Run from the Bites

The Stairs

𝗧𝗵𝗲 𝗦𝘁𝗮𝗶𝗿𝘀
𝑻𝒉𝒆 𝑺𝒕𝒂𝒊𝒓𝒔
𝕿𝖍𝖊 𝕾𝖙𝖆𝖎𝖗𝖘

𝓚𝓲𝓻𝓪
𝙆𝙞𝙧𝙖
𝙺𝚒𝚛𝚊

▬▬▬▬▬▬

Huminga muna ako nang malalim bago lumabas sa kwarto ko. Napatingin ako sa kaliwa. I immediately smiled when I saw a girl. She smiled back.

Dahil mukhang mabait naman siya, nilapitan ko ito.

"Hi! I'm Kira, you are?"

"Keandra." pag-ngiti niya. "Pupunta ka na ba sa train?"

Tumango ako. "Ikaw din?"

"Yup! Sabay na tayo? Tara!"

Malawak ang ngiti ko habang naglalakad papuntan elevator. It's nice to have someone as an acquaintance while playing the game!

"The uniform suits you. Bagay. Kitang-kita ang curves mo."

I looked at myself at the walls. Here in Vieruse, lahat ng pader ay parang salamin sa sobrang kintab. Ang uniform na ibinigay kasi sa amin ng Extive ay one-piece suit. Fit leggings and long-sleeves na may zipper sa unahan. It's silky kaya kung titignan, parang mainit but we all know that every inch of this town was never hot. Naalala ko tuwing summer, kahit maaraw, mahangin naman.

After looking at myself, I looked at her. "Ang bolera grabe! Mas bagay kaya sa'yo! At 'wag mo kong pinagloloko! Mas sexy ka hoy! Let me guess, Cup D? 40 inches butt size and 25 waist line?" Napatawa siya sa sinabi ko.

"You're a bad guesser!" tumawa ulit siya. We stepped inside the elevator and within a minute, we reached the underground where the train that will take us to our location.

Pero bago bumukas ang pinto ng elevator, nagsalita si Keandra. "It's Cup C, 38.5 butt size, and 26 waist line." Natulala ako at hindi napansin na nauna na siyang lumabas sa akin.

Bigla akong nahimasmasan. "Hey! Wait up!"

I ran towards her. "You're sexier. I'm only a Cup B, 37 butt size and also, 26 waist line." I reasoned out.

"Sexy ka pa rin 'no!" natatawang sabi niya. Napailing ako.

Napatingin ako sa paligid. Parang circular ang lugar na 'to dahil nakababilog ang porma ng mga signs.

"Look! Keys to Courage Train Station!" sigaw ko at tinuro ang signage. Dali-dali kang tumakbo papunta du'n.

Napatigil kami nang sinalubong kami ng hagdan pababa. Kahit kasi nasa underground kami, may mas malalim pa at mukhang nando'n ang train station.

"Wala bang elevator?" tulalang sabi ko pagkakita ko ng hagdan.

"No! There isn't!" napatingin kami sa gilid kung saan nakatayo ang isang lalaki. Napansin niya ata na nakatingin kami sa kaniya kaya nagpakilala siya. "I'm Conner nga pala. Tsaka, 'wag na kayong tumulala diyan, start walking!" Kumindat siya and started jogging while going down the stairs.

I noticed Keandra started to walk so I took a deep breath, placed my hands on both pockets at our uniform and started walking.

"Ilang steps 'to sa tingin mo?" tanong ko nang maabutan ko si Keandra.

"Around 200 to 300?" sabi niya.

"Mayaman naman ang Heriotza pero hindi man lang nila ginawan 'to ng elevator!" pagrereklamo ko.

Elevators here in Heriotza are great! Kahit hundreds pa ang floors, it can take you from the hundredth floor to the lowest floor within a minute at ang maganda pa, hindi nakakahilo kahit sobrang bilis! It's really hi-tech at ngayon! Kailangan naming bumaba ng hagdan! Oh my gosh!