Doktor :Maalesef... Arkadaşınız hala kayıp. Ceset arkadaşınıza ait değil.
Ağlayarak Çağrı'ya sarılmıştım. Aslında onunda benden farkı yoktu.
Çağrı :Baran bizi bırakmadı 'yenge'
Hala Baran'a nolduğunu bilmiyorduk ama küçülen umudum yine büyümeye başlamıştı.
İrem'i arayarak olanları söyledim. Çok mutlu olmuştu o da. Polis bana hala tip tip bakıyordu. Bana güvenmediği belliydi.
3 saat sonra
İrem uyumuştu ama ben uyuyamıyordum. Balkona çıkıp hava almaya karar verdim. Kulaklığımı da alarak balkona çıktım. Boş sokağa bakarak Baran'la benim şarkımı açtım.
Baran ilk tanıştığımızda bu şarkıyı söylüyordu. O günü hatırlamak yüzümde ufak bir tebessüm oluşturdu.
2 yıl önce
Bugün İrem'le canlı müzik olan bir kafeye gidip eğlencektik. Sınav haftasından yeni çıkmıştık ve kafa dağıtmaya ihtiyacımız vardı.
Kafe'nin dışı çok hoştu. Mavi ve siyah tonlarında, duvarlar da şekiller vardı. İçi dışından da güzeldi. Canlı müzik için yüksek bir yer vardı ve orta kısım boştu. Biz rahatça görebileceğimiz bir yere oturmuştuk. İki kahve söylemiştik.
O sırada 2 tane genç erkek sahneye çıkıyordu. Biri sarışın, uzundu. Yüzünde çok saf bir gülümseme vardı. Diğeri ise esmer, uzun ve gamzeliydi.
Ve Allah var çok yakışıklıydı. İrem'in beni dürtmesiyle çocuğa dibim düşmüş gibi baktığımı farkettim. Zaten dibim düşmüştü ama neyse.
İrem: Dibin düşmüş gibi niye bakıyorsun çocuğa kız?
Gökçe :Çünkü dibim düştü.
İrem bu söylediğime kahkahalarla gülmüştü.
Bunu biraz yüksek sesle söylemiştim ki. Çocuğun yüzü bana döndü. Ne ben gözümü ondan ayırabiliyordum ne de o. Bu gidişle hep böyle bakacağımız düşünüyordum fakat arkadaşı onu çağırdı. Gitarının son akorunu düzeltip şarkıya başlamak için onlara verilen sandalyeye oturdular.
Ve o kadife sesiyle şarkıya başladı.
Hem gündüzüm hem gecem
Her saniyem her bir hecem
Her cevabım sensin
Hem de her bilmecem
Durup baktın göz ucuyla
Başka biri vardı yanında
Sakin kalamazdım
Benim olacağını bilmesem
Bilmem kaç yüz kişi içinden
Gördüm deli gözlerini birden
Belki tanımazdım seni
O konsere gelmesen
Gece sonunda kayboldun
Baktım sana yok olmuştun
Sakin kalamazdım
Benim olacağını bilmesem
Emindim zaten gelceğinden
Gördün sen beni merceğinden
Bense kaçtım gerçeğimden
Kayboldum...
Tüm şarkıyı bana bakarak söylemişti. O gün anlamıştım aslında o çocuğun hayatımda büyük bir yere sahip olacağını ama daha adını bile bilmiyordum ki. O sırada şarkıyı bitirmişti. Fakat hala göz gözeydik. Sanki düşüncelerimi okuyormuş gibi ismini yüksek sesle bağırdı.
'Ben Baran Akyıldız'
Baran Akyıldız... Hayatım da büyük bir yere sahip olacağına inandığım adam.
İreme lavaboya gideceğimi söyleyerek ayağa kalktım. O sırada onlar da başka bir şarkıya geçmişlerdi.
Lavobaya gidip yüzümü yıkadım. Onun etkisinden çıkmam gerekiyordu. Yoksa salak gibi ona bakıp duracaktım. Yüzümü yıkayıp kendime geldiğimden emin olduğumda lavabodan çıktım. Fakat çıktığım an birine çarptım. Vanilya kokuyordu ve benden baya uzundu. Kafamı kaldırdığımda sahnedeki çocuk yani Baran olduğunu farkettim. Kalbim yerinden çıkacakmış gibi atıyordu. Noluyordu bana?
Baran:Selam, güzellik
Kalbim zaten yerinden çıkacaktı birde bunu demesi...
Gökçe :Ne vardı?
Hemen yumuşayamazdım ona, güvenilir mi, nasıl biri bilmiyordum bile.
Baran utanarak
Baran :Şey adını öğrenmek istiyordum da.
Utanması çok tatlıydı eli ensesini kaşımıştı. Belli ki baya utangaçtı. Bence bu iyi bir şeydi en azından beni utandırmazdı.
Gökçe:Gökçe korkmaz
Baran:Biraz daha uğraşırım sanıyordum güzelim.
Gökçe:Bir ben güzelin değilim. İki rahat bırak diye söyledim.
Baran:Kalbin hiç öyle demiyor ama küt küt atıyor dikkat et yerinden çıkmasın.
Az önce beni utanadırmaz demiştim ya külliyen yalandı. Yanaklarım kızarmaya başlamıştı.
Baran akyıldız... Gerçekten hayatımda büyük bir yere sahip olmuştu.
