Uyanmasına rağmen gözlerini açmıyordu. Tüm gece boyunca gördüğü ama hiçbir şey hatırlamadığı rüyayı düşünüyordu. Hatırlamamasına rağmen düzgün çalışmayan kalbin'i çok ağrıtmıştı.
Alarmın sesi odayı dolduruyordu ama gözlerini açıp kapatacak gücü kendinde bulamıyordu. Sadece ne gördüğünü neyin onu bu kadar etkilediğini hatırlamak istiyordu.
Kapının tıklanmasıyla diğer taraftan gelen sesi duydu "Abicim uyan artık kafeyi açmamız gerek". Cevap alamayınca endişeyle içeri giren abisiyle göz göze geldi.
Minho rahatlıkla bir nefes alırken kardeşinin durgunluğuyla ne olduğunu anlamıştı "Yine aynı rüya mı?" diye sordu. Seungmin ameliyat olduğundan beri aynı rüyayı görmesine rağmen ikisininde ne gördüğü hakkında hiçbir fikirleri yoktu.
"Bilmiyorum galiba aynı rüya yine hiçbir şey hatırlamıyorum" cevabı ile yetindi ama abisi kardeşini üzgün görmeye dayanamıyordu yatağa oturup kardeşinin elini tutarak "Üzülmeni istemiyorum, lütfen çok fazla düşünme" dediğinde kardeşi onu gülümseyerek onaylamıştı.
Kardeşiyle beraber yataktan kalkarken "Kahvaltı yapıp çıkmamız gerek yoksa Felix bizi oklavayla kovalıyacak" ikiside buna kıkırdarken seungmin dolabına ilerledi "Bana bir şey yapmaz " sesi kendinden emin çıkmıştı.
Minho dudaklarını sarkıtarak "ama bana yapar abine vurmasına izin vermemelisin" dedi. Seungmin abisine gülerken dışardan gören biri Minho'nun böyle biri olduğuna asla inanmayacağını düşündü. Zaten bu tavırları sadece küçük kardeşi ve biricik sevgilisine özledi.
Günlük rutinleri halledip evden çıkarken Minho kardeşine bakıp "ilacını içtin mi?" diye sorduğunda küçük bir onay aldı. Abisi bir türlü emin olamıyordu " Yanına aldın mı? " Seungmin bıkınlıkla tekrar onayladı her sabah aynı şey oluyordu.
Doğuştan gelen kalp hastalığı yüzünden etrafındaki insanların üzerine titremesi çoğu zaman hoşuna gitsede bazen sinirlerini bozuyordu. Eskiden çok riskli olan hastalığı 15 yaşında geçirdiği ameliyatla dizginlenmişti.
Bu süreç içerisinde en az Seungmin kadar Minho da etkilenmiş Jisung ile tanışana kadar tüm hayatını tek varlığına adamıştı, şimdide iki varlığına adıyor.
Seungmin kendiyle aynı ünüversite de okuyan arkadaşı ile mevzun olduktan sonra bir kafe açmaya karar verdiklerinde Minho da kardeşine göz kulak olmak için plana dahil olmuştu. Felix ve Seungmin mutfak ile ilgilenirken Minho ve part time çalışanları Jeongin müşteriler ile ilgileniyordu.
Kafeyi açmalarının üzerinden neredeyse 3 yıl geçiyordu. Başlarda biraz zorlansalarda son zamanlarda işleri gayet iyi gidiyordu. Kafeye girdiklerinde Minho kasaya geçerken Seungmin farkında olmadan kolundaki saate baktı. Buna gerek yoktu aslında ama bir alışkanlık olmuştu.
Felix sesleri duyduğunda mutfaktan sinirle çıktı. Kapının sesiyle irkilen Seungmin'i gördüğünde siniri tamamen uçmuş yerini güzel bir gülümsemeye bırakmıştı.
"Günaydın" neşeli sesi kafeyi doldururken diğer ikili aynı şekilde karşılık vermişti. Minho kafeyi açarken aşçılar yerini almış ciddiyetle işlerini yapıyorlardı.
Hava yavaş yavaş kararırken müşteriler azalmaya başlamıştı. Felix ve Seungmin mutfakta işleri bittiği için karşılıklı çaylarını içerken Jeongin siparişleri veriyordu.
Minho ücreti alıp müşterileri uğurladıktan sonra kapı tekrar açılmıştı. Minho gördüğü düzenli müşterileriyle gülümsedi. Üçlü oturmadan önce kasaya yaklaşıp selâm verdiler.
Uzun olan "Ee hyung bugün ne öneriyorsun?" diye sorduğunda Minho gülümsemesini hiç bozmadan "Bugün önerebileceğim farklı bir şey yok. Kardeşim farklı bir şey yapmak yerine normal şeyler yapmış" cevabını vermişti.
Sarışın ve yapılı olan "O zaman 3 kahve yanınada karışık bir şeyler alabilir miyiz?" diye sorduğunda başıyla onaylayarak önündeki deftere bir şeyler yazmıştı.
Üçlü masaya yerleşirken Minho siparişleri hazırlayıp Jeongin'e vermişti. Kendi masalarına doğru gelen Jeongin'i gören Hyunjin heyecanlansada sakince yüzüne düşen siyah uzun tutamı arkaya itip gelen küçüğünü incelemeye devam etmişti.
Jeongin tabakları masaya koyduktan sonra kendini pür dikkat izleyen gence gülümseyip eski yerine geçmişti. Hyunjin ise o gülümsemenin etkisiyle bir kaç saniye donmuştu.
Hava iyice kararırken kafede sadece üçlü kalmıştı. Onlarda kalkıp kasaya ilerlemişti. En büyükleri hesabı öderken "Hyung 1 aydır sürekli gelmemize rağmen kardeşinle hiç karşılaşmadık" diyen Changbin'e bakıp "O pek mutfaktan çıkmaz o yüzden görmemeniz çok normal" cevabını verdi.
"Çok merak ediyorsanız çağırabilirim? " diye sorduğunda üçlü arasında kısa bir bakışma olmuştu. Hyunjin "Aslında güzel olur bu kadar güzel şeyi kimin yaptığını merak ediyoruz" diyerek onayladı.
Minho gülümseyerek "Hepsini kardeşim yapmıyor ben hemen ikisinide çağırıp geliyorum " dedikten sonra mutfağa ilerlemişti. Mutfağı toplayan ikili kapının açılmasıyla oraya döndü Minho gülümseyerek "İçeride hayranlarınız var sizinle tanışmak istiyorlar" dedi.
Felix heycanla elindekileri bırakıp abisinin peşinden giderken Seungmin ise ellerini yıkayıp arkalarından ilerlemişti. Felix üçlü ile tanışma faslını bitirirken Seungmin gülümseyerek içeri girmişti.
Gördüğü adamla gülümsemesi yüzünde donarken kolundaki saatin sesi kafenin içini dolduruyordu. Chan'in de pek farkı yoktu o da sadece Seungmin'e bakıyordu.
Minho endişe ile kardeşini sarsıp nefes almasını sağlarken Seungmin hiçbir şey duymuyor hatta hissetmiyordu.
"Buyrun prensim" * "Prensim" * "Prens Chris" * "Chris sence insanlar uçabilir mi?" * "Burda olmaman gerek Chris" * "Bende seni çok seviyorum Chris" *
Anlamadığı bazı şeyler beynini doldururken dudaklarını aralayıp tek anladığı kelimeyi mırıldandı.
" Chris "
🦋🦋🦋
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
