Just Friends [Boys Love]

CHAPTER 36

Neil

It is almost one month and look at me, still standing infront of this nonsense people. They can call me whatever they want until they are satisfied, and I'm more than sure they will be using the worst words that describes themselves against to me.

I acted as normal, I don't care kung gaano kalalang magliyab ang mga mata nila tuwing nakikita nila ako, well mas gugustuhin ko pa na palagi nila akong makikita para matupok ang kanilang mga mapaghinalang mga mata.

Pagpasok ko sa classroom napatingin sila saakin na may namumuong awa sa kanilang mga mata. Bakit kailangan nila akong kaawaan? Akala ba nila hindi ko kakayanin? Oo naawa ako sa sarili ko pero mas nanaig ang tapang ko. I will be the dumbest person if I let this little nonsense thing ruin my whole future.

Lumipat ako ng upuan sa likod, sa pinakalikod, wala akong pake kung hindi na nakalinya yung upuan ko sa iba pang mga upuan, I just don't want to be surrounded by people this time.

Nang magsimula na ang klase, I became more active this time tuwing nagpaparecite yung guro, sagot lang ako ng sagot.

"Neil. Give chance naman for the others." Pakiusap ng guro, napatingin lahat ang mga kaklase ko sa akin, I raised my one eyebrows on them. I'm just trying to prove myself, na nakapasok ako dito and earned my high grades fair and square.

I was eating my food here under the tree - my best place, pagtawanan man nila ako, So what? Buti ba dito presko yung hangin hindi gaya sa cafeteria na punong puno ng noise pollution.

"Hey can I join in?" Napaangat ang tingin ko, nang makitang si Amanda ito ay agad akong tumango.

"You are so good out there huh?" Pagbibiro nito.

I smirked at ipinagpatuloy ang pagkain, feeling ko kasi parang normal lang saakin yun, ano bang silbi na nagadvance reading ako kung hindi ko din isheshare sa klase diba?

"So anong nangyari sainyo ni Luke? Mukhang hindi ko kayong nakikitang magkasama ah."

Kumunot ang noo ko, hindi naman kami nagsasama in public places, bihira nga lang pero this time, wala na talaga dahil pinaalis ko na muna siya sa buhay ko.

"Wala." Sagot ko at iniiwas ang tingin ko.

"Mabuti naman." Bulong nito.

"Huh?" Nagtatakang tanong ko.

"Ah wala." Pagtatanggi nito at napakamot sa kanyang ulo. "Bigla ko kasi naalala yung assignment ko, buti naman at natapos ko na."

Tumango tango nalang ako, but still may paghihinala parin sa kalooban ko. Naalala ko tuloy yung sinabi ni Rose noon na hindi daw ako magtitiwala kay Amanda, but that's the point, bakit ako hindi magtitiwala kay Amanda? Hindi niya ako iniwan sa ganitong sitwasyon.

May mga pinagusapan pa kami tungkol sa assignments namin, nang tahimik na kami, tumayo na siya at inabot ang kamay nito saakin. "Tara na balik na tayo sa classroom." Pag aaya niya.

Tumango nalang ako bago tinanggap ang kamay niya para makatayo ako. It sounds weird dahil ako dapat na lalake ang gagawa dun sa ginawa niya. Nevermind.

Naglakad na kami sa corridor, mukhang sinasadya pa talaga ng mga ibang estudyante na pumunta dito para ipagmukha na ako ang pinaguusapan nila.

"So ano nang gagawin mo?" Kumunot muli ang noo ko dahil sa tanong ni Amanda.

"Gagawin?? Saan?" Nagtatakang tanong ko.

"I mean wala ka bang balak na umalis dito at mag aral sa school na malayo dito?"