–გაიღვიძეეეე! გაიღვიძე ძილის გუდავ!-(ევა)
–ვაიმეეეე! შენ აქ რას აკეთებ? არა რა კარების საკეტი უნდა შევცვალო! ხალხნო ძილი მაცადეთ!-(დეა)
–რა დროს ძილია პირველი საათია უკვე!-(ევა)
–ისე ყოველ დილით რომ შენ გამაღვიძო წინაადეგი არ ვარ!-(დეა)
–დიახ ხალხი ოცნებობს რომ ესეთმა ანგელოზმა გააღვიძკს დილაობით!-(ევა)
–ჰაიმეეე! ელიზა უკვე მოწამლე ბავშვი ხო ამ სინარციზმით! არა რა ერთ დღეში ესე როგორ დაგიმგვანა!-(დეა)
–აპა აქ რა ხდება?!.მეძახდით?!-(ელიზა)
–რა ხდება და! ხალხნო თქვენ სახლი არ გაქვთ?-(დეა)
–ნუ წუწუნებ რა! კი ძაან გინდა ჩვენი მოშორება მაგრამ ვერ მოგართვით! შენს გვერდით ვცხოვრლბთ და მოსვენებას არ მოგცემთ!-(ელიზა)
–ეჰ ესეიგი მთელი ცხოვრება თვქენ უნდა შემოგწიროთ!-(დეა)
–კი ეგრეა! ჰე ეხა ადექი!-(ელიზა)
–კაი ხო ვდგებიი! ოღონდ გადით!-(დეა)
–ევა გავა მაგრამ.მე ვრჩები სალაპარაკო გვაქსვ!-(ელიზა)
–აუუ დავრჩებიი!-(ევა)
–აპა პრინცესავ ჩქარა ქვემოთ ჩადი პრინცები გელოდებიან!,(ელიზა)
–უჰ მე რა რა გავჩნდი ესეთი მოთხოვნადი!-თმა გაისწორა და თავმომწონედ გავიდა ოთახიდან!
–ჰაიმეეე! ეს ნარცისი ტკიპა ნახე რა!-(დეა)
–ოჰ გაჩე ეხა!-(ელიზა)
–აბა რა საქმე გაქვს?-(დეა)
–რა რა საქმე გოგო ჩქარა დაფქვი რა მოხდა იმ დღეს საცხა რო იყავით წასულები! სანამ გაწამე შენივე ხერხებით!-(ელიზა)
–უიმეეე მეთქი დედა გახდა ცოტა დაჭკვიანდებათქო მარა აპააა! მაინც თავისას უბერავს! შენ არც გათოვებამ გიშველა და არც ბავშვმა!-(დეა)
–ჰე ეხა დაფქვი!-(ელიზა)
–ოოო კაი ხო თან ჩავიცვავ თქვენის ნებართვით!-(დეა)
