Train Wreck ❦︎ Mouis

𝓟𝓻𝓸𝓵𝓸𝓰𝓾𝓮

᪥

Eğer hayatınızdaki kararları siz değilde başka birisi verseydi, neler hissederdiniz?

Yediğiniz yemeğe, gideceğiniz yere, uyuyacağınız saate kadar karışılsaydı, buna katlanır mıydınız yoksa kaçar mıydınız?

Buna herkes kaçarım derdi ama bu büyük bir yalandı. Geçmişiniz sizi ölümünüze kadar takip ederdi. Siz kaçsanız bile, belalar sizi yine bulurdu.

Ya bunların üstüne giderseniz?

O zaman ya her şey düzelirdi ya da delirirdiniz.

"Yemek hazır."

Ona bakma gereği duymadım. Ondan haz etmiyordum. Hoş, o da benden haz etmezdi. O sadece onu seviyordu.

Buna gülmek istedim ama vücudum o kadar yorgundu ki; parmağımı bile hareket ettirebileceğimi sanmıyordum.

Adım sesleri gelmeye başladığında yutkundum.

İşte yine başlıyoruz.

"Kalkmana yardımcı olacağım ama koluna dikkat et."

Görüş alanıma girdiğinde boş boş gözlerinin içine baktım.

Beni düşünüyormuş gibi yapması sinir bozucuydu. Yüzüme bakarken nasıl bu kadar sakin kalabildiğini bilmiyordum.

"Beni düşünmen gözlerimi yaşarttı."

Cevap verme gereği duymadan yatakta doğrulmama yardım etti. Doğrulmamla başıma ani bir ağrı girmişti.

Ne elimi başıma götürdüm, ne de yüzümü buruşturdum. Aksine bu hoşuma gitmişti.

Koluna tutunup ayağa kalktım. Odamdan çıktığımızda salonda bulunan sehpanın üzerindeki pizzaları gördüm.

Pizzadan nefret ederdim.

Gözlerimi devirip kolundan çıktım. Parmağımı dahi oynatamayacak durumdayken bir anda toparlanmama şaşırmamıştım.

"Pizza yemek istemiyorum."

Sinirli bir şekilde kolumu tuttu. Gözlerimi masadan çekip ona baktığımda ne kadar sinirli olduğunu fark ettim.

"Sana bunu sormadım."

Gülüp bakışlarımı tekrar masaya çevirdim. Kolumdaki elini alıp sertçe ittim.

Yavaş adımlarla masaya ilerledim. Gözleri üstümdeydi. Sanki evi yakacakmışım, kendime zarar verecekmişim gibi beni izliyordu.

Masanın üstündeki kutuyu aldım ve ona dönerek kutuyu, yere attım.

Sinirle koltuktan ceketini alıp evden çıkmıştı ve beni öylece evde bırakmıştı. Ancak yalnız olmadığımı biliyordum. Çünkü o hep buradaydı.

Peşimi bırakmıyordu.

᪥