Safe at Night

30

Who'd have thought that years had passed already? I'm on my fourth year of college and Khaos is almost graduating.

Yes, kami pa rin.

I swear to every saints kung hindi kami ang magpapakasal might as well sakalin ko nalang siya o kaya naman guguluhin ko ang magiging kasal niya, hindi ba't magandang idea 'yon?

For the past almost four years of our relationship plus  we've seen each other in our lowest, our breakdowns and our flaws and we chose to accept each other than leaving one sides.

We love each other even more.

I've seen Khaos struggled with his study and on the job training, he doesn't have enough time for us but I still chose to be with him, because I understand that he should be focus on his dreams and career and I will always be there on his side no matter what.

He watched me cried almost every night because I cannot understand anything on my obli and taxation. Pero pinili niyang manatili sa tabi ko hanggang tumahan ako.

And when we are both pressured; just sometimes, we used to ditch everything behind for a while to have a fresh air. Midnight walks, stop over on the park. Bibili ng ice cream sa seven eleven at hihingi sana ng libreng kutsara pero may bayad daw na limang piso kada isa.

"Ikaw na muna magbayad, wala akong barya," Bulong ko rito.

"Ayoko," Irap nito sakin.

"Ikaw na nga tignan mo naghinhintay si Kuya," Inis na baling ko rito.

Nagkibit balikat lang ito na parang wala siyang pakialaman kung wala akong barya at may naghihintay samin.

"Wala din akong barya," Walang emosyong sabi nito.

Ano bang meron sa kanya at nagkakaganito nanaman? Daig pa ako na may regla!

Sinamaan ko ito ng tingin. "Ano ba?!"

Hindi ako nito kinibuan.

"Tangina, sige kamayin mo 'yan ah!"

May pag-aalalang tinignan kami ng Kuyang Cashier ito, alanganin pa siyang ngumiti sakin.

"Ah miss, eto oh libre nalang para hindi na kayo mag-away."

Nginitian ko ito ng maliit at kinuha ang kutsara at nagpaumanhin sa kanya. Iniwan ko roon si Khaos na hindi siya pinapansin.

Nakakainis kasi! Kung may dala lang akong pera dito ako na sana nagbayad. Nakakahiya pa sa mga nanonood.

"Where are you going?" Buntot nito sa likod.

Napansin ata na ibang daan ang tinatahak ko at hindi pauwi sa condo niya.

"Uuwi akong dorm," Malamig na sagot ko rito na hindi siya hinaharap. Nagpatuloy lang ako sa paglalakad nang mapansin na nakasunod parin ito likod ko. "Wag mo 'kong sundan."

Nang hinarap ko ito at tumigil din siya sa paglalakad. Tinaasan ko siya ng kilay at ngayon ay mukhang nagsisisi na siya sa ginawa niya.

"Bukas nalang tayo mag-usap," Diretsong ika ko sakanya.

He look defeated and guilty at the same time. Hinayaan ko siyang ihatid ako hanggang sa dorm ng hindi siya kinakausap.

The day after that we choose to talk properly, pinakinggan ang side ng isa't-isa at pinangakong hindi na iyon mauulit.

Maraming nangyari sa loob ng dalawang taon.

Khaos was there when I decided to quit vlogging para makapagfocus sa pag-aaral at priorities ko. Many fans grieve but chose to understand and accept my reason.