–ვაიმე დეა!-(დერეკ)
–ეხა რა გაგახსენდა?-(დეა)
–ეეეეე ეგ ჩემი მოსაცმელი არ გაცვია?-(დერეკი)
–ამმ უიი მართლა შენი ყოფილა! დევუკასი მეგონა!-(დეა)
–კი კი როგორ არა! დაბრუნებას არ აპირებ?-(დერეკი)
–მგონი არა! ზედმეტად მიხდება!-(დეა)
–ბოდიში?! ჩემი საყვარელია ეგ!-(დერეკი)
–ჩასწორება შენი აღარ არის!-(დეა)
–ჯანდაბას ხო ვნებდები! გქონდეს!-(დერეკი)
–ხოდა ეგრე!-(დეა)
–დერეკ!
–ეხა რაღა გინდა?
–აუ წამო ბარემ კომპანიაში წავიდეთ რა რაღაც ძაან ელემენტარული საქმე მაქ და ბარემ მოვილევ!-(დეა)
–კაიც!-(დერეკი)
მოკლედ მივედით.
–ამმ მოიცა ამხელა შენობაში ლიფტით უნდა ავიდეთ ხომ? თუ პირველ სართულზე გაქ საქმე?-(დერეკი)
–დერეკ ხო კარგად ხარ? რაღაც ანერვიულებული მეჩვენები! ლიფტით ასვლა დაგვჭირდება კი!-(დეა)
–აუ დავრჩები რაა!-(დერეკი)
–შენ ვერა ხარ წამოდი ბიჭო!რა არი გეშინია თუ?-(დეა)
–არა კაცო რა მეშინია წვედით!-(დერეკი)
ხოდა ლიფტში შევედით და დავიძარით, დერეკმა ფერი დაკარგა, და უცებ დენი წავიდა!
–ვაიმე დეა რა მოხდა? რატო გავჩერდით?-(დერეკი)
–დერეკ დამშვიდდი დენი გაითიშა მაგრამ გენერატორს ჩართავენ მალე!-(დეა)
–ვერ დავმშვიდდები! კლაუსტროფობია მაქვს!-(დერეკი)
–ვაი! აი თურმე ლიფტით მგზავრობა რატომ არ გიყვარს! კაი დერეკ დამშვიდდი ღრმად ისუნთქე!
–დეა ვერ მეხმარებიი!
ეს დეგენერატი უფრო და უფრო ცუდად ხდებოდა ხოდა მეც მივედი და ვაკოცე, ხო ეს ვიცი რომ კლაუსტროფობიის დროს როდესაც შეტევა გექნება სუნთქვა უნდა შიკავო, ხოდა კოცნის დრო სუნთქვა შეიკავა ასერომ, მაღიარეთ რა სუფთა ექიმი!
