The Gap Of Love

chapter 23

Abduct

"Mr Potterbaum? Anong ginagawa niyo dito Ng ki aga-aga" Sabi ko because in tenth time andito na namn siya sa harapan Ng gate namin para ihatid ako sa school it's Friday today Kaya walang pasok bukas

"Love, it's my responsibility na ihatid ka sa school mo araw-araw" Sabi naman nito habang nakapamulsa, sinipat Niya ito nakapang business suit ito, Hindi na talaga niya sinuot Ang piercing niya

"Don't call me Love" strikta Kong Sabi, sakanya Lang talaga ako napaka strikta dahil nakakainis naman talaga siya, sinabing ayaw ko sa kanya ngunit andito na naman sa harap Ng bahay namin para ihatid ako sa school at pabalik balik Lang Ang mangyayari na makikipag convoy Lang ito samin dahil one time niya Lang akong na hatid sa bahay na siya Ang nag maneho para sakin at kahapon iyon.

"Then don't call me Mr.potterbaum" Hindi ko siya pinansin diridiritso lang akong sumakay sa kotse naming puti iba sa kahapon na ginamit ay van na itim

"Hey" napaharap ako sa kanya nang nahuli niya Ang siko ko bago ako maka sakay sa kotse namin

"Give up Mr.Potterbaum" I said coldly at pumasok sa kotse but before the engine starts may pahabol pa siya

"Wala sa bokabularyo ko Ang salitang give up Alysia,remember that...and by the way I'm ADAM" matigas niyang Sabi sa huling salita bago umandar Ang kotse, habang papalapit na kami sa school tinignan ko Ang salamin sa kotse, sinisilip Kong sinundan ba talaga kami Ng manyak na iyon at Hindi nga ako nag kamali naka buntot sa Amin Ang itim niyang Ferrari, I sigh

Natawa ako sa sarili ko, ngayon ko lang nalaman Ang pangalan niya, gwapo siya, matikas at malaki Ang katawan dulot na mas matanda pa siya kesa sakin nasa saktong edad na siya Kaya mas na dedepina Ang mga features niya sa katawan, pero kahit balik baliktarin man ang mundo Hindi ko siya gusto

Nang naka rating na ako sa labas Ng gate ay bumaba na Ako dahil Alam Kung kapansin pansin Ang sasakyan namin Kaya ayaw na ayaw ko na nasa loob ako Ng kotse habang papasok ito dahil Alam Kong napakaraming atensiyon Ang makukuha nito lalo na pag nalaman Nila na ako Ang sakay nito Kaya pumapayag lang ako kapag hapon na dahil Hindi na crowded Ang parking area at tsaka kasama ko naman SI jhon sa paghahantay kapag malapit na akong umuwi
Speaking of Jhon asan na Kaya iyon?

Pumasok na ako sa campus na Hindi man Lang nililingon si Mr.Potterbaum na iyon...bahala siya sa buhay niya

Nang maka rating na ako sa room namin sadyang may sariling buhay Ang mga Mata ko dahil naka tutuk na ito ngayon sa lalaking mag babasa Ng libro na may nakasalampak sa dalawang tenga niya sa headset pero Hindi ko siya madaanan dahil andun siya sa likod na parte ng room namin

Kaya kahit gusto ko siyang puntahan kahit man lang mag Sabi Ng good morning ay Hindi ko nagawa lalo na at dumating Ang dalawang babae na sobrang iingay at pagkalipas Ng mga 15 minutes ay naka rating na ang Prof. Sa oras na iyon Kaya Ang ginawa ko nalang ay nakinig sa leksyon Kaya nawala sagli sa isip ko si jhon at nang recess time nah excited akong nag ayos sa mga gamit ko nilagay ko lahat sa bag ko tsaka ako lumingon sa paligid at nakitang tumayo siya habang hawak Ang cellphone niya na parang may binabasa nag mamadali ito sa ginagawa at Basta Basta nalang lumabas, kahit man isang sulyap Niya sakin di niya ginawa

Natapos Ang recess time ay ganun parin Ang nang yayari, every recess time at nasa cafeteria ako may nag aabot sakin na bata na may dalang card na para sakin, parang nasanay na ako nito Kaya nilagay ko nalang sa bag ko tsaka nag patuloy sa pag Kain pagkatapos magpasalamat sa bata, tinanong ko siya Kung Sino Ang nagpapabigay ngunit Hindi umaamin Ang Bata Kaya Hindi ko nalang pinilit Ang Bata dahil baka umiyak pa iyon dito