][ *~.𝑺𝒕𝒓𝒆𝒔𝒔𝒆𝒅 ❁𝒖𝒕.~* ][ Countryhumans ][ UkrCan ][

🌹🌿][*~.1.~*][🌿🌹

Umordowany Kanadyjczyk był właśnie w drodze do domu. Miał dosyć na dziś. Najchętniej położyłby się już spać, ale dopiero 17, a dodatkowo obiecał Rosji wpaść na kolację. Czego się nie zrobi, żeby tylko zobaczyć to zakłopotanie Ameryki i Rosjanina. Uśmiechnął się delikatnie, wyobrażając sobie obraz tego wszystkiego.

Nie zwracał już uwagi na piękną przyrodę. Szkoda. Wieczór wyglądał niesamowicie. Jak zwykle w tej okolicy. Było już mniej ptaków, ale nadal ćwierkały. Mniej energicznie i rzadziej, ale jednak.

18-latek, tym razem gwiżdżąc, stawiał szybkie kroki. Chciał mieć to za sobą.
Otworzył w końcu furtkę i wszedł na swoje podwórko. Ujrzał swój wpaniały, drewniany dom. Cottage.

Podszedł do drzwi, otworzył je i wszedł do środka. Zmarszczył brwi.

– USA! Mogłeś chociaż kurze pościerać! Już nie mówię o rąbaniu drewna... – pokręcił głową Kanadyjczyk.

– Nieeeeee chce mi się – mruknął Amerykanin, leżąc na kanapie i przełączając kanały w celu znalezienia jakiegoś ciekawego filmu.
Włosy miał nieogarnięte, a ubrania... co o ubraniach wspominać. Prawie ich nie miał.

– Japier... Ameryka, wstawaj, idziemy do Rosji na kolację – uśmiechnął się mimowolnie Kanada.
Niestety, jego brat nie przejawiał większych chęci. Spojrzał na niego leniwie.

– Nie dasz się nacieszyć urlopem... – zaczął narzekać.
Co prawda wstał, ale poruszał się w tempie Estończyka.

– Studia to nie praca...

– Oj cicho, daj pomarzyć – rzucił USA. Poszedł po schodach do swojego pokoju. Otworzył szafę i zaczął szukać czegoś, w co może się ubrać. Ostatecznie postawił na obcisłe granatowe jeansy i czarną koszulkę. Szczerze, nie chciało mu się iść.

Pytanie: Czy jemu kiedykolwiek coś się chce?

Amerykę cechowała niechęć do wszystkiego i wszystkich. I weź to zrozum...
Chłopak często zachowywał się jak dziecko, pomimo swojego wieku. Skończył już 20 lat. Mimo wszystko to zawsze Kanada był za niego odpowiedzialny. Jak starszy brat.

– America! Pospiesz się no – zawołał młodszy.

– No już, już! – odpowiedział poddenerwowany Amerykanin.
Ubrał się szybko, uczesał włosy, toaleta i był gotowy. Wziął jeszcze żółtą bluzę. Założył ją i wsadził ręce w kieszenie.

– Po co ci to? Jest środek lata – skrzywił się Kanadyjczyk.
Starszy wskazał bluzę obwiązaną w pasie drugiego.

– A poza tym – przymknął oczy z irytacją. – Mogą być... ba! Na pewno będą komary.

Młodszy uniósł tylko brwi, a potem, wzdychając, wyszedł z domu.

Chłopcy nie szli długo. Rzeczywiście, Ameryka miał rację. Komary musiały egzystować w ich otoczeniu, bo jakże kurna inaczej?
Na szczęście byli już na miejscu. Kanada zapukał do drzwi. Od razu otworzył im nikt inny jak Rosja.

– Привет!*¹ – zawołał szeroko uśmiechnięty.
Identyczną reakcję posiadał Kanadyjczyk. Natomiast Ameryka po prostu uniósł rękę na wysokość swojej twarzy z typowym wzrokiem "cze", którego i tak nie można było zauważyć przez okulary przeciwsłoneczne. 18-latek szturchnął brata w ramię.

– No hej no, Boże... – mruknął USA.
Rosjanin wydawał się tym nie przejąć. Zaprosił gości gestem do środka.

– Ej, stary, ja pójdę ręce umyć, bo komary, krew i ya know – przewrócił oczami Kanadyjczyk.
Rosja skinął głową. No więc najmłodszy udał się do łazienki.