang meeting sa mga presidente ng malalakas na kompanya, they immediately flew to Tagaytay using his private helicopter as Rad flew them with his skills. Kaya naman narating nila ang destinasyon ng walang abala, nag-landing ang panghimpapawid na sasakyan hindi kalayuan sa mismong orphanage home. Sinadya nitong hindi ihatid sa mismong building ang dalawa dahil iyon ang gusto ng dalaga para narin daw ma-exercise ulit ang kaniyang kakayahan sa hiking. Iyon nga lang dahil sa fit hiking jeans nito at sleeveless top na suot, hindi magawang mauna ni Dyllan sa paglalakad lalong-lalo na kapag may matataas na batong dapat akyatin, mas lalong umiinit ang pakiramdam niya kapag bumabakat ang malulusog nitong pang-upo lalong-lalo na kapag inaaalalayan niya itong maakyat ang matataas na bato, he didn’t  mean that. Iniisip nalang niyang mas ligtas kapag nasa likuran siya nito. After 20 minutes of hiking, narating nila ang malaking plateau kung saan nakatukod ang malaking gusali, a small active community in the cold place of Tagaytay. He watches her as she run and hug the number of kids who’se approaching them with a smile on their faces. He can see how genuine her love to them. A browned skin child approached him nang makitang walang lumalapit sa kaniya. With an innocent smile plastered on his little face.

“Kuya!” hindi alam ni Dyllan kung bakit sinalubong ng kaniyang bisig ang batang lalaki at kinarga iyon.

“You’re so hansam-handsam-ang guwapo mo  po!” natawa siya sa sinabi ng bata na ang edad ay nasa lima hanggang anim na taong gulang.

“Am I?” tumango-tango ito.

“what’s your name?” ani Dyllan sa bata.

“Ako po si kaloy and my friends call me Carl!”

“Caloy! Anak !” sigaw ‘yon ng babaeng nasa 50 ang edad. Tumakbo naman ang bata dito at narinig pa niya ang sinabi nito sa manang.

“Mama, Carl po, big boy na ako ih sabi niyo po ‘yun kahapon.” agad naman siyang napangiti sa kakulitan  at pagkamasayahin ng bata. He remembers his childhood with her mom. Maya-maya pay pumanhik ang manang sa kinaroroonan niya at ngumiti.

“Maligayang pagdating po sir Dan-”

“Lan nalang po.” Agad niyang tugon sa babae na ngayo’y karga-karga ang batang si Caloy.

“Tumuloy po muna kayo sir Lan, naghihintay po sa loob ang mga kasamahan ko.” Ani ng ginang at kinuha niya ang bata mula dito dahil nahihirapan itong kargahin iyon. Ngumiti naman ito.

“Mabuti naman po at napagdesisyonan niyong samahan si Ma’am Claret, sir Lan. Akala po namin hindi na naman kayo makakapunta pero salamat sa maykapal at nakarating kayo rito.” Her wrenckles shows her age, but her smiles susupects him the cause of her wrenckles on the both sides of her lips. Inilibot niya ang paningin sa paligid. The place is sorrounded with grown big tress that serves as the boarder of the plateau three meters away from the metal gate na ang taas ay nasa limang metro. It was designed vertically with a space of 3 inches from its fences upang malaya nilang matanaw ang magandang tanawin sa baba. The place has a play ground also which is naiisip niyang magandang paraan upang mas ituon ng mga bata ang sarili sa pisikal na paglalaro kaysa sa mga gudget. Sa kanang bahagi ng lugar ay makikita ang paaralan na may walong silid. Angkop sa mga batang magde-day care hanggang grade six. Sa kaliwang bahagi naman ay ang hindi kalakihang simbahan.