The awful revenger

Epilogue

Ashika's POV

Hi babe, I'm sorry kung ito lang ang regalo ko, nahihiya kasi akong magpabili kila kuya or kila mommy kasi masyado na akong nagiging abala sa kanila. Hindi ka naman materialistic na tao:). Babe, thank you for staying by my side. Thank you kasi hanggang sa huli tinupad mo ang pangako mong hindi mo na ako ulit sasaktan. I'm sorry babe kung ako yung hindi makakatupad ng pangako ko. Mahina na ang katawan ko eh. Hindi ko na kayang manatili sa tabi mo. Ayos lang sakin kung makakahahanap ka ng ibang babaeng makakapagpasaya sayo. Because you also deserve to be happy. Thank you babe sa maraming pagkakataon na nagkasama tayo at nakilala natin ang isa't isa. Babe, I'm sorry kung mas pinili kong ilihim ang kalagayan ko sayo. Pero tandaan mong mahal na mahal kita lagi. Thank you sa pag-aalaga mo sakin nung mga panahong bumibigay ang katawan ko. Salamat rin dahil hindi ka nagsawa na magpabalik balik sa ospital o kahit dito sa bahay para lang mabantayan ako. Thank you babe because you became selfless for me. Thank you for being strong lalo na nung mga panahong mahina ako. Thank you for your nonstop support, and also.... Thank you for teaching me sa lahat ng bagay. Lalong lalo na sa pag-aaral. Babe, I know hindi magiging madali sayo ang maging masaya kapag dumating na ang panahon na mag papaalam na ako sa inyo. Pero give yourself the happiness you deserve. I can't stay any longer babe. In just my two eyes, I saw different things to you. Thank youu for being the best boyfriend. Mahal na mahal kita babe. Sorry for making you cry and also, I'm sorry if I can't fulfill my promise anymore. I love you babe, I'll be watching you above. Take care of yourself. I love you:)"

Halos atakihin nanaman ako sa puso habang isinusulat ko ang letrang ibibigay ko sa kaniya kapag dumating na ang araw ng graduation. Ayokong iwan siya, pero gusto ng sumuko ng katawan ko.

Mahal kita babe, hanggang sa mga susunod pa nating buhay.

Minrod's POV

Lumuluha nanaman akong kinuha ang box na iniregalo sakin ni Ashika 12 years ago. 12 years na siyang wala, pero heto pa rin ako at hindi pa rin nakakalimot sa sakit. Kinuha ko ang mga litratong nasa loob nung box na ito at matagal na tinitigan. Kinuha ko rin ang letter at paulit ulit nanamang binasa iyon.

"Are you still watching me babe? Are you happy that finally, I am now a dentist" nakangiti kong tanong habang nakatitig sa lapida niya. "Are you proud of me?" lumuluha kong tanong. "I wish you're here, kasama kong maging matagumpay" dagdag ko pa, at napangiti naman ako ng sinalubong ako ng malamig na hangin
"You're really watching me huh? I love you babe"