FOR THE PAST 6 years, wala akong ibang inisip kundi ang kung paano aayusin lahat ng pagkakamali ko. Pa'no ako hihingi ng tawad, pa'no ko maibabalik ang lahat sa dati. I was so focused on those stuff that this one thing never crossed my mind. What if the root of this one long misunderstanding you had suddenly shows up? Anong gagawin mo?Hindi makapaniwalang nilapag ko ang portfolio sa mesa at tinignan ang nakatayong employee sa harap ko na in charge sa paghahanap ng model para sa clothing line. "Are you kidding me?" I whispered with a sigh.
"Po?" Tanong niya.
I'm not angry with this guy. He did his job. It's just that, I can't help but feel underwhelmed by what he showed me.
Binalik ko ang tingin sa portfolio na pinasa niya sa'kin at tinignan ang mukha ni Miranda na nasa letrato, pagkatapos ay sa employee ko ulit. "Wala ka bang ibang option bukod dito?" I asked him while pointing Miranda's picture. I don't even want to hold her picture up because of disgust.
"Meron po sa loob ng folder, ma'am." Sabi niya at agad kong pinitik ang picture ng babaeng 'yun palayo sa folder at muntik nang malaglag sa carpet. Pagkatapos ay agad kong binuksan ang folder para tignan ang mga iba pang model na pwedeng pagpilian. "Pero ma'am, sa binigay niyo po kasing criteria na young, popular but within budget, si Mindy lang pumasa." Dagdag nito and he's right. Habang tinitignan ang mga profile ng mga model, nakita kong baguhan pa lang 'yung iba sa kanila at 'yung ilan naman, hindi gan'ong kilala.
Miranda, aka Mindy. Pinasok niya ang model industry last year, and she made a record for being famous despite being a rookie. Everyone loved her charisma that she can be on par with A-list models sa Pilipinas, at hindi pa tumataas ng sobra ang talent fee niya. If we scout her as the face of our clothing line, it'll be totally perfect. The problem is, I really don't like her.
Isinara ko ang folder at sumandal sa swivel chair. "You may leave." Sabi ko na lang sa employee ko at sumunod naman siya, leaving me alone in the office, while I took my tumbler and drank to pacify my itching throat. Ugh, ka-stress.
Dahil sa nangyari last week, kinailangan kong manatili sa ospital ng dalawang araw, at pagkalabas, sakto naman na sabado na kaya nadagdagan pa ng dalawang araw ang pahinga ko. The radiation therapy was supposed to start today, but thankfully, pumayag ang team sa request ko na magbakasyon kasama ang pamilya ko.
"Sabi ni doc Grid, if anything goes sideways bago o habang nasa bakasyon, hindi ka na niya papayagan." Naalala ko ang paalala sa'kin ni Farrah. Now we have to do our best para makasama ako sa bakasyon. They said to avoid getting stressed, but this! I looked at the picture na konti na lang ay malalaglag na. This is stress on a different level.
"Bakit nakakunot na naman 'yang noo mo?" Tanong sa'kin ni Farrah habang nasa biyahe kami pauwi sa bahay.
Itinigil ko ang pagngatngat sa mga kuko ko at binalingan si Farrah na nakatingin lang sa unahan. "You remember Miranda?" Tanong ko sa kaniya.
"Oo naman." Sabi niya. "Classmate natin siya noong high school, tapos classmate mo siya noong college." Kwento niya.
Katulad niya, ibinaling ko din ang tingin ko sa unahan. "She might work with us as a model." Inis na kwento ko.
"Really?" She said in amazement. "O, anong problema d'on?" Takang tanong niya at na-realize ko na hindi nga pala niya nalaman 'yung tungkol kina Miranda. "You know that incident in college," Pasimula ko. "'Yung nagsabi sa'kin na ikaw ang nagsumbong sa'kin sa mga professor n'on, that was Miranda." Sakto ay naabutan kami ng pulang ilaw ng stop light kaya naman ay huminto kami, at sa wakas ay binalingan ako ni Farrah "Seriously?" Hindi makapaniwalang tanong niya, at tumango ako.
"She'd be perfect for the project, pero to be honest, ayaw kong makita siya dahil lagi kong maaalala 'yung mga kalokohang ginawa niya sa'tin dati." Bulalas ko.
Nanatili ang katahimikan hanggang sa nag-green ang stop light at muling tinapakan ni Farrah ang gas. "I can understand your concern," Panimula ni Farrah. "Pero, katulad nga ng sabi mo, she's the best choice for the company. Isa pa, malay mo naman baka hindi na siya katulad ng dati, 'di ba? Everyone deserves chances, right?" Sabi niya tapos ay saglit na sumulyap sa'kin na may ngiti.
She has a point. We all deserve second chances. I got mine, so why can't I give Miranda the same thing?
"Thank you." I whispered but enough for Farrah to hear, kaya naman ngumiti din siya habang nagmamaneho.
"Oh my gosh, Aleeza!"
This was different from what I imagined.
Pagkapasok sa conference room, mabilis na tumayo si Miranda at niyakap ako ng mahigpit na para bang sobrang close namin. I looked at everyone inside which includes Emma and other staffs na naguguluhan din sa nakikita nila. I forced a laugh para kahit pa'no ay mabawasan ang mga pagdududa nila at puwersahan kong kinalas ang higpit ng yakap sa'kin ni Miranda. Inayos ko ang damit ko at inabot sa kaniya ang palad ko. "Nice to meet you, Ms. Mindy." Bati ko, calling her by her stage name para ipagdiinan na hindi kami close, but it seems her insensitivity has reached an infinite level at hindi niya nakuha ang gusto kong iparating. Tinanggap niya ang palad ko gamit ang dalawa niyang kamay. She shook it with excitement. "OMG, I'm so excited to work with you!" Sagot niya sa'kin gamit ang high-pitch niyang boses.
I forced a smile again. "Great. Shall we proceed to the meeting?" Tanong ko at puwersahang binawi ang kamay ko nang makaupo na ko sa pwesto ko.
____________________
Hahahaha!! Kung kayo ang nasa pwesto ni Aleeza, anong gagawin niyo kay Miranda? HAHAHAHAHAHA
BINABASA MO ANG
Villain's Chance
General FictionCOMPLETED (UNDER REVISION) They say everybody needs a second chance. No matter how mean you are. Though for some people, they find that second chance a little late. __________________ The black sheep of the Montez family. That's what they called Ale...