Guardian Of Humanity

Tek İsteğim Normal Bir Çocuk Olmaktı

Lexina açık camdan dışarıyı izliyordu. Canı hala sıkkındı çünkü abisinin dedikleri aklında takılı kalmıştı. Belki de abisi haklıydı. Ama yanlış yolu deniyordu.

Kafasını iki yöne sallayıp akan trafiğe baktı. Normal hayatları onlar için sıradandı ama çoğu kişinin istediği hayata sahiplerdi.

Tam camı kapayıp odasına geçecekken bir el camı sıkı sıkıya kavradı. "Sakın kapama."

Lexina korkuyla geri gitti. Antaeus camın pervazına oturdu. "Sen hiç misafirlerine böyle davranan biri gördün mü?" dedi alayla.

"Burada ne işin var?"

Antaeus derin bir nefes aldı. "Seni son kez görebilmek için."

"Eğer beni bu kadar görmek istiseydin bunları yapmazdın."

"Sana sebeplerimi açıkladım Lexina."

Lexina oflayarak yanına gitti. "Evet biliyorum."

Antaeus gülümsedi. "Demek artık benim gibi düşünüyorsun."

"Emin değilim abi."

"Senden benim tarafıma geç demiyorum, Lexina. Sadece eğer biz kaybedersek olacakların farkına var."

Lexina kafasını cama yasladı. "Bunları algılamak benim için çok zor. Sadece 8 yaşındayım."

"Evet sorunda o ya zaten."

Antaeus ceketinin cebinde peluş bir ayı çıkardı. "Bunu kaçarken unutmuşsun."

Lexina gülümsedi ve ayıyı aldı. "Teşekkür ederim."

"Ben artık gideyim. Ortadan kaybolduğumu fark etmişlerdir."

"Hâlâ tüm bunlardan vazgeçmek için geç değil, Helios. Onları zaten mezarlarından çıkardın. Sana artık ihtiyaçları yok."

Antaeus yavaşça süzüldü ve ondan uzaklaştı. "Sorun da bu işte ya Selene. Onları ben mezarlarından çıkardım. Ben geri sokuncaya kadar geri girmeyecekler. Ama onlarla beraber ben de mezara gireceğim."

"Keşke bunların hiçbirini yapmasaydın. O zaman bir şansımız olabilirdi."

"Sana dediğim gibi. Benim bulabildiğim tek yol bu idi."

Antaeus iyice uzaklaştı. "Hoşçakal Lex."

Lexina bir şey demeden abisi ondan uzaklaşıp gecenin karanlığına karıştı.

Lexina iç çekti ve elindeki ayıyı masasının üstüne koydu. "Hala aynısın abi. Yanlış kararlar verip o kararların içinden çıkamıyorsun."

Kapısı yavaşça tıklatıldı. "Lexina! Gelebilir miyim?"

"Gelebilirsin."

Will elimde bir bardak süt ve bir tabak kurabiye ile yanına geldi. "Sen hala ayakta mısın?"

"Şimdi yatacaktım."

Will tabağı ve bardağı masaya koydu. " Biliyorsun, yarın hiç de kolay bir gün olmayacak."

"Biliyorum Will."

"Hadi sütünü içip kurabiyelerini yedikten sonra dişlerini fırçalayıp doğru yatıyorsun."

"Hiç aç değilim."

"O zaman sadece sütünü içip doğru yatağa."

Lexina bir dikişte sütünü içti. "İçtim."

"O zaman sana iyi geceler Lexina. İyi uyu. Herhangi bir şey olursa bana seslenebilirsin."

"İyi geceler Will."