Hidden Love | Jensoo

13.

JS

Właśnie byłam jedną z wielu świadków całego tego zdarzenia. Nie wierzę w to co moja siostrzyczka tym razem odwaliła.
-Chyba wyraziłam się wczoraj jasno, że masz jej nie zranić!- powiedziałam, podchodząc do Lisy.
-A czy to moja wina?! To ona ze mną zerwała, a nie ja z nią
-No ciekawe z czyjej winy

Nie czekałam już nawet na odpowiedź Lisy, tylko wybiegłam za Jennie ze szkoły. Nie musiałam długo jej szukać, bo siedziała zapłakana na ławce w pobliskim parku. Usiadłam więc obok niej i przytuliłam ją.

-Jennie nie płacz proszę. Wszystko będzie dobrze, zobaczysz
-Jak ma być dobrze?! Nic już nie będzie dobrze, ona mnie już nie kocha!
-Wiem, wiem Jennie. Ale to nie znaczy, że nie będzie lepiej, prawda? Nie potrzebujesz Lisy, żeby być szczęśliwa
-Jisoo, ale ja ją kocham! Nie mogę być szczęśliwa bez osoby, w której jestem zakochana
-Jestem pewna, że jeszcze znajdziesz kogoś lepszego od niej. Potrzebujesz tylko czasu, dobrze? Daj sobie czas, a wszystko się ułoży, zobaczysz

Jennie nic już nie odpowiedziała, tylko bardziej się we mnie wtuliła. Siedziałyśmy tak jeszcze z pół godziny, po czym postanowiłam, że odprowadzę ją do domu. Nie jest w zbyt dobrym stanie, żeby wracać na lekcje, więc lepiej będzie jak na spokojnie odpocznie sobie w domu.

Po kilkunastu minutach dotarłyśmy do mieszkania Jennie.
-Dziękuję ci Jisoo. Dziękuję, że ze mną zostałaś
-Nie ma za co Jennie. Jesteś pewna, że poradzisz sobie dalej sama?
-Tak, na pewno. Może i mam złamane serduszko, ale chyba nie jest ze mną aż tak źle. Myślę, że raczej nie zrobię sobie żadnej krzywdy
-No dobrze. Jakby coś się działo to pisz, dobrze?
-Okej, napiszę. Dziękuję jeszcze raz, za wszystko.- powiedziała, po czym pocałowała mnie w policzek.- Pa Jisoo
-Pa Jennie