Beş senelik sevgiliniz evlenme teklifi etse ne yapardınız? Dilay onu terk etti.
*
Hayatı boyunca şanslı bir kız olmuş olan Dilay, hayatının mükemmelliğinden bıkmış durumdaydı. Hepimizin elde etmek isteyeceği o hayat ona boğucu, bunaltıcı ve son dere...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm Şarkıları: Madrigal - Bambaşka ve Kelebekler
(Şarkıları ekleyemedim, wattpad linki kabul etmedi.)
~
Yağmur hüznün habercisi miydi? Eğer öyleyse bu gece yaşanacakların haberini daha güneş batmadan vermişti ve ben, beş senedir her anımda yanımda olan o adamın kalbini paramparça etmiştim.
Bir damla yaş yuvarlandı Emir'e söylediklerimi düşündüğümde sol gözümden. Ardından bir tane daha... Arabanın camına vuran yağmur damlalarına eşlik ediyordu yaşlarım. Sanki gökyüzü Emir için ağıt yakıyor, bulutlar ağlıyordu. Çakan her şimşek, kalbini unufak edip avuçlarına bıraktığım o adam için bir feryattı.
Ne yapacaktım şimdi? Aileme ne diyecektim? Emir'in yüzüne nasıl bakacaktım? Ben nasıl yaşayacaktım?
Sorular düşman ordusu gibiydi. Bana açtıkları savaş yüreğimi sıkıştırıyor, sonrasını düşünmek canımı acıtıyordu. Nefesim kesiliyordu zaman zaman. Kendimi bir odaya kapatıp cezalandırma isteğiyle dolup taşıyordum. Hani olurdu ya işler yolunda gitmezdi ve sanki o an kıyamet kopmuş, hayat sizin için durmuş gibi gelirdi. Tam da o andaydım işte. Ölüm gibi bir şey olmuştu ama kimse ölmemişti. Ölen tek şey umutlar ve geleceğe dair kurulan hayallerdi.
Bir damla daha yaş yuvarlandı gözümden. Yanağımda bıraktığı tuzlu iz yağmur damlalarına karıştı ve dağıldı. Silmekle uğraşmadım çünkü her silişimde saç diplerimde biriken yağmur damlaları yüzüme doğru yollar çiziyor, gözyaşlarımı yıkıyordu.
"Üzerime vazife değil ama kim üzdü seni bu kadar abla?" diye sordu taksi şoförü. Bu havada İstanbul'da taksi bulmak fazlasıyla zordu ama ben, yaptıklarıma rağmen, şansımdan zerre kaybetmemiştim. Boş bir taksi önümde durmuş ve sırılsıklam olmama rağmen şoför binmeme ses etmemişti. Oldukça genç birisiydi. Yirmilerinin başında, esmer bir delikanlıydı.
Şoförün bana uzattığı peçeteyi alırken burnumu çektim. "Ben birini üzdüm," diye yanıtladım sorusunu.
"Nasıl yani?"
Omuz silktim. Elimdeki peçeteyle, hiç çekinmeden sildim burnumu. "Sevgilim evlenme teklifi etti ve ben onu terk ettim."
"Neden öyle yaptın be ablam? Siz kadınlar evlilik hayali kurmuyor musunuz?"
Başımı iki yana salladım. "Düşündüğünüzün aksine, aklı başında bir kadın evlilik hayali kurmaz, en azından onu evliliğe ikna edecek o adam karşısına çıkana kadar." Sona doğru kısılan sesimle birlikte yeniden çektim burnumu. "Kendi ayakları üzerinde durmak için çalışmalı bir kadın ve bir erkeğin boyunduruğu altına girmemek için elinden gelen her şeyi yapmalı."
