İçimdeki Canavar

PARTİ KATLİAMI

uzun süredir yeni bölüm gelmediğini biliyorum bunun için hepinizden milyonlarca kez Özür dilerim bu bölümü uzuuunnnca yazacağımı umuyorum. Umarım hoşunuza gider. Tekrar Özür dilerim iyi okumalar... :) :)

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●

"Tamam en baştan başlayalım" diyerek bana doğru yaklaştı. Elini uzatıp....

" Ben Tony Baxter bir alfayım"

"Ben de Leo Markhovic bir kökenim" dedim uzattığı elini sıkarak....Ve bir şey daha bu işte kurtlar da varmış....

Bir şey eksik gibi geliyordu. Hey! Dur bi dakika Natalie nerde?

Tony:

"Leo artık emin olduğuma göre seni sürümle tanıştırmak istiyorum. Bu akşam 20:30 da ormanda buluşalım"

Leo:

"Sana neden güveneyim ? Bunun tuzak olmadığını nerden bileyim?!" Gözüm tutmamıştı bu çocuğu hem tuzak olabilirdi. Güvenmek yok. Hiç kimseye...

Tony:

"Tamam dostum sakin benden sana zarar gelmez. Hem sen bi kökensin unuttun mu? Ölümsüzsün yani" gülerek söylüyordu. Alay ediyordu.

Leo:

"Kes lan! Geleceğim tamam."

Tony:

"Hey sakin dostum neyse akşam görüşürüz şimdilik bu kurt kaçar"

Leo:

"İyi görüşürüz. " dedim ve onu beklemeden Natalie bulmak için hızla çıktım.  Etrafa bakınırken köşede oturmuş titreyen kıza baktım bu oydu. Yanına gidip omzuna dokundum dokunmamla birden irkildi.

"Şşş sakin benim Leo"

"Tanrıya şükür iyisin. Bir şey oldu mu yaralandın mı? " endişeli olduğu belliydi. Ve bu kız kesinlikle benden hoşlanıyordu.

"İyiyim korkma. Sen ne gördün? " dedim. Fazla şey gördüğü aşikardı.

"Ben şey sen o siz yani...."

"Hiç bir şey görmedin! Bunları kimse bilmicek! Birinden duyarsam senin için çok kötü olur!" dedim keşke demez olaydım. Birden hüngür hüngür ağlama başladı.

"Hey hey şşş .. sakin burdayım ağlama lütfen" başını hafifçe salladı.  Ve aniden boynuma sarıldı. Hızla geri itip ;

"Bana bak! Bana bir daha sakın ama sakın sarılmaya kalkma!! Seni buna pişman ederim.! Şimdi evine git hiç bir şey yokmuş olmamış gibi davran!  Anladın mı?!!" öyle sert konuşmuştum ki Natalie tir tir titremeye başladı. Hey ben kötü çocuğum napabilirim ki!

"Sana anladın mı dedim!!!" bu kez bağırarak söylemiştim.

"A-anladım" dedi ve arkasını dönüp yürümeye başladı.  Derken bir kaç adım attıktan sonra düşüp bayıldı. Koşar adımlarla yanına gidip kucağıma aldım. Neyse ki bana verdiği adres yakındı.  Kapıyı 50-55 yaşlarında biri açtı.

" Natalie tanrım ne oldu ona?!!" endişelendiği her halinden belli olan kadına baktım.

"Korkmayın iyi okul çıkışı birlikte geliyorduk birden düşüp bayıldı. Yakında uyanır. Odası ne tarafta?"

"Yukarıda soldan ikinci kapı"

"Teşekkürler..." diyip merdivenlerden hızla çıkıp söylediği odaya girdim. Tipik bir kız odasıydı. Yatağına yatırıp arkama döndüm.  Ve yaşlı kadını sakinleştirmek adına.