Just Friends [Boys Love]

PROLOGUE

Disclaimer:

This is a work of fiction. Names, characters, places, and incidents either are the product of the author's imagination or are used fictitiously. Any resemblance to actual persons, living or dead, events, or locales is entirely coincidental.

(◔‿◔)

"Kailangan na niyang itigil ang ginagawa niya habang maaga pa, because I'm going to be screwed up."

Kanina pa ako paikot ikot dito sa loob ng dorm ko. Hindi na rin ako makapag-isip kung ano ba ang tamang hakbang na gagawin ko.

I keep checking my phone, thinking if I am going to call him or text him. It takes for some minutes bago ako naka-isip ng paraan. Dali-dali akong nagpalit ng damit from pajamas to jogger pants paired with black shirt, bago ako naglakad papuntang pintuan.

Humawak ako sa doorknob at huminga ng malalim. "You can do it, Neil." I whispered to boost my confidence level.

Palihim akong lumabas ng building nang hindi ako makita ng aking mga kaibigan. Pumunta ako sa pinakamalapit na sakayan ng tricycle. Sinabi ko naman agad sa driver ang location ng aking pupuntahan at dinala niya agad ako roon.

Pagkarating ko sa building kung nasaan ang dorm niya, mabilis akong pumasok at dumiretso ako sa hagdan. Pagkarating ko sa dorm niya ay agad akong kumatok sa pintuan. Ilang beses akong kumakatok hanggang sa naisipan kong tumawag sa kaniya. Unfortunately, hindi siya sumasagot. Hindi pa naman siguro siya nakakatulog sa ganitong oras kasi 7:30 pa lang.

Aalis na sana ako pero bigla kong nakasalubong si Harold, sinabi niya lang saakin na hindi pa nakakauwi si Luke. Kaya bumaba na ako para maka-uwi na sana pero nagulat ko nang bigla kong makasalubong si Kurt sa lobby.

Sumabay na akong umuwi sa kanya dahil dala-dala niya naman ang kaniyang sasakyan. Sinibukan kong tawagan muli si Luke nang makababa na ko ng sasakyan, buti naman at sumagot na siya agad.

Agad akong inilayo ang cellphone sa aking tainga dahil sa malakas na tunog na nagmumula sa kabilang linya. Sinabi ko nalang na isend niya saakin yung address niya.

Matapos kong matanggap ang message niya mabilis akong tumakbo at pumunta sa sakayan ng tricycle. Nagtaka ang driver na nagdala sa akin kanina sa dorm ni Luke.

"Ito po yung address." Mabilis kong ipinakita ang address sa phone ko, tumango lang ang driver at ayun sumakay na ako.

Nandito siya sa bar ngayon at naglalasing, hindi ko alam kung anong rason. Umupo ako sa table niya at sinabi ko sa kanya yung gusto kong sabihin. I thought he would say that he would agree, but..

He came closer to me, that I can even smell the reeks of alcohol on him.

"In one condition..." He said. Kumunot ang noo ko habang nakatingin lamang sa kaniya. "I won't bug you anymore... Just be my boyfriend."

Nanlaki ang mga mata ko at biglang nanunuyo ang lalamunan ko at hindi makapagsalita. He want me to be his boyfriend? I don't know what to think right now, hindi ko rin alam kung anong isasagot ko o sasabihin man lang. I exhaled a large amount of air to ease myself but what he said is still ringing inside my head.

"I won't bug you anymore.... just be my boyfriend."

O=O=O=O=O=O

Author's Note

First of all. I wanted to say thank you because you are reading this story. I hope I can see you in the upcoming parts, and watch out those typos and grammatical errors coming.

Also, I want to remind you guys that this is a rushed story, although its really long, but beware of the typos and misused words. It might take a long time for me to edit this because I have a lot of more important things to do (school stuff/responsibilities) especially now that I'm going to be a 3rd year college.

I don't know if there will be time to edit this... So, it's up to you, guys, if you want to support this story of mine.

I'm really thankful that you are reading this right now! Thank you so much!