BEDLAM (Nederlandse vertaling)

2.

origineel verhaal: https://www.wattpad.com/story/200711885-bedlam


De zon was onze vriend niet. We hebben in geen uren water gedronken en de hydratatie die we nog hadden, droop van onze huid. Het voelde alsof we al dagen aan het wandelen waren. Nog steeds was er geen teken van een levend persoon, maar we zagen tenminste ook geen dode. Ik werd bijna gewend aan de griezelige stilte of de wereld. Alles leeg. Nog vreemder was mijn brein die weigerde te accepteren dat dit nieuwe realiteit was. Ik was er nog steeds van overtuigd dat ik de meest levendige nachtmerrie van mijn leven had - zo levendig dat ik de pijn, het bloed, de honger en mijn tranen kon voelen.

Austin vond een verdwaalde golfclub , waar hij het meest irritante gebruik van maakte. Hij sloeg de ramen van elke luxueuze auto die we tegenkwamen in. I telde drie Cadillacs, een Porsche, Corvette, en ongeveer acht Mercedes voor ik begon de argumenteren dat het geluid ongewenste aandacht zou aantrekken, waar hij natuurlijk tegenin ging. Ik had geen energie om terug te vechten. Hij was frustraties aan het uitwerken, het was tenminste niet op ons.

Er was altijd al een niet besproken spanning tussen Austin en ik sinds ons eerste jaar high school. Ik was ervan overtuigd dat het kwam door zijn onbewuste gevoelens voor Riley. Ondanks dat ze populair was bij de jongens op onze school, ze leek voor mij te gaan. We ontmoeten elkaar de dag van de derde middelbaar, toen ik naast haar in literatuur zat. Ze was een jongensmeisje. Weinig meiden als vrienden, nog minder kennissen, maar ze leek elke jongen op school te kennen. Haar stoere houding kwam nadat ze haar zus verloor in een auto ongeval nog maar vier jaar ervoor. Ze kwam niet de dicht bij mensen daarachter, dus ze was een meester in de friend zone, maar met mij, ze keek me anders aan, dat heeft Austin nooit leuk gevonden. Wij drie hadden een goede vriendschap tot Riley en ik samen waren, zijn jaloersheid tegenover mij bleef zelfs hangen nadat we uit elkaar waren de volgende zomer. He had zijn eigen ingebeelde geschiedenis met haar.

"Jongens..."

Ik volgde haar blik om een gat in de stroom auto's voor ons te vinden. Tussen de wrakstukken bevonden zich two army Humvees. Riley en Austin renden erheen. Er was minstens een paar ton, het aanzicht van een omvergevallen auto's liet een hol gevoel achter in mijn maag. Wat is hier gebeurd? Austin dumpte de putter op de achterbank van het rechtop voertuig.

"Wow, jongens, dit geloven jullie niet."

"Wat?" vroeg Riley, vrezend voor nog een tegenslag.

"We hebben wat bescherming nu!"

"Nee echt? Condooms?" grapte ik.

Riley draaide met haar ogen, maar een vage glimlach kwam tevoorschijn op haar angstig gezicht. Wezenloos was Austin aan het staren.

"Geweren, idioten."

Hij gooide er een naar me toe. Ik analyseer het in beide handen. Lijkt op een shotgun. Riley nam een pistool en Austin pikte een intimiderend ogende automatisch geweer.

"Jackpot, baby!" Hij gooide een enorme canvas tas over zijn schouders. Hij keek naar het geweer dat ik vasthield, greep het daarna uit mijn hand en gaf me het zijne.

"Zeg, wat de fuck?"

"Doe iets."

Ondanks onze onderlinge spanningen waren we er gewoonlijk in staat om een fatsoenlijke kameraadschap te behouden, maar sinds het vijfde middelbaar vijf jaar geleden begon, liep onze vriendschap ten einde. Het leek alsof zijn onbesproken problemen plaats maakten voor zijn gesproken problemen. Als mevrouw Reingold ons niet samen gestoken had voor ons biologie project, zou hij zeker geweigerd hebben om naar mijn huis te komen. Zeker als Riley er was. Het was de eerste keer dat we allemaal terug samen waren zoals vroeger.

"Ik vond deze toch leuker." Ik trok aan het beveiligingslot en schot een paar rondjes in de lucht. Mijn oren tuitenden even. De kick van het geweer verkrampte mijn arm. Ik deed me zelfzeker voor. "Schattig."