Esvera Berva

"Bir şeyler yanlış"

Yaşanan saçma deneyimimizin üzerinden yaklaşık iki hafta geçti. O gün için hatırlanan tek şey ayaklarımızın ağrısı ve kendimizi boşuna yormamız oldu. Artık ben de bir şeyleri yanlış gördüğümü düşünmeye başladım zaten. Olayı çok fazla kişiye anlatmak içimden gelmiyordu. Sadece çok yakın olduğumuz arkadaşlarımıza anlattık, hem de gülerek. Şuan düşününce komik geliyor. Düşüncelerim Esininin konuşmasıyla bölündü

Esin: Ozanla konuşmalısın artık

Ben: AAGHH, kesinlikle artık benden nefret ediyor

Esin: Hayıır! En yakın zamanda konuşuyorsun, hatta bugün!

Ben: Ama-

Esin: Aması yok! Bugün için bir buluşma ayarla ve gidiyoruz

Yorgun bir nefes verip telefonu aldım. Ozan kim mi? Namıdeğer Ozi. Hayatımda gördüğüm belki de en boş insan. Hah, bir de yetmezmiş gibi yanında ekürisi var; Hüso ya da Hüs. O da çok aptal. Nasıl birbirimizi bulduk bilmiyorum ama kendileri en yakın arkadaşlarımız. Kendileri aynı zamanda abimle de tanışıyorlar ve abim ikisini çok sever. Aramızda hiçbir şekilde birbirine aşık olmak gibi bir mevzu gündemde olamaz. Biz birbirimizle kardeş olduk, hepimiz böyle düşünüyoruz.

Şimdi ki konu ise Oziyle kavga etmiş olmam. Her zaman kavga ederiz zaten, bizi kavgasız görmek çok zor. Sadece bu sefer... birazcık, çok azcık  sorun çıkarmış olabilirim. Bunun çözülmesi gerek tabiki. Ozi'nin adı yazan şeridi kaydırdım. Birkaç çalmadan sonra telefon açıldı

Ben: Ozi

Ozan: Pardon tanışıyor muyuz acaba?

Ben: Ya yapma böyle, tamam özür dilerim. Haksızdım bu sefer, ilk kez

Ozan: Haksızdım mı dedin? Kırmızı kar yağacak şimdi

Ben: Pislik yapma. Dışarı çıkalım diyicektim. Hem özrümü kabul etmen için yeterli olabilecek bir fikrim var

Ozan: İddialısın?

Ben: Öyle. Hüsoyu da al, geçen seferki gibi unutma

Ozan: Tamam, konum at 15 dakikaya ordayız

Ben: Ay yerim kıramazmış beni de, öptüm bekliyorum

Telefonu kapatıp odaya koştum ve üzerimi değiştirdim. Çok abartılı olmayan bir makyaj yapıp Esinle beraber çabucak çıktık.

Esin: Umarım bu sefer Hüsoyu unutup kapıyı kitleyip çıkmaz

Ben: Yok ya söyledim unutmaz

Ozi geçenlerde yanımıza gelirken Hüsoyu evde unutup kapıyı kitlemiş, sonra da yanımıza gelmişti. Bahanesi de Hüso uyuyormuş hiç ses çıkarmamış unutması normalmiş. Eh Hüsonun evde telefonunu kaybetmesi de cabasıydı tabi. Biz de birkaç saat sonra farketmiştik. Ama farkettik sonuçta, bu da bir şeydir...

Buluşma yerimize vardığımızda çantamı sırtımdan indirdim. İçindeki örtüyü çıkarıp çimlere serdim ve sandviçleri de koydum. Oziye olabildiğince masum bakarak yaklaştım.

Ben: En sevdiğin sandviçten yaptım

Ozan: ...

Ben: Özür dilerim

Kollarımı açıp tepkisini izledim. Ozi hemen kollarıma atlayıp sarıldı. Gülüp geri çekildim

Ozan: Ben de özür dilerim bu kadar uzattığım için

Hüseyin: Bana da sarılın

Hüseyine bakıp gelmesini işaret ettim

Esin: Ya ben deee