One Roof with my Step-brother (SPG)

Chapter 11

"Kanino ba dapat, Haris?" nang-uudyo kong tanong sabay sundot sa tagiliran niya.

Napaigtad ito, kamuntikan pa kaming mabangga dahil sa biglaan niyang pag-apak sa brake. Sakto kasing nag-red light kaya huminto siya. Marahas niya akong nilingon at malamig na tinitigan.

Lulan ng sarili kong kotse ay siya ang naging driver ko pauwi sa bahay. Pinaiwan na muna niya ang kotse nito sa Bottle Ground. Aniya ay babalikan na lang daw niya iyon, kung hindi bukas ay sa Monday.

Nakakagulat na sa kaniya pa manggagaling ang salitang iyon. Hindi ko alam kung bilang kinakapatid niya ba ako, o talagang trip lang niyang pagbawalan ako. Pero kanino ba dapat? Sino ba dapat ang para sa akin?

"Hmm... kung hindi ko lang alam na may girlfriend kang tao, mag-a-assume talaga ako na gusto mo ako." Malakas akong humalakhak, saka pa nagtaas ng kilay dito. "Tell me, Haris, gusto mo ako?"

Saglit siyang natigilan. Napansin ko pa ang paghigpit ng pagkakahawak niya sa steering wheel. Lumabas ang ugat doon. Lalo akong ngumuso, gustung-gusto kong itago itong galak na nararamdaman ko na hindi ko rin malaman kung para saan.

Dahil ba sa katotohanang apektado siya sa akin? Dahil ba iniisip ko na gusto niya ako, kahit may Larisa naman siya?

I like the thrill, but yeah, hindi ko rin gusto na may girlfriend siya habang nagugustuhan niya ako. Ayoko nang may kahati. Ayoko nang may sabit. Dahil higit sa lahat, ayokong gayahin ang ginawa nina Daddy at Mommy.

O baka masyado lang din talaga akong assuming? Hindi naman talaga ako gusto ni Haris. Sadyang naiinis lang siya sa akin. Pagak akong natawa sa isipan ko.

Nagtagis naman ang bagang ni Haris mula sa sinabi ko. "Alin sa katangian mo ang magugustuhan ko, Aliyah?"

Alin ba?

"My body of course, lalayo pa ba tayo?"

Muli akong tumawa. Samantala ay halos lumubog na si Haris sa kinauupuan niya mula sa driver's seat. Dinaig ko pa ngayon ang nakainom at lasing. Hindi ko inakala na ang sarap palang asaring ng isang 'to.

Pulang-pula na ang kaniyang pisngi, maging ang dalawang tainga niya na nagmukha na siyang kamatis na tinubuan ng mukha. Kung totoo nga lang din na umuusok ang ilong sa galit ay nagawa na niya iyon.

"In your dreams," untag niya sa mababa ngunit matigas na tinig. "Walang-wala ka sa kalingkingan ni Larisa. So don't assume, Aliyah Denice. Hindi iyan mangyayari."

Umangat ang sulok ng labi ko. "Huwag kang pakampante, Haris. Baka bigla kang ma-fall sa akin. Aba, sa sinabi mong iyan ay hindi talaga kita sasaluhin. Ikaw din."

Inungasan ko ito. Saglit kong sinuklian ang mariing paninitig niya habang nananatili akong nakangisi— tingnan lang natin.

Ngunit hindi rin ako sigurado. Gusto kong sapakin ang sarili kung bakit ba ako ganito ngayon sa kaniya. Para ko lang hinahamon ang isang Pari na magkasala.

Dahan-dahan nang umayos ako ng upo. Narinig ko ang pagsinghap niya sa kawalan, pati na rin ang bigat sa paggalaw niya. Kalaunan nang mag-go signal at sa biglang pagharurot niya ay naramdaman kong kumawala sa katawan ko ang kaluluwa ko.

"Haris!" tili ko ngunit sa kadahilanang walang masyadong traffic ay naging dere-deretso ang pagmamaneho niya.

Niyakap ko ang sariling katawan. Oo at sa dami ng problema ko ay kagustuhan kong mamatay, pero tangina naman, ngayon na nasa harap ko na si Kamatayan ay para akong naputulan ng buntot.

Sa sobrang bilis din ng pangyayari ay namalayan ko na lang na nasa tapat na kami ng bahay. Halos sumubsob pa ako sa windshield sa paghinto ni Haris dahilan para malaglag ang puso ko.