One Roof with my Step-brother (SPG)

Chapter 12

But no! Hindi ko gagawin ang ginawa nina Mommy at Daddy. Kahit sirang-sira na ang buhay ko ay hindi ko pa rin kayang gawin na sumira ng ibang relasyon. I'm not into adultery. Hindi ako kagaya nila.

"Aliyah!" daing ni Haris nang dumiin ang paggamot ko sa kaniyang pisngi.

Nandito kami ngayon sa kwarto ko at kung papaanong hindi ako nagtagumpay sa paglalayas ko kanina ay hindi ko rin alam. Matapos mag-sorry ni Mommy ay binawi rin niya ang sinabi nito kanina.

But that doesn't mean na napatawad ko na siya. I'm still hurt, hindi lang sa nagawa niyang pagsampal sa akin, kung 'di sa masasakit na salitang ibinato niya sa akin. I am emotionally damaged.

Hindi nila alam kung gaano kasakit na manggagaling pa mismo sa bibig ng sarili mong ina ang mga salitang iyon. Masakit na sa akin na maiwanan ng ama, dumagdag pa sa sakit si Mommy na parang hindi niya naiintindihan ang nararamdaman ko bilang nag-iisang anak niya.

"Ouch!" daing ulit ni Haris nang hindi ko mamalayang napadiin ulit ang bulak sa sugat niya dahilan para mabalik ako sa ulirat.

Mariin akong lumunok bago itinigil ang ginagawa. Actually, naparito lang naman siya dahil kagustuhan niyang i-review ako, pero bigla akong nakonsensya nang makita ang hiwa sa kaniyang pisngi gawa ng matulis at mahaba kong mga kuko.

Tahimik kong iniligpit ang nakakalat na mga first aid at inilagay sa lagayan nito. Itinulak ko iyon upang itago sa ilalim ng lamesa na nasa harapan namin. Pareho kaming nakaupo sa carpented floor, pareho ring nakasandal sa sofa na nasa likod namin.

Suminghot ako nang may magbara sa lalamunan, kapagkuwan ay umayos ng upo. Pilit kong itinuon ang atensyon sa mga notes at paulit-ulit na binabasa, pero ni isang salita ay hindi nagsi-sink in sa utak ko.

"What about you? Hindi mo ba gagamutin ang pisngi mo?" untag ni Haris.

Saglit kong kinapa ang aking pisngi. Hindi ko matandaan na nasugatan din niya ako kanina dahil hindi naman siya nanlaban.

Umiling ako. "Wala namang sugat."

"But I know that hurts... big time."

Napabuntong hininga ako bago siya binalingan. Hindi naman kami gano'n sobrang lapit ni Haris sa isa't-isa. May tamang espasyo pa rin ang pumapagitna sa aming dalawa. Kaya isang sapak ko lang ay saktong tatama iyon sa mukha niya. Kung hindi lang din siya napuruhan kanina.

"Hindi porket na pinapayagan kitang maglabas-masok sa kwarto ko para turuan ako sa mga lesson, o ginamot kita ng isang beses ngayon ay mabait na ako sa 'yo. Hindi pa rin kita tanggap, Haris," madiing wika ko. "Hindi kita tatanggapin bilang kapatid ko. O kahit maging isa sa pamilya ko."

"I know..." Tumango-tango siya, ilang sandali nang matawa siya sa kawalan.

Maang ko siyang tinitigan. Hindi ko mawari kung bakit nararamdaman ko na parang ang bait niya sa akin? Magmula pa kanina noong ipinagtanggol niya ako kay Mommy.

Nakakahabag ng puso iyong kaalaman na alam niya kung ano ang mga pinagdaanan ko. Alam niya kung gaano ako nasasaktan sa pamilya ko. Nakakagulat din na kaya niyang pigilan ang kasal nina Mommy at Benjamin para lang mag-sorry sa akin si Mommy.

Hindi ko alam kung saan nanggagaling si Haris kung bakit niya ito ginagawa sa akin. Concern lang ba talaga siya dahil tila kapatid na ang turing niya sa akin? Kaya rin ba sobra kung mag-alala siya, na kaya niyang halughugin ang lugar namin para lang makita at mahanap ako?

Lumamlam ang mga mata ko.

Sa totoo lang, sa lahat ng ayoko, ito 'yun.

Ayoko na pinapakitaan ako ng awa, ayokong malaman na may ibang tao ang nag-aalala sa akin. Hindi ko gusto na may mabait sa akin, na pilit kinukuha ang loob ko dahil madali akong ma-turn off.