"Neden geldin?"
"Sen neden geldin?"
"Ne?"
Yavaşça gözlerini açıp bana döndü. "Gecenin bu saatinde sen neden buradasın?"
Omuz silkerek sorusunu geçiştirdim.
"Neden her sorduğum soruyu başka bir soruyla geçiştirerek beni cevapsız bırakıyorsun?"
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yaman KALENDER ♦️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hepinize keyifli okumalar!
🖤♦️
Arkamda bıraktığım Yaman'ı boş verip kulaklığımı tekrar kulağıma takarak yürümeye başlayacaktım ki daha müziği açamadan kolumdan tutulup çekilmem bir oldu.
Bıkkın bir nefes verip kolumu elinden çekmeye çalışarak konuştum. "Bırak kolumu! İki dakika huzur arıyorum, onun da içine sıçıyorsun!"
Kısa süre yüzüme baktıktan sonra başını sallayarak kolumu bıraktı.
"Tamam, git hadi."
Gözlerimi devirip "Allah razı olsun." diyerek yürümeye devam ettim.
Tek istediğim şu karmaşık hayatımın en azından bir kaç dakikasında huzur bulmaktı.
Kısa süre sonra arkamdan hissettiğim bedenle yumruklarımı sıkarak arkama dönüp sitemle konuştum,
"Ne diye beni takip ediyorsun?!"
Derin bir nefes verdi,
"Saat 4 buçuk Derin, bu saatte yabancısı olduğun bir şehirde tek başına gezmen güvenli değil."
Sinirden gerilen bedenimle ona doğru bir adım atarak konuştum. "Kaç yaşındayım ben? 10 mu?! Üç günlük tanıdığım bir adam gelmiş beni takip ediyor.." sinirle güldüm. "Hem de niçin?" gülüşüm tuzla buz olurken ifadem sertleşti. "Güvenliğim için?" başımı onaylamaz biçimde iki yana salladım. "Saçmalık."
Geriye doğru bir adım atıp kulağımdan düşen kulaklığımı tekrar yerine takarak müziği son ses açtım. "Şu çocukça hareketlerine bir son ver ve konağa git. Bakıcıya ihtiyacım yok."
Düz bir ifadeyle yüzüme bakarken arkamı dönüp yürümeye başladım.
Etraf yavaş yavaş aydınlanıyordu.
Gitme zamanının geldiğini düşünüp geldiğim yoldan geri dönerek eve doğru yürüdüm.
