အမုန္းဖြဲ႔ခ်စ္ျခင္း❤️
မနက္ခင္းတစ္ခုသည္လဲ အခါတိုင္းေန႔ရက္ေတြလိုပဲသာယာေနခဲ့သည္။
ကုမၼဏီကိုသြားဖို႔ျပင္ဆင္ေနတုန္း အခန္းထဲကို လႈပ္တုပ္တုပ္ႏွင့္ဝင္လာသည့္ သားႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ၾကယ္သီးတပ္လက္စအက်ီ ၤကို ရပ္ထားျပီး သားႏွစ္ေယာက္ကို တစ္ဖက္စီေကာက္ခ်ီလိုက္သည္။
"ဒယ္ဒီ့သားေတြ နိုးတာၾကာျပီေပါ့
ဒယ္ဒီကိုေတာင္ မႏိႈးၾကဘူးကြာ"
2ႏွစ္အရြယ္သာရွိေသးသည့္ သားႏွစ္ေယာက္က အခုထိ စကားကိုမပီကလာေတာင္မေျပာ။
တျခားကေလးေတြဆို 2ႏွစ္အရြယ္မွာ စကားအေတာ္ေျပာေနၾကျပီျဖစ္သည္။
"ကို သားေတြကိုျပီးမွခ်ီ အက်ီ ၤအရင္ဝတ္အံုး
ေရခ်ိဳးထားတာ အေအးမိေနလိမ့္မယ္"
"အင္းပါ အသက္ရယ္"
အသက္။
စက္ရွိန္သာဆိုေသာ က်ေနာ္၏အသည္းအသက္။
ျမတ္နိုးသက္ဟူေသာအမည္ႏွင့္လိုက္ဖက္ေအာင္ပင္ အသက္ဟာျမတ္နိုးဖြယ္ရာေကာင္းလွသည္။
သားတို႔၏မိခင္သူမဟာ စက္အတြက္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္မရွိနိုင္ေသာ ဇနီးေကာင္းတစ္ေယာက္ပင္ျဖစ္သည္။
"သက္ ကေလးေတြေခၚသြားႏွင့္မယ္ ကိုလဲဆင္းခဲ့ေတာ့ မသြားခင္ မနက္စာစားသြား
မဟုတ္ရင္ ကိုစားျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး"
"အင္းပါအဖြားၾကီးေလးရယ္
သားတို႔ေမြးကတည္းက ကို႔ကိုအရင္လိုဂရုမစိုက္ေတာ့ဘူးေနာ္ အသက္မရိုးေတာ့ဘူး"
"ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ သက္ကမရိုးတာဘာမွမရွိဘူး ကို႕ကိုလဲ ဟိုးအရင္ကလိုပဲခ်စ္တယ္"
"ေဟာ ဘယ္သူကခ်စ္လားေမးလို႔လဲ ဂရုမစိုက္ဘူးပဲေျပာတာကို ဟား...ဟား......အသက္က ဘယ္ေလာက္ေတာင္ေျဖခ်င္ေနတာလဲကြာ"
"ကိုေနာ္...မစနဲ႔ "
"အဲ့ဒါဆို ကို႔ကိုအရင္လိုဂရုစိုက္ေလ
မဟုတ္ရင္ သားတို႔ေရွ႕ဖက္နမ္းမွာေနာ္"
"ဟာ ကိုေနာ္"
နီရဲသြားသည့္ မ်က္ႏွာေလးကိုၾကည့္ကာ
ခ်စ္မဝနိုင္ျဖစ္ရသည္။
ဘယ္ေတာ့မဆို နမ္းမယ္ေျပာတိုင္း နီရဲသြားတက္သည့္ မ်က္ႏွာေလးက စက္အတြက္ လျပည့္ဝန္းေလးလိုပင္။
YOU ARE READING
အမုန်းဖွဲ့ချစ်ခြင်း / အမုန္းဖြ႔ဲခ်စ္ျခင္း(Completed)
Romance♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥ (29.6.2020)
