(2)

29.8K 3.1K 113
                                    

'လာပါ လာပါ ဝယ္ၾကပါအံုး ။ ဇီးသီး ထုတ္ထိုးေတြ ။ သၾကားလံုး တုတ္ထိုးေတြ ။ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ေတြ '

ေရွာင္းက်န္႔ အသံကို ႏွစ္ဆျမွင့္လိုက္တယ္ ။ မနက္ေစ်းအခ်ိန္ ေက်ာ္လို႔ ေနမြန္းတည့္ေတာ့မယ္ ။ သူ႔ တုတ္ထိုးေတြက ေရာင္းမကုန္ေသးဘူး ။ သၾကားလံုး တုတ္ထိုးအခ်ိဳ႕က ေနပူရွိန္ေၾကာင့္ အရည္ေပ်ာ္စျပဳေနျပီ ။

သူ ေစ်းေရာင္းမေကာင္းတာ မင္းၾကီးဝမ္ေၾကာင့္ ။

ဆိုင္လား ။ မဆိုင္လား မေျပာတတ္ပါဖူး ။ အရပ္သူ အရပ္သား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ပ်က္သမွ် ဒုကၡ သုတ္ခ အကုန္ အစိုးရမင္းေၾကာင့္ ဆိုျပီး လႊဲခ်ေနက်ပဲ။

အိတ္ထဲက ေငြစ အနည္းငယ္ေလးကို ၾကည့္ျပီး ေရွာင္းက်န္႔ သက္ျပင္းတြင္တြင္ခ်တယ္ ။ ေနပူထဲမွာ ေစ်းဆက္ေရာင္းေနရင္ ေသခ်ာေပါက္ အရင္းျပဳတ္သြားလိမ့္မယ္ ။

တုတ္ထိုးေတြ အမ်ားၾကီးစိုက္ထားတဲ႔ ဝါးလံုးၾကီးကို မျပီး ေနရိပ္ရတဲ႔ ဖက္ကို ဝင္လိုက္တယ္ ။

အိမ္ေသးေသးေလး လုပ္ျပီး ထည့္လာခဲ႔တဲ႔ က်င္းေကာ္လည္း ဗိုက္ဆာလို႔ ထင္ပါရဲ႕ ။ တေညာင္ေညာင္နဲ႔ ေအာ္လို႕ ။ က်င္းေကာ္ကို ခဏခ်ထားခဲ႔ျပီး နီးနီးနားနားမွာ ျမင္ေနရတဲ႔ ဆိုင္ကို ေျပးရတယ္ ။

'သူေဌးမ ညန္ ! သူေဌးမညန္ ! '

အၾကမ္းရည္ဆိုင္က ဝဖိုင့္ဖိုင့္ သူေဌးမက ျပဴးျပဲျပီး လွည့္လာတယ္ ။ အဲ႔ဒီ အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ အရင္အေၾကြးေတြ မေတာင္းခင္မွာ အခု အေၾကြးသစ္ ယူမယ့္အေၾကာင္း ေရွာင္းက်န္႔ ခပ္ျမန္ျမန္ေျပာရတယ္ ။

'ငါ အေၾကြးမေရာင္း....'

'အိုက္ယား ! မမလွလွွကလည္း က်င္းေကာ္ဖို႔ သၾကားခဲေလး နည္းနည္းေလာက္ လာေတာင္းတာပါ ။ အေၾကြးထပ္မယူပါဘူး ။ ေနာက္ျပီး အရင္အေၾကြးေဟာင္းေတြလည္း ကြ်န္ေတာ္ ဆပ္မွာပါဗ် ! ဟဲ...ဟဲ ! ေနာ္ မမလွလွကလည္း '

တင္းေနတဲ႔ မ်က္ႏွာထားက မမလွလွဆိုတဲ႔ အသံုးအႏႈန္းေအာက္မွာ အနည္းငယ္ ေျပေလ်ာ့သြားတယ္ ။

မီးဖိုေခ်ာင္ဖက္ ဝင္သြားျပီး ျပန္ထြက္လာတဲ႔ အခ်ိန္မွွာ စကၠဴထုပ္နဲ႔ ထုပ္ပိုးထားတဲ႔ သၾကားခဲ အနည္းငယ္ ပါလာတယ္ ။

 ငါ့ယောက်ျားက ငါ့ကို ထားသွားတယ် (ငါ့ေယာက္်ားက ငါ့ကို ထားသြားတယ္) CompletedTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang