Kar yağıyor sevdiğim kız ile el ele tutuşuyor hayat sakin daha ne isterim ki?
Voldemort'un ölmesi bu aralar yükselişte ve bu beni korkutuyor seneye mezun olacağız ve kanımın son damlasına kadar yemin ediyorum ki sevdiklerimin başına birşey gelmemesi için savaşıcam
"Remus iyi misin?" "Tabiki de neden iyi olmayayım?" "İçimde kötü bir his var gidip bizimkilere baksak mı?" "Onlar Hogwarts'da ve güvendeler güzelim." "Olsun hadi gel gidelim." "Tamamam gidelim için rahat etsin."
Delphina'nın anlatımından
Remus'u kolundan çekiştire çekiştire Hogwartsa gittik ortak salona çıktık bi kız ağlayarak dışarı çıktı ne olduğunu soracaktım ama koşarak uzaklaştı içeri girdiğimizde James, Lily, Sirius, Peter şöminenin önünde oturuyolardı James ağlıyordu hemen dizinin dibine çöktüm
"James yakışıklım neden ağlıyorsun? Hadi söyle bana" "Delphina" "Söyle James" "Ben çok üzgünüm." "Ne oldu! Biri anlatsın artık." "Gel otur sakin ol tamam mı?"
Ağlamaya başladım çünkü korkuyordum ne olmuştu neden hepsi mutsuzdu James ise ağlıyordu
"Güzelim bak şimdi onlar seni çok seviyordu yaptıkları şey hepimiz içindi ben senin her zaman yanındayım." "James" "Delphina Voldemort bir saldırı yapmış annen ve baban onunla savaşmayı denemiş ama voldemort onlardan daha güçlü çıkmış." Daha fazla ağlamaya başladı "O onlar öldü mü?" Hayır de lütfen.
Sustu
Konuşmadı
İşte o an anladım susmak herşeyin cevabıydı gecede parlayan bir yıldız mı olmuşlardı yani benim sabah kaldıracak bir annem düğün günümde mihraba götüren bir babam sevgi sözcüğünun iki anlami hayatımda olmayacakmıydı gözlerim kapanmadan ki son şey attığım acı çığlıklarıydı...
James'in anlatımından
Bayıldı, çok zordu o benim olmayan kardeşimdi onun canının acıması hayata en son isteyeceğim şeydi bi yandan amcam ve yengemin acısı diğer yandan Delphina, Alonzo ne halde hiç bir fikrim yok peki ya babam kardeşinin kaybından ne halde acaba bunları düşünürken hastane kanadında Delph'in uyanmasını bekliyorduk kıpırdandı gözlerini açtığını farketim
"Abi" Bana abi derdi arada birine sığınması gerektiği zaman
"Güzelim" "Lütfen kabus olduğunu söyle." "Malesef güzelim ama ben senin her zaman yanındayım." "Onlarsız ne yapacağım?" "Bak güçlü olman gerek Alonzo için kardeşin için." "Ben bu kadar güçlü değilim." "Hayır sen tanıdığım en güçlü insansın." "Ben onlarsız napıcam?" "Ben varım annem var babam var Alonzo var Remus var Sirius,Peter,Lily var." "Teşekkür ederim." "Teşekkür etme biz her zaman yanındayız." "Alonzo'nun yanına gitmek istiyorum." "Tama sen uyu güçlen bende o arada Dumbledore ile konuşayım" "Uyuyamam ki ben" "Diğerlerini çağırayım" "Tamam"
Kapıyı kapatığım an kendimi tutamadım duvardan destek almaya çalıştım ama sanki bacaklarımdaki bütün kuvvet gitmişti başım dönmeye başladı gözlerimi kapattım ama yaşların akmasına engel değildi bu o an biri sarıldı kokusundan anlamıştım zambağım
"Her şey geçicek James" "İçerde ne haldeydi biliyor musun tepki bile veremedi sakinleştiriciler olmasa o oda da sağlam tek bir şey kalmazdı onlarsız ne yapacağım dedi benim elimden onu teseli etmekten başka hiç bir şey gelmedi."
"Sen ona abi kardeş arkadaş oldun zor zamaninda ilk sen vardın bunun için sana minettar seni çok seviyor" "Her neyse ben gidip Dumbledore ile konuşayım" "Sen iyi misin?" "İyi olacağım"
Delphina'nın anlatımından
Başıma gelmesini istediğim en son şey gelmişti acı çekiyordum onlarsız napıcaktım ben elimde resimler ve anılardan başka hiç birşey kalmadı beynim bu düşüncelerle dalmışken içeri Remus girdi yanıma geldi ve sarıldı bu en azından bana herşeyin geçicek demesinden iyidir çünkü onlar gitti ve bir daha gelmeyecekler
Aradan bir on dakika geçmişti ve içeri James ve diğerleri girdi
"İki haftalık izin aldım hepimiz için Dumbledore Alonzo'nun okulunun müdürüyle konuştu oda sizin evde bekliyormuş eşyalarınızı toplayın"
45 dakika sonra
Hepimiz Hogwarts sınırlarını geçince Dumbledore bizi ışınladı evin önüne gelmiştik gidip kapıyı çaldım ve annem açmıştı ağladığı belli oluyordu Delphina önden girdi köşarak salona gitti ve direk kardeşine sarıldı ikiside ağlıyordu odanın içinde bulunan herkes ağlıyordu bu acı karşısında.
Yazarın anlatımından
Ve sırf birileri kurtulabilsin diye bir ailenin hayatının sonuna gelmiştik bilemezdik belki bu acı iki kardeşi birbirine daha bağlardı önceden olan herşeyi geride bırakıp sadece iyi anılarla kalmalıydık belkide peki bu maceranin devami bizi nereye götürecek yine mi acılar çekicez kayıplar vericez önemli olan sonunda mutlu olabilecek miydik?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Valla öldürdüm hem anneyi hem babayı cani gibi hissediyorum djxkhdkx ama bilirsiniz çoğu insanın ailesi voldemort ilesavaşırken öldü yani
