Chapter 4

1.1K 76 5
                                    

Olivia Morgan

Matapos ang halos isang oras kong pagkontra sa sarili kung gagawin ko ba talaga 'to o hindi ay nakapagdesisyon na rin ako. I'm not really sure if this will work but I wanna give it a try lalo na't wala naman akong ibang pagkakaabalahan.

Or maybe that's just an excuse because I'm actually feeling guilty right now. And I don't even know why.

Anyway, I found myself buying these vanilla flavoured donuts tsaka hinahanap si Montemayor.

I'm quite sure na sa library siya tumatambay kapag tapos ng practice niya sa cheerleading. I'm pretty sure dito niya rin nakilala ang engot niyang ex boyfriend eh.

And if wala siya dito sa library then maybe I can find her sa theatre clubroom.

Maginaw at maespasyo sa loob ng library at parang maliligaw ka dito kung hindi mo tanda ang lugar. And to be honest, I really don't know the ways around here pero alam ko kung saan tumatambay si Montemayor.

Well of course eh sinasamahan ko si Allan sa tuwing trip niyang mangstalk kay Melanie pag wala siyang magawa.

And once again, I'm not wrong dahil nakita ko siyang nakaupo sa isang gilid habang nagbabasa ng libro.

I took a deep breath as I contemplated once again kung lalapitan ko ba siya o hindi.

Should I?

Worth it ba talaga sa pride ko na lapitan ang babaeng pinakaayaw ko sa lahat para ibigay ito'ng binili ko para sa kaniya?

Hays. I know the answer but I really want to refuse it.

My subconsciousness gave up at lumapit na nga ako kay Melanie para ilagay sa mesa niya ang bitbit na karton na naglalaman ng pagkain. She was busy reading a book. 'Di niya man lang napansin na lumapit ako.

Tsaka pa niya ako tinapunan ng tingin nang makita niya ang inilagay ko sa mesa. I saw her eyes craving pero nang makita niya ako ay napairap siya't muling ibinalik ang mga mata sa librong binabasa. She's ignoring me just like I expected.

But I'm not giving up.

So I sat on the chair beside Melanie's and leaned my cheeks on my hand as I stared at her.

It's quarter to 5 right now. Tapos na ang classes at practices, padilim na rin pero alam kong matagal umuuwi itong si Melanie. I don't exactly know the reason, but I was thinking maybe kase mag d-date pa sila ng boyfriend niya dito.

I thought they broke up? So 'di pala 'yon totoo?

Tuluyan kong pinatong ang ulo ko sa balikat habang sumasandal dito sa mesang nasa harap namin. I feel bummed. She won't even spare me a glance.

Melanie is still wearing her cheerleading uniform. A tight pink crop top with white highlights and a really short skirt. She doesn't look sweaty though. Maybe she skipped practice?

So ano? Sinuot niya lang 'yan na parang costume?

I looked at my watch. Halos sampung minuto na pala ang lumipas ngunit 'di man lang niya ako binigyan ng sulyap.

Nakadekwatro siya, at patuloy lang sa binabasa as if I'm non-existent. Wow. How can she ignore someone as perfect as me?

I'm too narcissistic, I know.

But the real problem is. How should I get her attention?

I pouted for a moment before an idea clicked my head.

"Red Dragon" I read the book's title. The one she's reading. "You're a fan of Thomas Harris?" I inquired.

Good thing I'm a huge fan of horror kaya may alam ako tungkol sa binabasa niya.

Stupid In LoveTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon