Third Person's POV
Ginawa nila ang lahat upang hanapin ang nawawalang katawan ni autumn ngunit kahit ang mga koneksyon nila sa ibang organisasyon ay walang mahanap na katawan, ilang araw na ang lumipas at para na rin bangkay kung kumilos si jungkook-- ni hindi sya nag sasalita at palaging nag kukulong sa kwarto. Si namjoon naman ay dumistansya din sa mga taong nasa paligid niya at tila baliw na nagwawala pag nakakainom.
Maging ang organisasyon nina autumn, soobin at yeonjun ay ginagawa ang lahat para mahanap ang katawan ng dalaga.
Kasalukuyang nakaupo si Jimin sa sala ng matanaw niyang wala sa sariling nag lalakad si jungkook pababa ng hagdanan, medyo namamayat na rin ito dahil hindi na nga ito kumakain ay umiinom pa ito at naninigarilyo
"saan ang lakad mo?" tanong ni Jimin ngunit iling lamang ang isinagot ni jungkook at tuluyan ng lumabas at sumakay sa sasakyan niya
"Kawawa naman si kuya jungkook" ngumiti ng pilit si jimin sa kasintahan
"autumn is his first and probably last love imagine how his heart break into pieces when he saw his girlfriend's head" napayuko na lamang si scarlette at nag umpisa nanamang umiyak
"Hindi pa ko nakaka hingi ng tawad kay autumn hindi ko alam kung napatawad na ba niya ko o pinatawad na niya ko" niyakap na lamang niya ito at pinatahan
"I'm sure autumn already forgive you baby stop worrying okay? You're crying for four days already" nag aalalang sabi ni Jimin ngunit hindi na sya pinakinggan ni Scarlette, kumalas ito sa yakap niya at tumakbo paakyat sa kwarto nito.
Sa kabilang banda...
A/N: kindly play the song "Your eyes tell" by: BTS
Tumigil si jungkook at bumaba sa park kung saan sila tumambay ni autumn noong pinagbigyan sya nito sa kanilang 'one day date' deal. Napangiti sya ng maalala ang mga sandaling iyon. Umupo sya sa mismong pwesto nila at huminga ng malalim, maraming tumatakbo sa isip niya ngayon at halos lahat ng iyon ay hindi niya maisaboses at mabigyan ng linaw dahil pakiramdam niya ay wala na syang lakas para mag isip pa.
"why did i ever let you go alone?" tanong niya sa sarili
Autumn was his first and definitely last love and now that she's gone hindi na niya alam kung gugustuhin pa rin ba niyang mabuhay.
A future without her is a world without colour..
"How can i still continue living when everything is reminding me of you babe? This is so unfair you should've bring me with you" hindi na niya napigilan ang mga luhang kanina pa nag babadya
"ang sakit sakit lang you don't deserve to die in that way"
"Please come back I'm begging Autumn please" hindi niya alam kung kanino mag-mamakaawa para lamang bumalik si autumn ngunit handa syang gawin kung sakaling iyon nga ang paraan. Ngunit alam niyang hindi
"Autumn please hindi ko kaya" bumuhos ang emosyon at kahinaan ni jungkook at sa ganitong pagkakataon ayvwala na syang pakealam kung mukha syang mahina. He wil never be the same without her, ano pa nga bang sense?
"Pero hindi rin ako papayag na magsaya ang gumawa ng bagay na iyon sayo kaya ipinapangako ko na gagawin ko ang lahat para mapagbayaran ng mga arxon ang ginawa nila sayo, pangako yan" tumingala sya sa kulay asul na kalangitan at natauhan sya.
"Ikaw lang ang mamahalin ko Autumn Kim kahit saan ako mapunta, kahit sinong makilala ko, ikaw at ikaw parin ang pipiliin ko kahit masakit kahit mahirap isipin at tanggapin na hindi na kita makakasama habang buhay, mabubuhay ako para sayo, para sa mga pangarap natin, para sa mga taong nagmamahal sayo. Hihintayin ko nalang ang araw na makakasama na ulit kita at pangako hinding hindi na tayo magkakalayo" pinilit niyang ngumiti at pinunasan ang mga luhang ilang araw na rin niyang kasama. Tumayo na sya at bumalik sa sasakyan niya at napangiti nanaman sya
Ang sasakyang iyon ang saksi ng pag iisa nila. He can still remember how things happened
Bzzzt...
Yoongi Hyung...
Gguk umuwi kana hindi mo kailangan sarilinin lahat dahil andito kami, nawala din si autumn saamin. Sabay sabay nating labanan ang sakit at lungkot please. We're waiting for you take care.
Hindi na nag reply si jungkook ngunit dama niya ang lungkot sa text message ni Yoongi. Hindi lang sya ang nawalan kaya Kailangan niyang maging malakas gaya ng ipinangako niya kay autumn dahil maraming nag hihintay sakanya. Huminga sya ng malalim saka pinaandar ang sasakyan at nag maneho pauuwi.
Autumn may be dead physically but her memories will always be alive inside their hearts and that’s what important right now.
"Jungkook!" gulat na sabi ni Jin ng makita sya nitong pumasok sa pintuan, ngumiti sya sa mga ito at umupo sa tabi ni Hoseok. Tinapik nito ang kanyang balikat at binigyan sya ng reassuring smile
"Everything happens for a reason jungkook kaya be strong we will get through this" ngumiti na lamang sya bilang sagot.
Sumapit ang hapunan at sumabay na sya sa pagkain ngunit si namjoon ay ganon parin pero naiintindihan nila iyon. They know how namjoon loves his sister and loosing her was his greatest fear
"Hindi takot si namjoon sa nakamamatay na armas o sa kung sinong lider ng organisasyon o magtangka sa buhay niya" sambit ni yoongi habang umiinom ng alak, nang matapos ang hapunan ay nag pasya silang uminom kahit tig iisang bote lamang.
"he's more afraid of autumn getting hurt than all of things but fate's really playful isn't it? They took autumn away from him" dagdag nito
"It will take time pero naniniwala ako kay namjoon, he's strong but he needs time to heal let's just let him know that we are here"
Matapos ang kanilang kwentuhan ay nag paalam na si Jungkook na matutulog na ngunit dumaan muna ito sa kwarto ni namjoon
"Hyung" Tawag niya rito ngunit hindi manlang sya nito nilingon. Nakatulala parin ito at may hawak na bote ng alak, lumapit sya rito at akmang kukuhain ang bote ngunit inilayo agad ito ni namjoon
"Don't take this away from me... Please" kasabay non ay ang pag-patak ng luha sa mga mata ni namjoon
"Hyung pinapabayaan mo na ang sarili mo" hindi sya sinagot ni namjoon sa halip ay ngumiti lang ito ng mapait
"Do you know how fvcking hurts when mom died? Bata pa kami ni autumn noon at wala pang lakas para ipag tanggol ang mga sarili namin bago malagutan ng hininga si mommy ay sinabihan niya akong alagaan at protektahan ang kaisa isa kong kapatid kaya mula noon ay tinrato kong parang dyamante si autumn, pero damn! Nabigo ko si mommy hindi ko nagampanan ng mabuti ang tungkulin ko bilang kapatid ni autumn I'm such a useless brother" Niyakap ni Jungkook si namjoon
"Hyung Autumn is so proud of you always remember that, naalala mo pa ba pag may quiz bee ka? Pag may competition kang sinasalihan? She's been always cheering for you kaya hindi sya matutuwa kapag nakita ka niyang ganyan besides alam kong hindi mo naman hahayaang mamasyal masyal lang ang taong nasa likod ng pangyayari" Muling sumiklab ang galit sa puso ni namjoon
"You're right let's deal about jose arxon let me chop off his head" malamig na sagot ni namjoon saka tumayo at pumasok sa bathroom kaya bumalik na lamang si jungkook sa kwarto, marahil ay nahimasmasan na si namjoon.
Habang nakahiga sya ay nakatitig sya sa picture nila ni autumn nung graduation nito. He smiled "Babe masaya ba dyan? Miss na miss na kita dalawin mo naman ako sa panaginip para kahit doon manlang ay makasama kita ulit, hayaan mo at gagawin namin ni namjoon hyung ang lahat para mabigyan ka ng hustisya. Lagi mong tatandaan na mahal na mahal na mahal na mahal kita" ipinikit na niya ang kanyang mata ng may pag asa sa puso na magkikita silang muli.
Hindi magiging madali ang lahat pero naniniwala si jungkook na kahit saan man sya mag punta ay kasama parin niya si Autumn.
