–ჰეიი! აწ უკვე ჩემო საცოლევ! გაიღვიძეთ! საუზმე მზად არის!-(დერეკი)
–ჰმმმმ გემრიელი სუნია!-(დეს)
–კი ძაან! ჩემი გაკეთებული ცუდი რა იქნება აპა?!-(დერეკი)
–ოჰ კაი ეხა თავში არ აგივარდეს რა!-(დეა)
–ჰე ეხა მიდი მოემზადე, ისაუზმე და მერე დევიდთან წავიდეთ დღეს ხო უნდა გამოწერონ?!-(დერეკი)
–იმედია დღეს გამოწერენ!-(დეა)
ვისაუზმეთ, მოვემზადეთ და საავადმყოფლში მივედით და ჰოი საოცრებავ ბატონი როსიც აქ დაგვხვდა!
–ოჰ აქ რას აკეთებთ ბატონო როს?-(დეა)
–ჩემი შვილის სანახავად მოვედი!-(როსი)
–ეხა გაგახსენდათ შვილი რომ საავადმყოდლში გყავთ? ან საერთოდ გახსოვთ შვილები რო გყავთ?-(დეა)
–დეა საკმარისია! დევიდს დღეს გამოწერენ და ჩემთან წამოხვალთ!-(როსი)
–ოჰოო რამხელა ამბიციაა! კიდე რა გინდა?! მეტი საქმე არ მაქვს შენთან ერთად კიდევ სადმე წავიდე რა! აქაც არ უნდა წამოგყოლოდით! ყველგან პრობლემენს ქმნი! მოსიარულე პრობლემა ხარ! შენს გამო კინაღამ დევიდი მოკლეს!-(დეა)
–შენთვის აზრი არავის უკითხავს ვთქვი ჩემთან მოდიხართთქო და წამოხვალთ!-(როსი)
–ბატონო როს უკვე ზედმეტი მოგდით, მათ არ უნდათ თქვენთან და ამას ვერც დააძალებთ, ხვალ გამთენიისას ლონდონში ვბრუნდებით!-(დერეკი)
–კარგი როგორც გინდათ! მაგრამ კიდევ ერთი შანსი გთხოვ!-(როსი)
–არცერთ შანსს არ იმსახურებდი!-(დეა)
როსი წავიდა და დევიდთან შევედით პალატაში.
–აბა ავადმყოფო როგორ ხარ? დაგიდგინეს უკვე ტვინის უკმარისობა და ნერვული აშლილობა?-(დეა)
–შენგან განსხვავებით არა!-(დევუკა)
–ჰა ჰა ჰა გავიცინეთ!-(დეა)
–უი მართლა ეხა გამახსენდა, შე ვაჟბატონო დერეკ როგორ გაბედე და ჩემს დას ხელი თხოვე ჩემს უკითხავად!-აუ დაძაბა🤣🤣
