ANTHALIA IVVANOVICH: The Substitute Bride

Chapter 32

Pain...

I can feel throbbing pain all over my body.

Nanatili akong nakapikit at pilit pinapakiramdaman ang katawan.

It is as if I came from a deep and long sleep. I feel so tired

Then I felt some featherly touch in my cheeks.

Nakakahalina.

"Please... Wake up."

Masuyong wika ng Isang tinig.

I'm already awake... My mind is.

But my body isn't. Pinilit kong buksan Ang mga mata subalit napaka bigat Ng aking mga talukap.

"se parakaló agápi mou"

His voice is familiar. Damn familiar

Then I felt it.

Another featherly touch, but this time on my lips.

It stayed there for some time, I mustered all my strength and forced myself to open my eyes.

And I  did.

A blinding light came aboard. Muli Kong ipinikit ang mata.

And slowly opens it again,

I saw a blur.

Pero may bulto ng lalake na nakatayo sa may bintana.

Siya ba iyon?

I groan when I felt a wave of pain in my torso.

"Oh shit!!" Narinig Kong bulalas Ng lalake.

Now my eyes begin to focus and recognize things.

"Thalia!"

Mabilis sa alas kuwatro niya akong nilapitan.

"You're awake!"
May pinindot siyang Pula na button sa gilid ng Kama ko.

"Emmanuel?"

Muli Kong dinama ang paligid.

I'm at the hospital

"Damn! Prinkipissa! Pinag alala mo kami! Where's those fucking doctors!"

Aligaga siyang lumingon sa pinto at muling bumalik sa akin.

"How are you feeling?"

Siya ba iyon? Siya ba iyong narinig ko?

I'm still feeling disoriented. Ano... Anong mga nangyari?

Flamma...

Shit!

"Maurico! He...!" Mabilis niya akong pinigil

"Chill, it's over. You won, remember?"

I won?

Pinilit kong alalahanin Ang lahat

The broadcast

the arena

the fight and killings

Maurico and I facing against one another.

Napahawak ako sa tiyan nang maalala ang Tama ko roon

True enough,

May benda ako roon at kumikirot pa

I also remember my last moment,

I... Called his name.

Nanlaki Ang mga mata ko ng maalala Kong paano ko sabihin Ang pangalan niya sa mga sandali na iyon

And he came.