|TAMAMLANDI|
Yıllar önce bir kurşun sıkılmış ve yankıları asırlarca sürmüştü.
Şimdi yine bir kurşun sıkılmış ve ben göğe tutsak adamın göğü olmaya mahkum kalmıştım.
Adam ateşti yakacağım diyordu bense aşktım yanmayı ezelden beri bilirdim.
Bu ate...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
47|Bu Adam
Biz insanlar, bizim için yazılanları yaşamak için varolduk. Kalemin sahibi yazdı ve çizdi. Sıra bizim oynumuzdaydı. Ve ben oyunun en can alıcı noktasındaydım. Agir ile birleşen yazgımızın en huzurlu perdesinde kalemin sahibine yalvarıyordum. Bizim için güzel şeyler olsun ve ben bu adamdan hiç ayrılmayayım.
Gözlerimi yüzüme vuran sıcaklıkla araladım. Agir bir karış uzağımdaydı. Dağınık koyu saç tutamları hoyratça anlına dökülmüş orayı kendine mesken edinmişti. Gülümseyerek parmak uçlarımla saç tutamlarını geriye ittim.
Sabahın erken saatlerini yaşıyor olduğumuzdan uyanmayacağını bilerek rahattım. Parmaklarım bu sefer yüzünde gezinmeye başladı. Usul usul göz kapaklarını okşadığımda aklıma gelen dün geceyle nefesimi tuttum. Bu gözler dün gece hiç kimsenin bakmayacağı kadar güzel bakmış ve gözleriyle her zerremi sevmişti.
Kim derdi böyle bir adam tüm şefkatiyle beni incitmekten korkarak dokunacaktı.
Kıvrılan dudaklarıma mani olmayarak Agir'in boynuna sokuldum. Erkeksi kokusu burnumu gıdıklasada burası çok güzeldi. Sıcaktı bir kere, yuva gibi.
"Çavreş?" Boğuk sesi kulaklarıma dolduğunda bile başımı boynundan kaldırmadım. Bedenimdeki kollarını sıkılaştırdığında avucumun arasına aldığım tişörtüyle oynamayı sürdürdüm.
"Erken uyanmışsın." Hala boğuk çıkan sesi her an tekrar uyuyacak gibi duruyordu.
"Biraz öyle oldu."
"Çıkar oradan başını da güzel yüzünü göreyim." Beklemediğim sözleriyle afallayarak başımı geri çektim. Mavi hareleri kısık bakışları arasında parlıyordu. "Ha şöyle."
