Zawgyi+Unicode
Kyung soo's pov;
မနက္ျပန္ဖို႔အတြက္ညတည္းကပစၥည္းေတြ
သိမ္းဆည္းျပီးေနျပီေပမယ့္စိတ္ထဲ
တစ္ခုခုက်န္ေနသလိုလိုပဲ...
KS;"ပါလာတဲ႔ပစၥည္းက နည္းနည္းေလးပါ
ဘာက်န္ေနေသးတာပါလိမ့္"
အခန္းထဲေနရာစံုႏွံ႔ေအာင္ လိုက္ၾကည့္တယ္...
က်န္တဲ့ပစၥည္းဆိုလို႔ ဟိုတယ္ကပစၥည္းေတြကလြဲရင္
ဘာမွကိုမရွိေတာ့တာ...
"Kyung soo yaမင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
KS:"အာ ဘာက်န္ေသးလဲ လိုက္ၾကည့္ေနတာပါ"
ဟုတ္ပါရဲ႕သူမ်ားေမးလည္းေမးခ်င္စရာ တစ္ေယာက္တည္း
ေယာက္ယက္ခတ္ေနမိတာကိုး
"ေအာ္ဒါနဲ႔accidentျဖစ္တုန္းက
မင္းနဲ႔အတူျပဳတ္က်တဲ႔ေကာင္ေလး သူေတာ္ေတာ္ထိသြားတာဆို"
KS;"အမ္...အင္း ဟုတ္တယ္ေလ"
"မင္းသူ႔ကိုသတင္းေရာ သြားေမးျပီးျပီလား မေမးရေသးရင္
သြားေမးလိုက္ပါဦးကြာ"
KS:"အင္းပါ"
"ငါၾကားတာေတာ့ မင္းျပဳတ္က်မွာစိုးလို႔ သူကလွမ္းဆြဲရင္းနဲ႔
ေျခေခ်ာ္သြားတာဆို"
KS;"မင္းကိုဘယ္သူေျပာလဲ?"
"ဘယ္သူေျပာေျပာေပါ့ ငါေမးလည္းမင္းက ေျဖတာမွမဟုတ္တာ မင္းဆိုတဲ႔ေကာင္ကေလ
မင္းသူငယ္ခ်င္းငါမေျပာနဲ႔ ဘယ္သူနဲ႔မွ စကားမေျပာခ်င္တဲ႔ေကာင္"
"ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ မင္းေၾကာင့္ဟုတ္ဟုတ္မဟုတ္ဟုတ္
သတင္းေတာ့ေမးျဖစ္ေအာင္ေမးေနာ္"
KS:"အမ္း ေအးပါကြာ"
ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္သတင္းေမးေမး မေမးေမးေပါ့
သူ႔အပူပါတာက်လို႔...
အင္းေလ ျဖစ္တာကတစ္ေန႔ကဆိုေတာ့ ရက္နဲနဲေတာင္ၾကာေနျပီ...
ဆရာျဖစ္ျပီး သြားမေမးျပန္ရင္လည္း
ေျပာစရာျဖစ္ဦးမယ္
ျပီးေတာ့လည္းဒီမ်က္ႏွာကမေတြ႔ခ်င္လည္း
ေန႔တိုင္းေတြ႔ေနရမယ့္မ်က္ႏွာ...
အား မသိေတာ့ဘူးကြာ စိတ္ေတြတိုလာၿပီ...
တကယ္တမ္းစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့လည္း...
အဲ႔ေန႔ကသ႔ူေၾကာင့္...
YOU ARE READING
ေက်နပ္ပါတယ္ (ကျေနပ်ပါတယ်)
Fanfictionတကယ္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ ပိုင္ဆိုင္ရမွ ခ်စ္တာမဟုတ္ပါဘူး... ... ... ရရွိခဲ႔တဲ႔အခ်ိန္ေတြက မ်ားသည္ျဖစ္ေစ နည္းသည္ျဖစ္ေစ အခိုက္အတန္႔ေလးေတြဟာ တစ္ဘဝစာအတြက္ေမ့မရႏိုင္ခဲ႔ရင္... ... ...《crd》 တကယ်တော့ အချစ်ဆိုတာ ပိုင်ဆိုင်ရမှ ချစ်တာမဟုတ်ပါဘူး...
