-დილა მშვიდობისაააა!-(დევუკა)
-დილა რომელიც შენით იწყება მშვიდობიანი რანაირად არიი?-(დეა)
-ეეეე საქო ბევრს ნუ ტლიკინებ ადე ჩქარა ჯოუიმ მოგაკითხა და ქვევით გელოდება!
-რააა? რა მომაკითხა აუ კაით რა უკვე გაიცანი?
-კი რა იყო?
-აუუუ მე მინდოდა რო გამეცანით ერთმანეთისთვის!
-კაი მიდი ადე ჩქარა და თუ გინდა შენ თავიდან გაგვაცანი ერთმანეთი და ხო ისე არაა ცუდი ბიჭი ხო იცი შენ!-და თვალები ეშმაკურად აათამაშა.
-აუუუ გადიი ფუუუ რეებს ფიქრობ შე არაადამიანოო მომშორდიიი, არ არსებობს ეგ!
-ოოო კაი ხო არც ვაპირებდი შენი თავი ამ ბიჭისთვის ჩამებარებია!
-ეხა უკვე ძაან ტლიკინებ და დროზე მომშორდიი!
როგლრც იქნა ეს ჭია მოვიშორე და მოვემზადე ქვევით ჩავედი და დევუკა და ჯოუი კვდებოდნენ სიცილით,
-აპა რაზე იცინით?-(დეა)
-დევიდმა.იმდენი რაღაც მოყვა შენზე თუ რეებს აკეთებდი პატარაობაში რო აი არ ვიცი!-(ჯოუი)
-ჰეიი დევუკა არა რა თავი რო არ მომჭრა არ შეიძლება ხო? ერთი შენზე თუ მოუყევი?
-კაი ეხა დიდი ამბავი ჯოუი ხო მეგობარია და უნდა იცოდეს როგორი შეშლილი და გადარეულიც ხარ!-(დევუკა)
-ჩასწორება ვარ არა ვართ!-(დეა)
-ჰე პატარა ქალბატონო წავედით თორე დაგვიანებას არ გვაპატიებენ!-(ჯოუი)
-ხო ხო ჩქრააა, წავედი დევუკა და ჭკვიანად იცოდეე!
-დღეს დიდი დღეა დიდი!-(ჯოუი)
-ვაიმე ვნერვიულობ!-(დეა)
-კაი ეხა არ ინერვიულო ყველაფერი კარგად იქნება!
-იმედიაა! ეს კაცი ნამდვილად იმსახურებს ამ ბავშვებს!
შენობაში როგორც კი შევედი ვაჟბატონ დერეკს შევეჩეხე, მოსმენა იწყებოდა, შესვლისას კი დერეკმა ჩამჩურჩულა,
