Zawgyi 🌴
ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ခ်န္းယီြေလး အေစာႀကီး
ေက်ာင္းသြားသည္ ရိေပၚနဲ႔ေရွာင္က်န္႔ကိုပါ
သိသိသာသာ ေရွာင္ေနခဲ့သည္။ ရိေပၚရိပ္မိေသာ္လဲ
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္သည္။
"ခ်န္းယီြေလး တစ္ခုခုျဖစ္ေနသလိုပဲ"
"ဟုတ္လား ဦး တစ္ကယ္ပဲအဲ့လိုထင္တာလား"
"အင္း.. ဒီတိုင္း ေတြးၾကည့္တာပါ ခ်န္းယီြေလး
ဦးတို႔ကိုေရွာင္ေနတာ တစ္ပတ္ေလာက္ရိွပီေလ"
"ဦး ေျပာၾကည့္ေလ ဘာေၾကာင့္ အဲ့လို
ျဖစ္လဲဆိုတာကို"
ကေလးငယ္က မိုးျပာေရာင္Shirtအက်ႌေလးနဲ႔
ေဘာင္းဘီဒူးဖံုးေလးႏွင့္ပင္။ Sofaေပၚမွာ
စနစ္တက်ထိုင္ကာ အေရွ႕မွာခ်ထားသည့္
ၾကက္ေၾကာ္မ်ားကို ႏႈတ္ခမ္းေလးတေထာ္ေထာ္နဲ႔
စားေနသည္က တစ္ႁပြတ္ႁပြတ္ဆိုတဲ့အသံေတြပါ
ထြက္ေနေသးသည္။
"ကေလး.. ဂ႐ုစိုက္စားေလ ၾကည့္ဦးေပပြေနတာပဲ"
ဦးက ေဘးကပ္ထိုင္လာၿပီး ေပပြေနတဲ့
ႏႈတ္ခမ္းေလးကို လက္နဲ႔ျငင္သာစြာကိုင္ၿပီး
သုတ္ေပးေနတာေၾကာင့္ခနေလာက္ေၾကာင္အ
သြားသည္။
"အဟြန္း.. "
ၿပီးမွ ညစ္က်ယ္က်ယ္ၿပံဳးရင္း ဦးရဲ႕ေပါင္ေပၚကို
တတ္ထိုင္လိုက္သည္။
"ဦးက ၿငိဳျငင္တာလား"
"ျဖစ္စရာလားကြာ .. ဦး အရမ္းခ်စ္တာ
မင္းလဲ သိရက္သားနဲ႔"
"ဒါဆိုလဲ ဆူေဆာင့္ေနတဲ့အသံနဲ႔မေျပာနဲ႔ေနာ္
ဒီကေလးေလးက ဘယ္ေလာက္ထိ
ဝမ္းနည္းတတ္သလဲ ဦး သိတယ္မလား"
ကေလးငယ္ရဲ႕ခြၽဲတတ္မႈကို ေရွာင္က်န္႔
သေဘာက်စြာၿပံဳးလိုက္ပါသည္။ ၿပီးေနာက္
ကေလးငယ္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေလးထက္မွာ
အနမ္းတစ္ပြင့္ ဆင္ျမန္းေပးလိုက္သည္။
ရိေပၚရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေလးက ၾကက္သားအရသာနဲ႔
လံုးေထြးေနသည္။
"ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခ်န္းယီြေလးနဲ႔အတူ
Shopping ထြက္ၾကမလား ဦး"
ရင္ခြင္ထဲမွာရိွတဲ့ ကေလးငယ္က ေျပာလာသည္။
"ကေလးေလးက Shopping ထြက္ခ်င္လို႔လား"
"အြန္း"
YOU ARE READING
အၾကင္နာအင္အား(အကြင်နာအင်အား) S2 Complete
Fanfictionအၾကင္နာအင္အား S2ေလးပါေနာ္ 🙂🙂🙂 အကြင်နာအင်အား S2လေးပါနော် 🙂🙂🙂
