BARIN [ MAFYA SERİSİ-1 ]

bölüm bir-tanışma

"tanışma"

O ev bin kez yıkıldı,bin kez yaptım.
Ama o bir tek tuğlayı benden esirgedi.

"Anne,gömlek kolundan asılıyordu demi?"

Sandalyede çavuş edasıyla oturmuş olan annem,terliğinin ucuyla götüme tekmeyi basmıştı.

"Becereksiz!Ay millet görse dalga geçer.Sen ne biçim kızsın evladım?Sana iş verende suç!"

"Bence kolundan asılırsa daha çabuk kurur.
Böyle sallanır falan."

Bu sefer de kafama yediğim tokatla elimdekileri bırakıp odama kaçmaya başladım.

Ev işleri hiç bana göre değildi,bunu anlamak bu kadar zor olmamalıydı!

Koridorda yere uzanıp araba süren Samet'i görmeyince ayağım takılmış yere düşmüştüm.

...

Evin içerisinde yaşamış olduğumuz ufak(!) harpten sonra kuruyemiş almak için dışarı çıkmıştım.

Karanlık gökyüzüne hakim olunca köşe başlarında oturan ya da boş evlere çekilen kişiler bulunurdu.

Mahalledeki hiçbir kıza kötülükleri değmezdi,değemezdi.

Barın Ateş Sarsılmaz sayesinde.

Bu adamı bir tek görmeyen bendim herhalde.

Bir alt mahallenin girişleri onun tarafından kapattırılmıştı.

Orası onun iniydi.

Uyuşturucuya,kadın ticaretine kısaca toplum tarafından iyi karşılanmayan çoğu şeye o da karşıydı.

Köşede paket alışverişi yapanları görünce gözlerimi tek tek yüzlerinde gezdirdim.

Burak!

Hemen koşarak gidip elindekileri aldım.

"Bunlar ne Burak! Bunların sende ne işi var?!"

"Çisem sen eve dön,hadi"

"Ne saçmalıyorsun sen? Ne eve dönmesi!"

Tepki vermeyince kolundan tutup çekiştirmiştim.

"Tamam sakinim.Ne zamandır kullanıyorsun?"

"3 ay."

Kaldırıma çektim,oturduk.

"Hiç mi kendine,bize acımıyorsun Burak?Hadi bizi geçtim.Senin canın tatlıdır Burak.Gün geçtikçe neden kendini öldürüyorsun?"