အမုန္းဖြဲ႔ခ်စ္ျခင္း❣️
"မမ ဟီး……ပင္ပန္းသြားျပီလား"
"မပင္ပန္းပါဘူးရွင္ ဟန္ေလးတို႔သာ အရမ္းေဆာ့ေတာ့ေမာေနၾကမွာ"
"ဟန္ေလးလဲ မေမာပါဘူး ပိစိေတြကေတာ့
ေမာလို႔အိပ္သြားၾကျပီ မမနားေတာ့ေလ ဟန္ေလးပဲ ပိစိေတြကိုအခန္းထဲသြားသိပ္လိုက္မယ္"
အျပင္ကျပန္ေရာက္သည္နွင့္မမအတြက္ အေအးတစ္ခြက္ေဖ်ာ္ျပီးယူလာေတာ့ ပိစိႏွစ္ေယာက္ကအိပ္ေပ်ာ္သြားတာမို႔ တစ္ေယာက္စီေပြ႔ကာ အခန္းထဲပို႔ရသည္။
ညဘက္ ကေလးေတြနိုးလို႔ ထမင္းေက်ြးျပီးသြားမွ ဟန္ေလးအိပ္တဲ့စီလာကာ အနားယူလိုက္သည္။
ဒါေတာင္ မမကုိစိတ္မခ်။
ကေလးေတြနဲ႔တစ္ခုခုဆိုရင္ေတာင္ ဟန္ေလးကိုေခၚဖို႔အလွမ္းေဝးေနရေသးသည္။
"ဦးေလး ဟန္ေလးအိမ္ၾကီးဘက္သြားအိပ္မလို႔
ရတယ္မို႔လား"
"သြားေလ သား သူေ႒းလဲမရွိေတာ့ မင္းသြားအိပ္တာေကာင္းပါတယ္"
"ဟုတ္ ဒါဆိုသြားျပီေနာ္"
"ေအးေအး"
ေစာင္နဲ႔ေခါင္းအံုးယူကာ အိမ္ၾကီးဘက္ျပန္လာခဲ့သည္။
ေအာက္ထပ္ဧည့္ခန္းရွိဆိုဖာေပၚတြင္ခ်ကာ အိပ္လိုက္သည္။
"ဟန္ေလး ဒီမွာအိပ္ေနတာလား"
"ဟုတ္ ေဒၚၾကီးတင္ ေရထေသာက္တာလား"
"ေအး ျပတင္းေပါက္ေတြ ေသခ်ာပိတ္မပိတ္လိုက္စစ္တာပါကြယ္"
"ဟုတ္ မမနဲ႔ကေလးေတြခ်ည္းပဲမို႔
ဒီဘက္လာအိပ္လိုက္တာ ေဒၚၾကီးတင္ရဲ႕"
"ေအးေအး"
ေဒၚၾကီးတင္က ျပတင္းေပါက္ေတြေသခ်ာပိတ္ျပီးေနာက္ အခန္းထဲျပန္ဝင္သြားသည္။
နားထဲမွ တရွပ္ရွပ္သံေၾကာင့္ ဟန္ေလးတစ္ဖက္လွည့္အိပ္ေတာ့ အဝင္ေပါက္စီမွ အရိပ္တစ္ခုေၾကာင့္ ထထိုင္လိုက္သည္။
လက္ကနာရီေလးကို ၾကည့္ေတာ့ 11နာရီခြဲတိတိ။
"ဦးေလးလား……"
"ေဒၚၾကီးတင္လား"
ဘာသံမွမၾကားရေသာ္လည္း မွန္တံခါးေဘးရွိ အသားတံခါးေနာက္တြင္ တစ္ခုခုရွိေနတာကိုေတာ့ဟန္ေလးသိသည္။
တေျဖးေျဖးထသြားကာ တံခါးကိုဆြဲဖြင့္လိုက္ေတာ့ ဘာမွရွိမေန။
ေစာေစာကေသခ်ာျမင္လိုက္တာပဲကို။
YOU ARE READING
အမုန်းဖွဲ့ချစ်ခြင်း / အမုန္းဖြ႔ဲခ်စ္ျခင္း(Completed)
Romance♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥ (29.6.2020)
