Atalay kafasını kaldırıp bana bakınca hemen gözlerimi kaçırdım. Sabahtan beri onu dikizlediğime inanamıyordum. Ama ne yapayım yani yakışıklı görünce kes demişler.
Ya da ben mi dedim?
Neyse canım. Yakışıklı falan değil hem. Sap olduğum için ilgimi çekiyor olabilir yani çok doğal.
Yok canım ilgimi falan da çekmiyor bence.
"Minik kedim? Daldın gittin."
Kafamı sağa sola sallayıp kendime geldim. Bana merakla bakan çocuğa gülümseyip iyi olduğumu belli ettim. Ardından gözüm masadaki test kitaplarına kaymıştı. İki saattir aynı kafede oturuyorduk ve ben anca yirmi soru çözmüştüm.
Kalan seksen soru gözümün önünden film şeridi gibi geçerken Atalay kitapları kapatmaya başladı.
"Bugünlük bu kadar yeter."
"Cidden mi?"
Elini yanağıma koydu. "Cidden." dedi.
Ama sen ne güzel tebessüm ediyorsun öyle..
"Sen böyle masum masum bakarken seksen soru daha çözdüremem. Hem ilk zamanlardan bu kadar zorlamak istemiyorum."
Yanaklarım yanmaya başlarken bir an önce elini çekmesi için dua ettim. Yoksa yanağımın ateşini hissedecekti yaa.
Fakat ne o elini çekmişti ne de bizim gözlerimiz birbirinden ayrılmıştı.
Ay yutkunamıyorum da.
Sanırım nefes alamıyorum.
Kesin yüzüm morarmaya başladı.
Derin nefes al ver.
Al, ver.
Telefonu çalınca kendisine gelip geri çekildi. Bende derin bir nefes alıp elimi kalbime koydum. Çok hızlı atıyor bu şey!
Atalay kafasını çevirmiş telefonla konuşuyordu. Tek anladığım arayanın abisi olduğuydu. Kesinlikle abisine bir teşekkür borcum vardı.
Az kalsın ölüyordum!
"Tamam bir saate gelirim."
Telefonu kapatıp masaya koyduğunda biten limonataların yerine yenilerini söyledi. Elimle kendime yelpaze yapmaya başladım. Hayır sorun heyecanlanmam değildi sorun havaydı.
Bugün niye bu kadar sıcak ya?
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ks.selinay: Güzel ve bol matematikli bir gün için teşekkürler:) @kedicikadam
