အမုန္းဖြဲ႔ခ်စ္ျခင္း❣️
စက္မ်က္လံုးေတြ ျပန္ျမင္နိုင္တဲ့အခ်ိန္မွာ ပထမဆံုးေတြ႔ခ်င္တာ ကေလးနဲ႔သားေတြကိုျဖစ္သည္။
ဒါေပမဲ့ ကေလးကေတာ့ ပတ္တီးစျဖည္သည္အထိေရာက္မလာေသး။ေနမေကာင္းဘူးဆိုတာေၾကာင့္ ကေလးကုိစိတ္မဆိုးျဖစ္။
အိမ္ေရာက္ရင္ေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ေတြ႔ရမွာပါ။ေရွ႕ကေနလႈပ္ရမ္းျပေနေသာ လက္ေခ်ာင္းေတြ။
အစပိုင္းမွာေဝဝါးဝါးေပမဲ့ ေျဖးေျဖးခ်င္းေသခ်ာျမင္ေတြ႕လာရသည္။"ကိုစက္ရွိန္သာ ေဒါက္တာ့လက္ေခ်ာင္းေတြကိုျမင္ရလား"
"ျမင္ရတယ္ေဒါက္တာ"
"ေဘးကလူေတြကို ေျဖးေျဖးခ်င္းလိုက္ၾကည့္ေပးပါ"
ေဒါက္တာ၏စကားအတိုင္း စက္ေဘးနားကလူေတြကိုလုိက္ၾကည့္ေတာ့ ေဒၚၾကီးတင္ သားၾကီးနဲ႔သားငယ္ တျခားသူနာျပဳေတြ။
အားလံုးကိုျမင္ရေပမဲ့ ဘာလို႔ကေလးကိုမျမင္ရတာလဲ။
အရူးေလးက တခ်ိန္လံုးစက္အနားမွာေနျပီး အခုေတာ့ပင္ပန္းျပီးမလာနိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့။
အဆိုးေလး အဲ့ဒါေၾကာင့္ နားေနပါဆိုတာကိုနားမေထာင္ဘူးေလ။"က်ေနာ့္မ်က္လံုးေတြ ေသခ်ာျမင္ရျပီေဒါက္တာ"
"ဂုဏ္ယူပါတယ္ကိုစက္ရွိန္သာ
ခင္ဗ်ားမ်က္လံုးေတြ အေကာင္းပကတိအတိုင္းျမင္နိုင္ျပီ""က်ေနာ္ေဆးရံုကဆင္းလို႔ရျပီလားေဒါက္တာ"
"ရပါျပီ က်ေနာ္ေဆးေတြေပးလိုက္ပါ့မယ္
တစ္ပတ္ေလာက္ ဂရုစိုက္ေသာက္ေပးပါ""ဟုတ္ကဲ့"
ေဒါက္တာျပန္သြားသည္ႏွင့္ စက္လဲပစၥည္းေတြေကာက္ထည့္လိုက္သည္။
"ေဒၚၾကီးတင္သိမ္းပါ့မယ္ သူေ႒း
နားေနပါ""ေဆးပဲသြားယူလိုက္ေဒၚၾကီးတင္ ဒါေတြက်ေနာ္လုပ္ထားလိုက္မယ္ အိမ္အျမန္ျပန္ခ်င္ျပီ က်ေနာ္ကေလးကိုစိတ္မခ်ဘူး"
"သူေ႒းရယ္......"
ေဒၚၾကီးတင္ရဲ႕ ထိုအသံကိုစက္သေဘာမက်တာအမွန္။
ေဒၚၾကီးတင္စိတ္ထဲမွာ စက္ကိုသနားစရာလူတစ္ေယာက္လိုျမင္ေနတာဘာလို႔လဲ။
YOU ARE READING
အမုန်းဖွဲ့ချစ်ခြင်း / အမုန္းဖြ႔ဲခ်စ္ျခင္း(Completed)
Romance♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥ (29.6.2020)